Ποσοτική χαλάρωση

    # Η Μέρκελ, ο παγκόσμιος θεματοφύλακας του νεοφιλελευθερισμού, προ μηνών διέταξε τον αρχιτραπεζίτη Ντράγκι να σχεδιάσει το πρόγραμμα που βάφτισαν “πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης”.

  # Εξαρχής πρέπει να μας βάζει σε σκέψεις ... η ενθουσιώδης αντίδραση των “αγορών”.

  # Ποσοτική χαλάρωση ... χαλάρωση ... πάει να πεί λουριά, αλυσίδες, δέσιμο που σε πνίγει, διαφορετικά δεν θα υπήρχε λόγος για χαλάρωση. Ακόμα σημαίνει πως στο τέλος ... πάλι δεμένος θα είσαι.

  # Αρχικά ας δούμε τι ακριβώς στοχεύουν πρώτα σε τεχνικό επίπεδο. Η ΕΚΤ τυπώνει χρήματα ... για να αγοράσει ομόλογα που έχουν εκδοθεί από τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα των χωρών της ζώνης του ευρώ (και τα οποία κανένας άλλος δεν τα αγοράζει επειδή έχουν απαξιωθεί)... αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση των επιτοκίων ... που θα οδηγήσει τους πολίτες και τις επιχειρήσεις να δανείζονται περισσότερο ... ωστε να ξοδεύονται περισσότερα χρήματα και να δημιουργούνται περισσότερες δουλειές ... και να ενισχυθεί η οικονομία. Ετσι λένε οι ίδιοι. 

 

  # Δηλαδή με πρώτη ματιά φαίνεται πως στοχεύουν στον έλεγχο του αποπληθωρισμού, δηλαδή στην κατάσταση εκείνη που τα προιόντα έχουν απαξιωθεί και στις αγορές δεν μπορούν να πιάσουν ικανοποιητική τιμή (και προφανώς ικανοποιητικό κέρδος) και αυτό βάζει σε κίνηση τον φαύλο κύκλο της καπιταλιστικής κρίσης με μείωση των επενδύσεων, λιμνάζοντα κεφάλαια, που παραμένουν λιμνάζοντα αφού δε γίνονται επενδύσεις, τα παραγόμενα εμπορεύματα παραμένουν απούλητα στις αποθήκες, γεγονός που με τη σειρά του μειώνει παραπέρα και το επίπεδο της παραγωγής . Οταν λοιπόν (τεχνητά) οι δανειδοτήσεις θα γίνουν πιό φτηνές (μείωση επιτοκίων, δηλ. πιό φτηνό το χρήμα) ή αύξηση της κατανάλωσης, μας λένε πως θα φέρει την ΑΝΑΠΤΥΞΗ. Οποιος νομίζει πως σε αυτό το σημείο αρχίζουν οι ευτυχισμένες μέρες ... είναι γελασμένος.

  

 # Αυτή λοιπόν η ανάπτυξη που μας περιγράφουν τι περιλαμβάνει ?? Πρώτο: Για τις επιχειρήσεις φτηνό χρήμα ... που θα επενδυθεί με την ελπίδα ... να ξεχρεώσει τα δανεικά και να μείνει κέρδος στην επιχείρηση όπως και στην τράπεζα που δάνεισε. Με λίγα λόγια το πρόγραμμα της ποσοτικής χαλάρωσης ισοδυναμεί με μοίρασμα κερδών στο επιχειρηματικό και τραπεζικό κεφάλαιο. Δεύτερο: Για τον εργαζόμενο η αύξηση της αγοραστικής του δύναμης σημαίνει αυξημένη κατανάλωση ... που πάντα έχει σαν αποτέλεσμα την αύξηση των τιμών. Σε αυτό το σημείο θυμόμαστε τον Κάρολο που έλεγε πως στην ... άνθηση (ανάπτυξη) του καπιταλισμού, ενώ αυξάνουν τα κέρδη του καπιταλιστή, δεν αυξάνουν τα εισοδήματα του εργαζόμενου ... αλλά τα εξοδά του. Δηλαδή ο εργαζόμενος θα αγοράσει με δανεικά ... και εαν δεν αποπληρώσει το δάνειο, θα του αρπάξουν αυτό που αγόρασε ή οτιδήποτε είχε καταφέρει να αγοράσει στο παρελθόν.

  # Βέβαια το καπιταλιστικό σκυλολόι σε αυτό το σημείο θα εξαπολύσει το “ατράνταχτο” επιχείρημα για τις νέες δουλειές που θα ανοίξουν και την ελάττωση της ανεργίας. Αλλά το σκυλολόι ... απαντάει μόνο του. Να πως ο ίδιος ο Ντράγκι το διατύπωσε:“Ομως, για να συνεχιστεί η ανάπτυξη χρειάζεται να υπάρξουν επενδύσεις. Για να υπάρξουν επενδύσεις χρειάζεται εμπιστοσύνη και για να υπάρξει εμπιστοσύνη χρειάζονται διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις” !!!! Σώπα ρε μεγάλε !!!Τι μας λέει ο ποιητής ?? Χωρίς μεταρρυθμίσεις απειλεί πως ... θα σταματήσει βίαια το πρόγραμμα και για χώρες προβληματικές όπως η Ελλάδα δεν θα έχουν πρόσβαση στο πρόγραμμα ... χωρίς μνημόνιο !!! Εδώ είναι το ζουμί. Ολοι ξέρουμε τι εννοούν με τις μεταρρυθμίσεις. Μείωση του εργατικού κόστους, των εργατικών δικαιωμάτων των κοινωνικών παροχών απο την μία και μείωση της φορολογίας του κεφαλαίου και ξεπούλημα κρατικών τομέων της οικονομίας στο κεφάλαιο απο την άλλη. Για να το συνδέσουμε με τα παραπάνω ... μας λένε πως την ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥΣ θα την κάνουν όχι με αύξηση των εισοδημάτων του εργαζόμενου και των παροχών πρός τον εργαζόμενο ... αλλά αντίθετα με μείωση - ακόμα μας λένε κατάμουτρα πως η ανεργία θα μειώνεται μόνο όταν αυτός που ήδη εργάζεται θα αμοίβεται λιγότερο (όσο λιγότερο τόσο μικρότερη η ανεργία)!!! Και η προσδοκώμενη αύξηση της κατανάλωσης απο που θα προκύψει ?? Μα μας το είπαν παραπάνω: Απ΄την δανειδότηση !!! Με λίγα λόγια μας λένε πως δεν τους συμφέρει η ανάπτυξη με αύξηση μισθών ... αλλά με ευκολότερα δάνεια. Θέλουν να γδάρουν το βόδι δυό φορές ... την μιά που δεν θα το πληρώνουν και την άλλη που θα το χρεώνουν.

  # Για να καταλάβουμε παραπέρα την λογική τους ας παρακολουθήσουμε γιά λίγο εκείνους απο την τάξη των καπιταλιστών που παραμένουν ακόμα διστακτικοί με το πρόγραμμα του Ντράγκι. Η κύρια αιτία σκεπτικισμού ... είναι ο φόβος τους μήπως ... μειωθεί η πίεση προς τις κυβερνήσεις της Ευρωζώνης να μεταρρυθμίσουν τις οικονομίες τους με διαρθρωτικές αλλαγές. Εντάξει το πιάσαμε το υπονοούμενο. Ας μην νομίσουμε όμως πως και οι ίδιοι οι καπιταλιστές είναι σίγουροι πως το κόλπο θα έχει τα αποτελέσματα που προσδοκούν. Σε βαθειά κρίση βρίσκονται και το ξέρουν. Τρομοκρατημένοι είναι και φαίνεται. Εχουν αποφασίσει το ξέσκισμα του εργαζόμενου ... να το μετατρέψουν σε νομισματικό εργαλείο που ελπίζουν να τους σώσει. Αλλά αν το κόλπο δεν πιάσει και δεν προκύψουν και τώρα τα επιθυμητά αποτελέσματα – όπως π.χ. τον Οκτώβρη του 2014 όταν η Ευρωπαική κεντρική τράπεζα διοχέτευσε εκατοντάδες δισ ευρώ στις τράπεζες αγοράζοντας ιδιωτικά ομόλογα, τιτλοποιημένα δάνεια και άλλα περιουσιακά στοιχεία των τραπεζών ... αλλά τα ποσά αυτά παρέμειναν αδιάθετα αφού οι επενδυτές δεν τα δανείζονταν απο τις τράπεζες παρά τα χαμηλά επιτόκια ?? Εδώ βρίσκεται κι άλλο ζουμί. Οι ελεεινοί έχουν λάβει τα μέτρα τους. Το νέο στοιχείο του προγράμματος ποσοτικής χαλάρωσης ... είναι η αποδοχή απο την ΕΚΤ και των κρατικών ομολόγων ως ενεχύρων έναντι των οποίων θα χορηγούνται τα μηδενικού κόστους κεφάλαια που θα ζητηθούν, όπως επίσης ότι οι εθνικές κεντρικές τράπεζες αναλαμβάνουν το 80% απο μιά πιθανή μελλοντική χασούρα του προγράμματος !!!!! Δηλαδή οι “κρατικοί προυπολογισμοί” ... δηλαδή οι λαοί. Το βόδι οδεύει ... προς το τρίτο γδάρσιμο. Ακόμα όμως φοβούνται ειδικά οι ευρωπαίοι καπιταλιστές ... γιατί κοιτάζοντας προς το Αμέρικα βλέπουν ότι παρά το κόψιμο χρήματος απ΄τον Ομπάμα το 2008 και παρά τους αυξημένους ρυθμούς ανάπτυξης ... τα αμερικανάκια έχουν ήδη περάσει στη φάση της σταδιακής απόσυρσης των μέτρων της ποσοτικής χαλάρωσης. Δηλαδή ?? Αρχίζουν να βλέπουν πως τελικά το προβλημά τους δεν είναι η “φτηνή” χρηματοδότηση των επιχειρηματικών ομίλων, αλλά η αδυναμία διοχέτευσης των υπερσυσσωρευμένων κεφαλαίων σε νέες επενδύσεις που να φέρνουν το επιθυμητό κέρδος. Φαύλος κύκλος που τους αναγκάζει για να επιτύχουν εξοικονομήσεις να διαμορφώνουν ακόμα μεγαλύτερους επιχειρηματικούς σχηματισμούς στους πιό νευραλγικούς κλάδους της οικονομίας. Νάτος πάλι ο Κάρολος με την αναπόδραστη τάση της καπιταλιστικής συγκέντρωσης ... που θα προετοιμάζει την επόμενη κρίση. Την περιμένουν.

  # Την ίδια στιγμή που τα αμερικανάκια “μαζεύουν” τις χαλαρώσεις (αφού η ανάπτυξη εκεί έφτασε φτωχοποιώντας μεγάλα τμήματα του πληθυσμού και χωρίς βέβαια να αυξάνεται η αμοιβή της εργασίας) ... οι ευρωπαίοι με το πρόγραμμα του Ντράγκι επιτυγχάνουν (εκτός των άλλων) και την υποτίμηση του ευρώ σε σχέση με το δολλάριο πράγμα που τους προσφέρει αύξηση της “ανταγωνιστικότητας” του ευρωενωσιακού κεφαλαίου (αύξηση εξαγωγών των κρατών μελών) και παράλληλα μείωση του κόστους δανεισμού των κρατών της ευρωζώνης. Αλλά αυτά τα οφέλη δημιουργούν και προβλήματα. Τα κεφάλαια εγκαταλείπουν μαζικά την ευροζώνη επειδή τα χαμηλά (ή και μηδενικά επιτόκια) δεν προσφέρουν κέρδος. Σκούζουν οι ευρωπαικοί κύκλοι που μέχρι τώρα κέρδιζαν ασύστολα απο την συγκέντρωση κεφαλαίων λόγω του ισχυρού ευρώ και των ψηλών επιτοκίων της ευροζώνης. Οι επενδυτές φεύγουν ... πάνε αλλού όπως π.χ. στην Αμερική επειδή όσο “μαζεύει” την χαλάρωση ανεβαίνουν τα επιτόκια. Εκεί δηλαδή που ο Ντράγκι “κόβει” χρήμα για την καπιταλιστική ανάπτυξη και την ανταγωνιστικότητα του ευρωπαικού κεφαλαίου ... το χρήμα την κοπανάει για αλλού ... και το γαμώτο είναι οτι εκεί που πάει αρχίζει να δυσκολεύει τις εξαγωγές προιόντων και να επιδεινώνει την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας που παρκάρει για την απόσπαση κέρδους !!! Συμπέρασμα: Εκεί που πάει το κεφάλαιο καταστρέφει τους λαούς και απο εκεί που φεύγει πάλι τους καταστρέφει.

  

  # Οπως είδαμε το υποτιμημένο νόμισμα αυξάνει την ανταγωνιστικότητα στις ξένες αγορές και βολεύει τις επιχειρήσεις που εξάγουν ... αλλά το υπερτιμημένο νόμισμα βολεύει άλλα τμήματα του κεφαλαίου μέσα στην ίδια ένωση (π.χ.ΕΕ) ή και μέσα στην ίδια χώρα. Με λίγα λόγια ... εκτός απο τρομοκρατημένοι οι καπιταλιστές ... σκοτώνονται και μεταξύ τους. Σε ένα πράγμα όλοι αυτοί συμφωνούν. Στο ξέσκισμα του εργαζόμενου. Διαφωνούν στον χρόνο, στο μίγμα των εργαλείων, και στην ταχύτητα του ξεσκίσματος. Προφανώς αυτές οι διαφωνίες δεν έχουν σε τίποτα να κάνουν με την υπεράσπιση των συμφερόντων του ενός ή του άλλου λαού, παρά μόνο με την υπεράσπιση των συμφερόντων των διαφόρων τμημάτων του κεφαλαίου που ανταγωνίζονται μεταξύ τους και στις κρίσεις και στην ανάπτυξη. Είτε το θέμα το εξετάσουμε σε εθνική, υπερεθνική ή παγκόσμια βάση ... στην καπιταλιστική ανάπτυξη το κέρδος του καπιταλιστή το πληρώνουν διλπά και τρίδιπλα οι λαοί και στην καπιταλιστική κρίση πληρώνουν και την χασούρα του καπιταλιστή, παρ΄ότι στην κρίση μαζί με τους λαούς καταστρέφονται και πολλοί καπιταλιστές για να σωθούν οι λίγοι.

   

 # Σε αυτό το σημείο ανακύπτουν πολιτικά ερωτήματα. Εκτός απο τις διαφορές στον χρόνο, στα μίγματα και στην ένταση ... σε τι ακριβώς διαφέρουν ο πυρήνας και οι στόχοι της πολιτικής ...

... της νεοφιλελεύθερης Μέρκελ και του “δημοκράτη” Ομπάμα ??

... του φασιστοφιλελέ Σαμαρά και του ευρωπαιστή Τσίπρα ??

... του σοσιαλιστή Γιωργάκη και του “μαρξιστή” Γιάνη ??

... της Ντόρας και του “αριστερού” Σταθάκη ??

... του φασισταριού και του θολού ποταμιού ??

... του ναζιστή Χίτλερ και του “δημοκράτη” Ρούσβελτ ??

 

  # Σε τίποτα ... παρά μόνο στις λεπτομέρειες (όπως είδαμε) και κυρίως στον πολιτικό τρόπο που επιχειρούν να παραπλανήσουν τις μάζες ... για την επόμενη φάση. Στα μέσα της δεκαετίας του ΄30 και ο Ρούσβελτ και ο Χίτλερ ... την ίδια ακριβώς ανάπτυξη έφεραν. Την ανάπτυξη για την προετοιμασία του πολέμου που τελικά ήταν ο αναπόφευκτος τρόπος για το ξεπέρασμα της κρίσης του ΄29.

Εκεί βρισκόμαστε σήμερα. Για τέτοια ανάπτυξη ψάχνουν.