ΤΟ ΠΕΡΙΛΗΨΑΡΙ ΤΟΥ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΥ ... με οδηγό τον Λένιν. #4

   

   Αλλά ας επιστρέψουμε και πάλι στον Λένιν. Εδώ καταπιάνεται με τις επιδράσεις που επιφέρει στις κοινωνίες η λειτουργία του χρηματιστικού κεφαλαίου, του κεφαλαίου εκείνου που χαρακτηρίζει και καθορίζει τον ιμπεριαλισμό. Τεράστια συσσώρευση κεφαλαίων στα χέρια λίγων καπιταλιστών, λίγων χωρών.
Στις κοινωνίες αυτών των χωρών αναφύονται οι τάξεις των εισοδηματιών ή επενδυτών (investors), δηλαδή προσώπων που ζούν απο τα κέρδη των εξαγωγών κεφαλαίων, που ζούν ξεκομμένοι απο την πραγματική παραγωγή, που ζούν τεμπελιάζοντας περιμένοντας τα κέρδη απο την απομύζηση της δουλειάς λαών και λαών. Είναι παράσιτα με την ακριβή βιολογική έννοια του όρου. Αυτοί οι λαοί (των “αναπτυγμένων” και “προοδευμένων” χωρών) ... με εξοδά τους ( απο την φορολογία) συντηρούν και γιγαντώνουν έναν τεράστιο ιμπεριαλιστικό μηχανισμό (στο όνομα του εθνικού μεγαλείου) ... που αποφέρει τεράστια υπερκέρδη ... που ο ίδιος μηχανισμός τα καρπώνεται ... αλλά μπορεί και να δωροδοκεί τμήματα αυτών των κοινωνιών ... δημιουργώντας την παρασιτική τάξη των επενδυτών. Είναι ο παρασιτικός χαρακτήρας του ιμπεριαλισμού. Θα αναφέρω ένα μόνο στατιστικό στοιχείο απο τον Λένιν που αναφέρεται σε κάποια χρονιά λίγο πριν το 1900, στην Μεγάλη Βρετανία (... στην αυτοκρατορία που ποτέ δεν δύει ο ήλιος !!). Εκείνη λοιπόν την χρονιά τα έσοδα της Βρετανίας απο τις εισαγωγές και εξαγωγές (δηλαδή απο το εμπόριο) ήταν 18 εκατομμύρια λίρες στερλίνες, ενώ τα έσοδα απο τα επενδυμένα κεφάλαια της παρασιτικής τάξης των επενδυτών ήταν 90-100 εκατομμύρια λίρες στερλίνες ... την ίδια χρονιά που στην ίδια χώρα ξοδεύτηκαν 14 εκατομμύρια λίρες στερλίνες για ... ιπποδρομίες και κυνήγι αλεπούς !! Σάπιος παρασιτισμός !! Μια χούφτα κράτη-τοκογλύφοι απομυζούν τα κράτη-οφειλέτες ... με τον πολεμικό στόλο να παίζει τον ρόλο του παγκόσμιου δικαστικού κλητήρα !! Και οι “προοδευμένες” και “αναπτυγμένες” κοινωνίες να ζουν στο όνειρο της μεγάλης επένδυσης. Ολοι ονειρεύονται πως θα “πιάσουν την καλή” !! Λίγοι όμως θα τα καταφέρουν. Οι υπόλοιποι μπορούν να αρκεστούν στα ψίχουλα απο τα υπερκέρδη που θα “δαπανηθούν” για να διατηρηθούν πειθήνιες μεγάλες μάζες υπαλλήλων και υπηρετών. Μικρό μέρος απο τα υπερκέρδη θα φτάσει απαραίτητα και στην εργατική τάξη αυτών των προηγμένων χωρών. Η ζωή τους θα “καλυτερεύει” μόνο όταν η ζωή των λαών-οφειλετών θα γίνεται όλο και πιο βασανιστική. Το “αιματοβαμμένο” βούτυρο. Ο θανατός σου ... η ζωή μου. Σάπιος και παρασιτικός ιμπεριαλισμός. Η εξαγορά των ανώτερων στρωμάτων του προλεταριάτου. Η κοινωνική “σαλαμοποίηση”.  

   Η εργατική αριστοκρατία. Οι καλοπληρωμένοι υπηρέτες του ιμπεριαλισμού. Οι μεσαίες τάξεις. Η κοινωνική σαλαμοποίηση σε όλο της το μεγαλείο. Και αν οι δουλειές πάνε καλά ... την βρώμικη δουλειά, ας την κάνουν οι μετανάστες. “Ο ιμπεριαλισμός έχει την τάση να ξεχωρίζει και ανάμεσα στους εργάτες προνομιούχες κατηγορίες και να τις αποσπά απο την πλατιά μάζα του προλεταριάτου.” Η εργατική αριστοκρατία ... έχει και την πολιτική της. Τον οπορτουνισμό. Να λοιπόν πως ... είναι και αυτός γέννημα και θρέμμα του ιμπεριαλισμού. Πολλά χρόνια πριν συμβούν όλα αυτά, ο Ενγκελς ( βαθύς αναλυτής και της Βρετανικής κοινωνίας), το 1858 έγραφε: “Ουσιαστικά, το αγγλικό προλεταριάτο όλο και περισσότερο αστοποιείται, με συνέπεια αυτό το πιο αστικό απο όλα τα έθνη να θέλει, όπως φαίνεται, να οδηγήσει τα πράγματα σε τελευταία ανάλυση ως το σημείο που δίπλα στην αστική τάξη να έχει μια αστική αριστοκρατία και ένα αστικό προλεταριάτο. Φυσικά, αυτό είναι ως ένα ορισμένο βαθμό νομοτελειακό για ένα έθνος που εκμεταλλεύεται όλο τον κόσμο.” Σχεδόν εικοσιπέντε χρόνια μετά αυτή η τάση άρχισε να επιβεβαιώνεται. Ο ίδιος ο Ενγκελς συμπλήρωνε το 1881: “ ... τα χειρότερα αγγλικά τρέιντ-γιούνιον (συνδικάτα) , που επιτρέπουν να τα καθοδηγούν άνθρωποι εξαγορασμένοι απο την αστική τάξη, ή το λιγότερο που πληρώνονται απο αυτήν ... Στην Αγγλία δεν υπάρχει εργατικό κόμμα, υπάρχει μόνο συντηρητικό και φιλελεύθερο-ριζοσπαστικό κόμμα και οι εργάτες ατάραχα μαζί με αυτά απολαμβάνουν τα οφέλη απο το μονοπώλιο της Αγγλίας στην παγκόσμια αγορά.” Σε αυτό το σημείο ... “αναλαμβάνει” ο μεγάλος Λένιν και διατυπώνει για τον οπορτουνισμό: “ Ο οποτρουνισμός δεν μπορεί να γίνει απόλυτος νικητής για πολλές δεκαετίες μέσα στο εργατικό κίνημα σε οποιαδήποτε χώρα, όπως είχε νικήσει ο οπορτουνισμός στην Αγγλία στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, όπως σε μια σειρά χώρες έχει οριστικά ωριμάσει, παραωριμάσει και σαπίσει, και έχει συγχωνευτεί απόλυτα με την αστική πολιτική, σαν σοσιαλσοβινισμός.”   
    Σοσιαλιστές στα λόγια, ιμπεριαλιστές στην πράξη. Μαζί με τον ιμπεριαλισμό που σαπίζει, σαπίζουν και τα “παιδιά του”, σαπίζει και ο οπορτουνισμός που κάποτε ξεκίνησε απο τον μαρξισμό και όσο η εξαγορά συνειδήσεων προχωρούσε, “ωρίμαζε” και ο οπορτουνισμός, γινόταν πολιτικά ευέλικτος πετώντας απο τις αποσκευές του τις επανασταστικές ιδέες του μαρξισμού. Οσο η σήψη προχωρά, όσο κάποιοι λαοί “πνιγμένοι” απο τις ιδέες του οπορτουνισμού θα επιδιώκουν, η ευημερία τους να εδράζεται στην δυστυχία άλλων κατώτερων λαών τόσο τα εργατικά κινήματα θα ξεφορτώνονται και τα τελευταία μαρξιστικά εργαλεία. Σοσιαλσοβινισμός !!Στην μεγάλη σαπίλα ... η ταξική αλληλεγγύη των εργατών όλου του κόσμου δίνει την θέση της στο σοβινισμό των ανώτερων “εθνών”. Το όραμα του “σοσιαλισμού” συγχωνευμένο με τον εθνικισμό της αστικής πολιτικής, στην υπηρεσία της ιμπεριαλιστικής και “ένδοξης πατρίδας”. Απο τότε που γράφτηκαν αυτά τα κείμενα απο τον Λένιν ... δεν πρόλαβαν να περάσουν δεκαπέντε ως είκοσι χρόνια και οι “μεσαίες” εξαγορασμένες τάξεις σε στενή σύμφυση μαζί με την αστική τάξη της Ιταλίας, της Γερμανίας, της Ισπανίας, της Ιαπωνίας και άλλων χωρών πήραν την πολιτική εξουσία. Είναι η κατάληξη της σκέψης του Λένιν ... είναι η ακραία σήψη. Είναι ο φασισμός.

 

    Αλλά πολύ πριν φτάσουμε εκεί, οι οπορτουνιστές προσπαθούσαν πάντα, όπως και τώρα να συγκαλύψουν την πραγματική φύση του ιμπεριαλισμού. Πως το προσπαθούσαν ακριβώς ?? Με την θεωρία πως η δημοκρατία θα επιβάλλει μεταρρυθμίσεις που θα χαλιναγωγούν την επιθετική φύση του ιμπεριαλισμού, τελικά η δημοκρατία θα επιβάλλει στον παγκόσμιο καπιταλισμό το ειρηνικό μοίρασμα του κόσμου, θα επιβάλλει το τέλος των πολέμων, θα μεταβάλλει την φύση του καπιταλισμού και θα τον αναγκάσει να λειτουργήσει με βάση τον ελεύθερο ανταγωνισμό και όχι την μονοπωλιακή επιθετικότητα !! Ακριβώς τα ίδια μας λένε και οι σημερινοί απογονοί τους, όταν μιλούν για δημοκρατία, για την Ευρώπη των λαών, για υγιή επιχειρηματικότητα, για εθνική ανεξαρτησία κλπ. Και τότε και τώρα, παρ΄ότι αυτοπροσδιορίζονται σαν μαρξιστές, παραβιάζουν τις μαρξιστικές αρχές αντιπαραθέτοντας στον ιμπεριαλισμό (δηλαδή στην δομική καπιταλιστική κατάσταση του μονοπωλιακού σταδίου της) ... την δημοκρατία και τον ελεύθερο ανταγωνισμό. Ο Μάρξ πρέπει να ανατριχιάζει απο τέτοιους μαρξιστές. Στον μονοπωλιακό καπιταλισμό, δηλαδή στην βασική παραγωγική σχέση της σύγχρονης κοινωνίας πάνω στην οποία μπορεί να σταθεί το εποικοδόμημα, αντιπαραθέτουν ένα προηγούμενο και ανεπίστρεπτο στάδιο του καπιταλισμού (τον ελεύθερο ανταγωνισμό) και μια συγκεκριμένη μορφή του εποικοδομήματος (την δημοκρατία). Δηλαδή θέλουν τα θεμέλια του σύγχρονου κτηρίου που είναι ο σύγχρονος καπιταλισμός να τα αλλάξουν και να τα κάνουν να λειτουργήσουν όπως λειτουργούσε το καλύβι που είναι θαμένο στα θεμέλια. Και αυτό ισχυρίζονται οτι θα το πετύχουν ... αλλάζοντας την στέγη !! Η μαρξιστική σκέψη σε όλο της το μεγαλείο. Είναι τόσο αφελείς (??) που μιλάνε για ειρήνη στις συνθήκες του ιμπεριαλισμού, παρ΄ότι οι προγονοί τους έχουν διαψευσθεί οικτρά. Μιλάνε για επιστροφή του καπιταλισμού στον ελεύθερο και υγιή ανταγωνισμό-άμιλλα, έστω και αν με ένα κουκούτσι μαρξιστικής σκέψης θα καταλάβαιναν πως ο ελεύθερος καπιταλιστικός ανταγωνισμός οδηγεί νομοτελειακά στον μονοπωλιακό. Οχι ... απαντούν. Θα επιβληθούν οι κανόνες ανταγωνισμού. Τους απαντά η ίδια η ιστορία. Μα τα μονοπώλια προσπάθησαν να μοιράσουν τον κόσμο ειρηνικά. Προσπάθησαν με τα οργανωμένα καρτέλ, όπως είδαμε στην αρχή της ανάλυσης του Λένιν. Μα και έτσι δεν λύθηκε το πρόβλημα επειδή τα καρτέλ βρέθηκαν στην ανάγκη να βρουν τρόπους να προστατεύουν τα προιόντα εκείνα που μπορούν να εξαχθούν. Οι προστατευτικοί δασμοί ήταν μια πολιτική λύση της διένεξης του ανταγωνισμού. Που οδήγησε ?? Στο γνωστό απο εκείνη την εποχή dumping, όπως το λένε οι Βρετανοί. Δηλαδή τα καρτέλ πουλάνε μέσα στην χώρα σε ψιλές μονοπωλιακές τιμές αφού τους το επιτρέπουν οι προστατευτικοί δασμοί που στην ουσία απαγορεύουν ή δυσκολεύουν εισαγωγές ανταγωνιστικών προιόντων, και πουλάνε στο εξωτερικό σε τιμές κάτω του κόστους με σκοπό να υποσκάψουν αυτόν που ανταγωνίζονται σε εκείνες τις αγορές. Και η κατάληξη αυτού του “ειρηνικού” δρόμου ήταν ή όξυνση του ανταγωνισμού ανάμεσα στα μονοπώλια, ο ένας ιμπεριαλισμός να ανταγωνίζεται τον άλλον. Και τότε και τώρα οι οπορτουνιστές κάνουν το ίδιο ηθελημένο θεμελιακό λάθος. Τον αδυσώπητο ενδοιμπεριαλιστικό ανταγωνισμό τον κρύβουν “μετατρεποντάς τον” σε αντίθεση ελεύθερου ανταγωνισμού ενάντια στον προστατευτισμό ή ακόμα πιό ανάλαφρα σε αντίθεση ανάμεσα στην δημοκρατία ενάντια στον συντηρητισμό. 

  
   Σήμερα ... οι ντόπιοι οπορτουνιστές ... προσπαθούν να μακιγιάρουν την μονοπωλιακή-ιμπεριαλιστική Ευρωπαική Ενωση και να την παρουσιάσουν σαν την μελλοντική Ευρώπη των λαών – “το κοινό μας ευρωπαικό σπίτι”, σκίζονται να αποκρύψουν τον ενδοιμπεριαλιστικό ανταγωνισμό ΗΠΑ-Γερμανίας μέσα στην αντίθεση του εποικοδομήματος δημοκρατία (ΗΠΑ ?) - νεοφιλελευθερισμός (Γερμανία) παίρνοντας βεβαίως το μέρος της “δημοκρατίας”, κόπτονται να εμφανίσουν σαν μελλοντικούς σωτήρες μας τους “υγιείς” καπιταλιστές. Ιδια ανάλυση, ίδια επιχειρήματα, ίδιοι σκοποί και στόχοι με εκείνους πριν εκατό χρόνια. Προσπαθούσαν και προσπαθούν μέσα στην αντικειμενική και νομοτελειακή κατάσταση του ιμπεριαλισμού, αυτοί οι μαρξιστές να χωρέσουν και να παραχώσουν άρον-άρον, την αστική ιδεαλιστική ηθική. Αυτό και μόνο είναι η απόδειξη πως οριστικά και αμετάκλητα έχουν εγκαταλείψει τον μαρξισμό. Αρνούνται να δουν πως ο ιμπεριαλισμός έναι η εποχή των μονοπωλίων και του χρηματιστικού κεφαλαίου και παντού έχει την τάση προς την κυριαρχία και όχι προς την ελευθερία. Το μονοπώλιο τείνει προς την καθήλωση και την παραβίαση της δημοκρατίας, στο μονοπώλιο αντιστοιχεί η πολιτική αντίδραση. Θέλουν να “χωρέσουν” στον ιμπεριαλισμό, τον υγιή καπιταλιστή, την υγιή άμιλλα εντέλει και την δημοκρατία. Δεν θέλουν να δουν πως το χρηματιστικό και μονοπωλιακό κεφάλαιο δεν νοιάζεται για την αστική ηθική και για τον ιδεαλισμό παρά το οπορτουνιστικό πείσμα. Αυτό το κεφάλαιο ένα μόνο θέλει. Να γδάρει το ίδιο βόδι δυό φορές. Βγάζοντας κέρδος απο το δάνειο που χορηγεί, υποχρεώνοντας το βόδι το ίδιο δάνειο να το ξοδέψει αγοράζοντας τα δικά του προιόντα. Και θα το γδάρει δυό φορές το βόδι είτε με δημοκρατία είτε χωρίς αυτήν. Το πρόβλημα του κεφαλαίου δεν είναι ούτε η ηθική ούτε η δημοκρατία. Είναι ο ανταγωνισμός. Και στον ιμπεριαλιστικό ανταγωνισμό συνυπάρχουν ταυτόχρονα απο την μία πλευρά ... η τάση της σήψης, της τεχνητής διόγκωσης των τιμών, της υπερσυσσώρευσης προιόντων, της αναγκαστικής μείωσης της παραγωγής, της τεχνολογικής στασιμότητας, της κυκλικής κρίσης, του παρασιτισμού και του πολέμου ... και απο την άλλη η αύξηση του κέρδους με την γρήγορη ανάπτυξη και την επέκταση, με την μείωση του κόστους παραγωγής που μπορεί μεν να προσφέρει τεχνολογική εξέλιξη αλλά την ίδια στιγμή υποβαθμίζει την ανθρώπινη εργασία και προετοιμάζει τον επόμενο κύκλο βαρβαρότητας. Αυτές οι διαδικασίες συμβαίνουν ταυτόχρονα σε όλον τον καπιταλιστικό κόσμο, άλλοτε ασυγχρόνιστα, άλλοτε συγχρονισμένα αλλά πάντα ανισόμετρα, έτσι που πάντα θα διαταράσσονται οι προσωρινά διαμορφωμένες ισορροπίες. Στις συνθήκες του καπιταλισμού δεν υπάρχει άλλη βάση για το μοίρασμα των σφαιρών επιρροής, εκτός απο την βάση που υπολογίζει την δύναμη αυτών που μετέχουν στην μοιρασιά. Και η δύναμη αλλάζει πάντα, αλλά ποτέ δεν αλλάζει ομοιόμορφα στις χώρες που μετέχουν στην μοιρασιά. Στον καπιταλισμό δεν μπορεί να υπάρξει ποτέ ισόμετρη ανάπτυξη επιχειρήσεων, τράστ, κλάδων, χωρών κλπ. Η ανισομετρία επιλύεται με πόλεμο. Οι ιμπεριαλιστικές συμμαχίες ενός ιμπεριαλιστικού συνασπισμού ενάντια σε άλλον ή άλλους ή ακόμα και η γενική συμμαχία όλων των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, αποτελούν απλώς αναπόφευκτες ανάπαυλες ανάμεσα στους πολέμους. Οι ειρηνικές συμμαχίες προετοιμάζουν τους πολέμους και με την σειρά τους ξεπηδούν απο τους πολέμους, καθορίζοντας η μια την άλλη, γεννώντας την διαδοχή των μορφών της ειρηνικής και της μη ειρηνικής πάλης πάνω στο ίδιο ακριβώς έδαφος των ιμπεριαλιστικών σχέσεων και των αμοιβαίων σχέσεων της παγκόσμιας οικονομίας και της παγκόσμιας πολιτικής. Οι οπορτουνιστές μας, απο αυτή την απαρέγκλιτη και νομοτελειακή αλληλουχία που χαρακτηρίζει τον ιμπεριαλισμό, θέλουν να “αφαιρέσουν” τους πολέμους και να κρατήσουν την ειρήνη. Ο Λένιν έλεγε πως κάνουν μια νεκρή αφαίρεση. Διαλαλούν οτι μπορεί να το κάνουν για τον λόγο οτι δεν είναι όλοι οι καπιταλιστές κακοί, επιθετικοί και υποχθόνιοι. Υπάρχουν και οι καλοί που επιθυμούν την ειρήνη και την παγκόσμια συνεννόηση. Το καλό θα επικρατήσει σαν ιδέα ηθική και ανώτερη, σαν παγκόσμια χριστιανική επιταγή που θα επιβληθεί στο αιώνιο κακό (να και ιδεαλιστικός δυισμός του Κάντ). Να και ο κρυφός τους σκοπός: δεν χρειάζεται να ανατραπεί ο καπιταλισμός, μπορεί να γίνει αγαθός, ηθικός, ευγενικός, ανθρώπινος, δημοκρατικός και εσαεί ειρηνικός. Αυτό τελικά αποτελεί μια τερατώδη, πρόστυχη και αντιδραστική παρηγόρια των μαζών, που είναι τραγικό να πηγάζει μέσα απο τα εργατικά κινήματα και να μοιράζει ελπίδες ολόιδιες με εκείνες που μοιράζουν οι αστοί και οι παπάδες, πριν αρχίσει ή όταν τελειώνει ένα πολεμικό μακελειό που ξαναμοίρασε τον κόσμο. Να και η ουσία για την δράση των οπορτουνιστών. Δεν μπορέσαν ποτέ, ούτε θα μπορέσουν όσο υπάρχει καπιταλισμός να “ξεπεράσουν” τον μαρξισμό και για να παραπλανούν το προλεταριάτο, αυτοπροσδιορίζονται αρχικά σαν “μαρξιστές” και μετά παρουσιάζουν την υποκρισία των αστών και των παπάδων ... σαν μαρξισμό. Στην εποχή του ιμπεριαλισμού, στα εργατικά κινήματα δεν χωράει ο οπορτουνισμός. Τα εργατικά κινήματα όσο αναπτύσσονται θα τον “πνίγουν”, αλλά δεν μπορούν να αναπτύσσονται αν η πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό δεν είναι αδιάρρηκτα συνδεδεμένη με την πάλη ενάντια στο τέκνο του ιμπεριαλισμού. Τον οπορτουνισμό. Η κατάσταση σαπίσματος του ιμπεριαλισμού δεν οδηγεί αναπόφευκτα στην επανάσταση. Μπορεί να εξελίσσεται σε μια κατάσταση αποτελμάτωσης και σήψης, μέχρι να σπάσει το οπορτουνιστικό απόστημα μέσα στο σώμα των εργατικών κινημάτων. Ο πάντα αισιόδοξος Λένιν λέει πως όσο πιο απότομα και αποκρουστικά μεγαλώνει αυτό το απόστημα ... τόσο πιο γρήγορα θα σπάσει. 

   Θα ολοκληρώσω αυτή την ενότητα με ένα μικρό μείγμα αποσπασμάτων του Λένιν με αφορμή τον “σύγχρονο” έρωτα των οπορτουνιστών, που δεν είναι και τόσο νέος καθότι είναι ριζωμένος σε εκείνες τις παλιές ιδέες του ανθρώπινου και ειρηνικού καπιταλισμού που συνεννοείται με άμιλλα και δεν θα χρειάζεται να πολεμά. Είναι οι Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης. Η Ευρωπαική Ενωση ... η Ευρώπη των λαών, των ονείρων των οπορτουνιστών. Να λοιπόν οι σκέψεις του Λένιν για το θέμα της Ενωμένης Ευρώπης και της στάσης των οπορτουνιστών απέναντι σε αυτό, διατυπωμένες πριν εκατό χρόνια: “ Μπορεί να δημιουργηθούν οι Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης, σαν συμφωνία των Ευρωπαίων καπιταλιστών ... με ποιό σκοπό ?? Μόνο με τον σκοπό να πνίξουν απο κοινού τον σοσιαλισμό στην Ευρώπη, να περιφρουρήσουν απο κοινού τις ληστεμένες αποικίες και τις σφαίρες επιρροής ενάντια στην Ιαπωνία και στην Αμερική ... Οι Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα σε καπιταλιστικό καθεστώς είτε είναι απραγματοποίητες, είτε είναι αντιδραστικές ... Αυτή η είναι η σημασία των Ενωμένων Πολιτειών της Ευρώπης (προς γνώση του καουτσκιστή Τρότσκι !) όσο αφορά με αυτά που προσπαθούν να σκεπάσουν οι υποκριτές καουτσκιστές των διαφόρων χωρών, και συγκεκριμένα: οτι οι οπορτουνιστές (σοσιαλσοβινιστές) δρούν απο κοινού με την ιμπεριαλιστική αστική τάξη ακριβώς στην κατεύθυνση της δημιουργίας μιας ιμπεριαλιστικής Ευρώπης σε βάρος της Ασίας και της Αφρικής, οτι οι οπορτουνιστές αντικειμενικά αποτελούν μια μερίδα των μικροαστών και μερικών στρωμάτων της εργατικής τάξης, μερίδα που έχει εξαγορασθεί με χρήματα απο τα ιμπεριαλιστικά υπερκέρδη και έχει μετατραπεί σε μαντρόσκυλο του καπιταλισμού, σε διαφθορέα του εργατικού κινήματος” Λές και γραφτήκαν σήμερα !! Ολη, μα όλη ... η ιστορία της Ευρώπης των πρόσφατων εκατό ετών, συμπυκνωμένη μέσα σε λίγες γραμμές !!