Τα δυό σκουλήκια ... και άλλα τέρατα.
Κάποτε
ήσουνα αριστερός ... με την ιδεολογία
σου, την δράση σου, τα σέα σου, τα μέα σου
... μα και τις αμφιβολίες σου.
Σκεφτόσουνα,
μιλούσες, αντιδρούσες ... σε υπολογίζανε.
Είχες
πρόσωπο ... με κούτελο. Απεχθανόσουνα
τον γλύφτη, το τσιράκι, τον παρατρεχάμενο
της εξουσίας ... το παράσιτο ... οχι γιατί
δεν μπορούσες να γίνεις τοιούτος, αλλά
επειδή κατάφερες να μην γίνεις.
Και
αν η ανάγκη σε ανάγκασε ... όλο και κάτι
θα είχε μείνει μέσα σου ... για να σου
ενοχλεί την ηρεμία σου. Ενα μικρό
σκουλήκι
... που τά άφηνες να ζεί, που ήθελες να
υπάρχει ... έτσι για τα μάτια της συνείδησης.
Ε
... τι διάολο ... αριστερός άνθρωπος.