Για αυτό το ιστολόγιο

Σκέψεις και δεδομένα που νομίζω πως βοηθάνε να βρούμε την πραγματική μας κοινωνική θέση ... και να αποκοπούμε απο τον ρόλο που θέλουν να μας επιβάλουν.
Ας πετάξουμε απο πάνω μας το "κουστούμι" που μας έχουν φορέσει. Δεν είναι στα μέτρα μας. Μας πνίγει.


Παρασκευή 19 Ιουνίου 2015

Το μεγαλείο ανήκει στον λαό ... και τα λάθη στο ΚΚΕ.

Είσοδος του ΕΛΑΣ στα Γιάννινα

   Το ουσιώδες γεγονός είναι πως ένας πρώην λούμπεν (ήταν?) και ένας πρώην δηλωσίας (ήταν?) ... ο Αρης ... μεταμορφώθηκε μέσα στο καμίνι του απελευθερωτικού ταξικού αγώνα σε έναν επαναστάτη. Ενας επαναστάτης στις γραμμές του ΚΚΕ.



    Αξίζει να παρακολουθήσουμε σύντομα τα γεγονότα εκείνης της περιόδου που άρχισε με την οργάνωση του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ με στόχο την απελευθέρωση και την λαοκρατία. Εξ΄ορισμού οποιοδήποτε κίνημα βάζει τέτοιους στόχους, είναι ταξικό. Αναπόφευκτα τέτοια κινήματα θα έχουν καθοδηγητικές δυνάμεις (το ΚΚΕ στην περιπτωσή μας) και τέτοιες δυνάμεις μοιραία θα κουβαλούν μέσα τους το επαναστατικό στοιχείο της ανατροπής και της κατάκτησης της εξουσίας ... και ταυτόχρονα το οπορτουνιστικό στοιχείο του συμβιβασμού και της συνεννόησης με την αστική εξουσία.




    Εκείνο το κίνημα ... τον Μάη του 1944 (17-20 Μάη) υπέγραψε την συμφωνία του Λιβάνου ... δηλαδή την συμμετοχή των υπουργών της ΕΑΜικής αντίστασης στην κυβέρνηση Παπανδρέου. Δεν είχε γίνει ακόμα ούτε καν η συνάντηση Στάλιν-Τσώρτσιλ στην Μόσχα (η περίφημη συμφωνία με τα ποσοστά στην χαρτοπετσέτα του Τσώρτσιλ), ούτε η Γιάλτα. Ακόμα και την δυτική καπιταλιστική ιστοριογραφία να θέλουμε να πιστέψουμε ... το ΕΑΜικό κίνημα είχε ήδη “συμβιβαστεί” με την αστική τάξη της χώρας ... πολύ πριν ο “κακός και πανούργος” Στάλιν το “προδώσει” μοιράζοντας τον κόσμο σαν ένας κοινός ιμπεριαλιστής. Εαν εκείνος ο συμβιβασμός αντανακλούσε τους αντικειμενικούς συσχετισμούς του ελληνικού κινήματος ... τότε ήταν επαναστατικός. Εαν όμως υποβίβαζε τις πραγματικές δυνατότητες του ταξικού κινήματος ... δεν ήταν τίποτα άλλο παρά οπορτουνιστικός αντιεπαναστατικός συμβιβασμός. Η ζωή έδωσε την απάντηση.

Απο την συμφωνία του Λιβάνου


    Στις 26 Σεπτέμβρη του 1944 το ίδιο κίνημα υπέγραψε την συμφωνία της Καζέρτας, δηλαδή την υπαγωγή όλων των ανταρτικών δυνάμεων - και συνεπώς του ΕΛΑΣ - στις διαταγές του Σκόμπυ με την ρητή υποχρέωση να απαγορεύσουν στις ανταρτικές μονάδες οποιαδήποτε δράση που θα απέβλεπε στην κατάληψη της εξουσίας. “Ουδεμία ενέργεια θα αναληφθεί εκτός υπό τας αμέσους διαταγάς του στρατηγού Σκόμπυ” ... αυτό υπέγραψαν !!!


 
   Ο Τσώρτσιλ, τον Οχτώβρη του 1944, πηγαίνοντας στην Διάσκεψη της Μόσχας (9-19 Οχτώβρη) “είχε στις βαλίτσες του”: τη συμφωνία του Λιβάνου και τη συμφωνία της Καζέρτας και τα πρώτα βρετανικά στρατεύματα ήδη σε ελληνικό έδαφος αφού η απόβασή τους είχε ξεκινήσει από τις αρχές Οκτωβρίου στις ακτές της Πελοποννήσου. Δηλαδή το ελληνικό κίνημα δεμένο χειροπόδαρα. Στην ουσία τα λάθη και οι υποχωρήσεις του ΕΑΜικού κινήματος στέρησαν από την ΕΣΣΔ τις δυνατότητες να διαπραγματευτεί, πιθανόν σε άλλη βάση το ελληνικό ζήτημα. Τι άλλο απ' αυτό που είπε - μπορούσε να πει ο Στάλιν ή ο οποιοσδήποτε άλλος στη θέση του, στον Τσώρτσιλ, τον Οκτώβρη του 44, όταν ο τελευταίος ζητώντας να έχει τον πρώτο λόγο στην Ελλάδα είχε στα χέρια του μια ελληνική κυβέρνηση μαριονέτα στην οποία συμμετείχαν Εαμίτες υπουργοί, όταν είχε ήδη βρετανικά στρατεύματα στην χώρα, όταν οι αντάρτικες δυνάμεις - και φυσικά ο ΕΛΑΣ - ήταν υπό τις διαταγές του με τη θέλησή τους ??



    Το Νοέμβρη του 1944 ο Αρης σε σύσκεψη καπετάνιων του ΕΛΑΣ πρότεινε να ετοιμαστεί ο ΕΛΑΣ για την αναμενόμενη σύγκρουση με τους Αγγλους: “Αν ζήσει κανένας σας να θυμάται τα λόγια αυτά. Οι Εγγλέζοι θα σας σφάξουν όλους σαν αρνιά, εγώ στα χέρια τους δε θα πέσω, γιατί τα βουνά με ξέρουν. Με την πέτρα προσκέφαλο, την ψείρα συντροφιά, την κάπα σκέπασμα δε θα με ιδούνε ζωντανό στα χέρια τους. Αυτό θέλω να το θυμάστε αν κανένας σας ζήσει”.

Σύσκεψη των καπετάνιων του ΕΛΑΣ


    Στις 29 Νοέμβρη του 1944 ο Λαικός Απελευθερωτικός στρατός της Αλβανίας καθοδηγημένος απο το κομμουνιστικό κόμμα απελευθέρωσε την χώρα, χωρίς την επέμβαση του Κόκκινου στρατού. Παρόμοιες συνθήκες υπήρχαν και στην Ελλάδα όπου ο ΕΛΑΣ τσάκιζε τα γερμανοφασιστικά στρατεύματα και απελευθέρωνε την χώρα απο τους κατακτητές και τους ντόπιους συνεργάτες τους. Οι αγγλοαμερικάνοι πραγματοποίησαν στρατιωτική εισβολή που τον μόνο στόχο που δεν είχε ήταν τα εκδιωκόμενα φασιστικά στρατεύματα και οι ντόπιοι συνεργάτες των χιτλερικών. Ο μόνος στόχος τους ήταν οι δυνάμεις του λαικού κινήματος τις οποίες κατέστειλαν σε συνεργασία με τους συνεργάτες των χιτλερικών και αποκατέστησαν τη παλιά αντιδραστική τάξη πραγμάτων στην Ελλάδα. Ακολούθησε η ταξική μάχη του Δεκέμβρη. Το ελληνικό ταξικό κίνημα έδωσε την μάχη του και μάλιστα ... ενάντια στις τάχα θελήσεις του κακού Στάλιν που είχε μοιράσει τον κόσμο στην χαρτοπετσέτα του Τσώρτσιλ !!! Γνωστή η ιστορία. Στην ουσία ενώ είχαν διαμορφωθεί συνθήκες επαναστατικής κατάστασης στην Ελλάδα, το κίνημα (και το ΚΚΕ) δεν είχε την αντίστοιχη ετοιμότητα για να οδηγήσει την ταξική πάλη προς την επαναστατική λύση του προβλήματος της εξουσίας. Το κίνημα είχε αυτοαφοπλιστεί. Ηλθε η ήττα.

3 Δεκέμβρη 1944


    Η συμφωνία της Γιάλτας (4-11 Φλεβάρη του 1945) όσο αφορά την Ελλάδα δεν έκανε τίποτα άλλο παρά να αποτυπώσει τον διαμορφωμένο μέχρι εκείνη την στιγμή συσχετισμό των δυνάμεων.



    Η ήττα έφερε την Βάρκιζα (12 Φλεβάρη του 1945).



    Σε εκείνη την χρονική στιγμή ο Αρης διαφώνισε με την συμφωνία και τάχθηκε υπέρ της συνέχισης του ένοπλου αγώνα. Είχε δίκιο ... αλλά ενάντια στις κομματικές αποφάσεις. Εκείνη την στιγμή δεν ήταν ο Αρης αντίθετος στο ΚΚΕ ... αλλά μιά μάζα ατσαλωμένων επαναστατών είχε πάρει διαφορετικές αποφάσεις απο μιά εξαντλημένη, αυτοπαγιδευμένη και τρομοκρατημένη λαική μάζα που όπως έδειξαν οι εξελίξεις είχε πιστέψει άλλη μιά φορά στην “εθνική ενότητα” και σχεδόν τυφλή δεν έβλεπε τα σχέδια της αντίδρασης. Ο Αρης και η ηγεσία του ΚΚΕ (Σιάντος) ήταν απλά οι προσωποποιήσεις αυτής της κατάστασης.

Απο την παράδοση όπλων του ΕΛΑΣ


    Λίγο μετά (24 Μάρτη του 1945) ο Αρης ... εν πορεία ... στέλνει γράμμα προς την ΚΕ του ΚΚΕ.

Πιστεύω, θα έχετε πειστεί και εσείς τώρα πως οι Έλληνες αντιδραστικοί και οι Άγγλοι κατακτητές δεν έχουν καμιά πρόθεση να εφαρμόσουν έστω κι αυτή την ετεροβαρή, επιζήμια στα συμφέροντα του λαού μας και μη δίδουσα καμιά εγγύηση –ομολογία δική σας – για το σεβασμό των ελευθεριών του λαού μας, συμφωνία της Βάρκιζας.” Οι υποχωρήσεις και οι συμβιβασμοί άρχισαν να δείχνουν το σκληρό τους πρόσωπο στο ίδιο το κίνημα. Τους προειδοποιούσε ξεκάθαρα πως ο εμφύλιος είναι αναπόφευκτος ... “Πρόθεσή τους είναι: όχι να συμβάλουν σε προσπάθεια για ομαλή εξέλιξη της πολιτικής ζωής του τόπου, ή έστω να ανεχθούν απλώς τη δική σας προσπάθεια προς την τέτοια κατεύθυνση, αντίθετα, να οργανώσουν και να διεξαγάγουν με πλεονεκτικές γι’ αυτούς συνθήκες τον εμφύλιο πόλεμο μ’ όλα τα μέσα.


Ο Αρης σε εκείνο το γράμμα ανέλυσε με τρομερή ευστοχία την πολιτική της Σοβιετικής Ενωσης και του Στάλιν. “Η διάσκεψη και συμφωνία της Γιάλτας δεν πρέπει να έχετε καμιά αυταπάτη πως είναι δυνατό να επιδράσει σε τόσο μεγάλο βαθμό, ώστε να στρέψει το τιμόνι της χώρας που αφήσατε να κρατούν γερά στα χέρια τους οι Άγγλοι. Η Σοβιετική Ένωση, όπως πρέπει να σας είναι γνωστό, δεν μπορεί να κάνει «ελληνική» πολιτική ώστε να επέμβει ενεργά στο ελληνικό δράμα. Γιατί δεν κάνει ούτε Σέρβικη, ούτε Βουλγάρικη, ούτε Ρώσικη ακόμα πολιτική. Κάνει πολιτική παγκόσμιας επανάστασης, και δεν είναι διατεθειμένη ούτε κατ’ ελάχιστο να την διακινδυνεύσει για το μικρό αυτό ποσοστό της ανθρωπότητας που λέγονται Έλληνες, που οι ίδιοι –δια των ηγετών τους- οδηγήθηκαν στη νέα σκλαβιά και που στο κάτω κάτω, αργά ή γρήγορα, μετά την πλήρη νίκη της πολιτικής της παγκόσμιας επανάστασης της Σ.Ε. δεν μπορεί παρά να είναι στο πλευρό του σοσιαλισμού.” “Η Σ.Ε. θα μπορούσε να επέμβει «ενεργότερα», όπως, δεν αποκλείεται, κι αυτή η Αμερική, αν εμείς –εσείς δηλαδή- ήσασταν ικανοί να δημιουργήσετε στην Ελλάδα διαφορετική κατάσταση, ανάλογη περίπου με την της Γιουγκοσλαβίας και ίσως και καλύτερη, με μια ορθή και συνεπή πολιτική και όχι γεμάτη «αριστερά» και δεξιά οπορτουνιστικά λάθη στα βασικότερα προβλήματα της χώρας. Οι δυνατότητες υπήρχαν όλες για μια τέτοια πολιτική και για δημιουργία μιας τέτοιας διαφορετικής κατάστασης στη χώρα μας. Και όποιος δεν το βλέπει και δεν παραδέχεται αυτό πρέπει να είναι ή μαρξιστικά αγράμματος ή … τι να πω.” “Μπορεί όπως μου παρήγγειλε ρητά ο σ. Γιάννης (Γιάννης Ιωαννίδης), διά του σ. Ζήση (Ζήσης Ζωγράφος), να υπάρχει «σαφής παραίνεση» των Ρώσων συντρόφων προς το ΚΚΕ για το κλείσιμο της συμφωνίας της Βάρκιζας. Όμως αυτό δεν αλλάζει τίποτα. Μετά τη σωρεία των σοβαρών οπορτουνιστικών τακτικών λαθών από των αρχών του 1943 στη διεύθυνση του αγώνος από μέρους σας και το εγκληματικό επιστέγασμά τους, τη μάχη των Αθηνών, έχασαν την εμπιστοσύνή τους κι αναγκάστηκαν, για να μην οδηγήσετε τη χώρα και το λαό της σε μεγαλύτερες καταστροφές, να σας «συμβουλέψουν» να υποχωρήσετε και να κλείσετε τη συμφωνία της Βάρκιζας. Τις απόψεις του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣ για τις δυνατότητες συνέχισης του αγώνα είμαι σίγουρος ότι δεν τις είπατε πουθενά και συνεπώς δεν γνώριζαν οι Ρώσοι σύντροφοι αν μπορούσε και σε ποιες δυνάμεις να βασιστεί μια άλλη πολιτική.”

Ο Αρης τα έλεγε αυτά και όχι κανένας σημερινός “σεχταριστής” έγκλειστος του Περισσού !!!

Οι σημερινοί οπορτουνιστές “παίζουν” με τρομερή ευκολία με τον θαυμασμό τους για τον Αρη (οι περισσότεροι έχουν κρεμασμένη την εικόνα του στα γραφεία τους) ... όσο και με την "προδοτική συμφωνία της Γιάλτας". Με την ίδια ευκολία που διαστρεβλώνουν την Γιάλτα και την στάση της Σοβιετικής Ενωσης ... προσβάλουν τον ίδιο τον Αρη οι ελεεινοί.



    Ο Αρης μετά απο την ανάλυση της κατάστασης ... τελείωνε με έκκλιση για την συνέχιση του αγώνα ... Έχετε απομονωθεί από τη λαϊκή μάζα και έχετε χάσει τον παλμό της. Συνέλθετε έστω και τώρα. Δεν είναι αργά. Αργότερα σίγουρα θα είναι πολύ αργά και θα χρειαστούν τεράστιες θυσίες σε κόπους και σε αίμα για ν’ αρχίσει κάτι σοβαρό. Μην αφήνετε να θρονιαστεί η αντίδραση οριστικά.” ... “Βγάλτε από τώρα, έστω και λίγους αντάρτες, έστω από μια ομάδα σε κάθε επαρχία. Μην τη χρωματίζετε ως δική σας ή ως συνέχεια του ΕΛΑΣ. Αφήστε την καμουφλαρισμένη, αφού δεν καταλαβαίνετε ότι πρέπει να ξαναπάρει τα όπλα ο ΕΛΑΣ. Δε θέλετε εμένα επικεφαλής τους; Βρείτε έναν άλλον. Πάντως μην κάνετε το έγκλημα να αργείτε. Ενεργήστε σύντομα και δραστήρια.”



    Σε εκείνη την κρίσιμη στιγμή (με την συμφωνία της Βάρκιζας να ποδοπατιέται ήδη απο τους Αγγλους και την ελληνική αντίδραση) ... το ΚΚΕ πίστεψε πως θα μπορούσε να “λιμάρει” τα δόντια της τίγρης. Πίστεψε πως θα μπορούσε να αποφύγει τον εμφύλιο ... που ήδη είχαν ανεπιστρεπτί αποφασίσει οι αντίπαλοι. Σε εκείνο το σημείο το ΚΚΕ συνέχισε το ίδιο λάθος που είχε αρχίσει το ΄43. Επέμεινε στο όνομα της εθνικής ενότητας να αποφεύγει να θέτει θέμα κατάληψης εξουσίας ... τακτική που οδήγησε στις συμφωνίες του Λιβάνου και της Καζέρτας. Το ΚΚΕ πίστεψε πως με τον μαζικό πολιτικό αγώνα ... ο ίδιος ο λαός θα απομονώσει την αντίδραση και θα ακυρώσει τα σχεδιά της για το οριστικό ξεκαθάρισμα. Η αντίδραση του λαού δεν επιβεβαίωσε τις κομματικές εκτιμήσεις. Ο λαός ... παρασύρθηκε απο την πρωτοπορία του στις φρούδες ελπίδες του συμβιβασμού με την αστική εξουσία και της εθνικής ενότητας ... αποτραβήχθηκε απο την δράση και ανήμπορος άρχισε να παρακολουθεί την επίθεση της αντίδρασης εναντίον του. Σε ένα τέτοιο διαμορφωμένο σκηνικό ... οποιαδήποτε προσπάθεια ένοπλης λαικής αντίδρασης, πρώτο είχε λιγοστές ελπίδες να βρεί λαική υποστήριξη και δεύτερο ήταν εξ΄ορισμού “προβοκατόρικη” σε σχέση με την πολιτική “εθνικής ενότητας” και τήρησης της συμφωνίας της Βάρκιζας που είχε επιλεγεί απο το κόμμα. Σε εκείνη την συγκυρία κάθε προσπάθεια ένοπλης δράσης στα βουνά ... θα προκαλούσε άγριο ξεκλήρισμα των λαικών δυνάμεων στις πόλεις ... στο όνομα της παραβίασης της συμφωνίας της Βάρκιζας. Είχαμε φτάσει στο σημείο που ένα ρωμαλέο ταξικό κίνημα είχε αυτοπαγιδευτεί. Είχαμε φτάσει στο σημείο ... η σωστή απόφαση του Αρη ... να είναι αντίθετη στην συλλογική κομματική απόφαση. Είχαμε φτάσει στο σημείο ... η σωστή θέση του Αρη για την συνέχιση του ένοπλου αγώνα ... να είναι αδύνατο πιά να υλοποιηθεί.



    Αυτό ήταν το διαμορφωμένο κλίμα στις 29 Μάη του 1945 όταν επέστρεψε στην Αθήνα απελευθερωμένος απο το στρατόπεδο συγκέντρωσης ο Νίκος Ζαχαριάδης. Ο Αρης επεδίωξε συνάντηση μαζί του προκειμένου να του εκθέσει τις απόψεις του και κινήθηκε για την επιστροφή του στην Αθήνα διασχίζοντας την Ηπειρο προς το νότο. Στις 12 Ιούνη του 1945 στον Ριζοσπάστη δημοσιεύθηκε η καταγγελία της δράσης του Αρη ... “η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ, αφού συζήτησε πάνω σε εκθέσεις που ήρθαν από διάφορες κομματικές οργανώσεις, αποφάσισε να καταγγείλει ανοιχτά την ύποπτη και τυχοδιωκτική δράση του Αρη Βελουχιώτη… Ο Βελουχιώτης και ύστερα από τη σύναψη της συμφωνίας της Βάρκιζας συνέχισε τη δράση του. Η δράση αυτή που μονάχα την αντίδραση θα μπορούσε να εξυπηρετήσει γιατί της έδινε όπλα για να κτυπά το ΚΚΕ, να παραβιάζει τη συμφωνία της Βάρκιζας και να δικαιολογεί τα εγκλήματά της, δεν επιτρέπει καμιά καθυστέρηση για την ανοιχτή καταγγελία του Αρη Βελουχιώτη”.

Ο Αρης στις 15 Ιούνη του 1945 παγιδεύτηκε στην Μεσούντα της Αρτας και αυτοκτόνησε στις 16 Ιούνη ... την μέρα της δημοσίευσης στον Ριζοσπάστη της διαγραφής του απο το ΚΚΕ.



    Ποιοί είναι οι ενδογενείς λόγοι που ένα λαικό κίνημα απεμπολεί τις βέβαιες επαναστατικές του προοπτικές και αναβάλει ή διστάζει για το τελικό και αποφασιστικό βήμα για την κατάληψη της εξουσίας ?? Η λαθεμένη εκτίμηση της κατάστασης – Η κόπωση των μαζών – Ο οπορτουνισμός και οι τάσεις συμβιβασμού στις τάξεις του κινήματος – Η αποξένωση της ηγεσίας απο τις μάζες – Η προδοτική δράση σε ηγετικά κλιμάκια – Η ανεπάρκεια στην θεωρητική προετοιμασία – Η ανετοιμότητα του λαικού παράγοντα – Η αδυναμία να ουδετεροποιηθούν κρίσιμες κοινωνικές μάζες για να μην πάρουν το μέρος της αντίδρασης κλπ κλπ κλπ.

Οτι και να είναι – και με οποιονδήποτε συνδυασμό – η ευθύνη είναι πυραμιδικά κατανεμημένη απο την κορυφή ως την βάση με την μορφή ενός δυναμικού ιστού που συνδέει με ισχυρή αλληλεπίδραση την ηγεσία ενός επαναστατικού κινήματος με όλα τα επαναστατημένα, με όλα τα αδρανοποιημένα ακόμα και με τα εχθρικά τμήματα της ίδιας κοινωνίας. Η παραμικρή μεταβολή σε αυτό το “ευαίσθητο”, ευμετάβλητο και πανίσχυρο δίχτυ μεταβιβάζεται και επιδρά πολλαπλασιαστικά προς κάθε κατεύθυνση απο την κορυφή ως την βάση της πυραμίδας.

   Κάποιοι λοιπόν “ανιστόρητοι” βολεύονται να μην βλέπουν αυτόν τον πολύπλοκο μηχανισμό αλληλεπίδρασης ... και καταλήγουν με ιδιαίτερη ευκολία σε συμπεράσματα του στύλ ... ο λαός προδώθηκε απο την ηγεσία ή το κόμμα με τα λάθη του οδήγησε ένα πανέτοιμο λαό στην ήττα. 
Αυτές οι απόψεις δεν θέλουν να δούν ή δεν μπορεί να κατανοήσουν οτι κάθε λαικό κίνημα πάντα δρά ... πάνω σε μιά αέναη “διένεξη” ... 
... ανάμεσα στην επαναστατική δράση όταν οι συνθήκες είναι ώριμες και στην επαναστατική προετοιμασία όταν οι συνθήκες δεν επιτρέπουν τίποτα άλλο 
... και στην οπορτουνιστική υποχώρηση ακόμα και όταν οι συνθήκες δεν επιβάλουν τον συμβιβασμό (οι οπορτουνιστές θα υποχωρούν πάντα ανεξάρτητα απο τις συνθήκες). 
Μιά διένεξη που διαπερνά και χαρακτηρίζει το κάθε κίνημα απο την κορφή μέχρι την βάση και αντίστροφα. Αυτός είναι ο λόγος που σε αυτές τις απόψεις κυριαρχούν τα συμπεράσματα πως το μεγαλείο της αντίστασης ανήκει στον λαό ... και τα λάθη στο ΚΚΕ. Οι σημερινοί οπορτουνιστές όμως εκτός απο το ότι “πάσχουν” απο θεωρητική αδυναμία ανάλυσης ... “υποφέρουν” και απο πολιτική υστεροβουλία και ανεντιμότητα επειδή πρέπει να κρύψουν επιμελώς πως ο οπορτουνισμός μέσα σε εκείνο το κίνημα ... έφερε την Βάρκιζα και ιστορικά γέννησε τους δικούς τους ιδεολογικούς προγόνους.

Οσο και να ψάξει κανείς στις αναλύσεις των σημερινών οπορτουνιστών ... δεν θα βρεί ίχνος οπορτουνισμού στα γεγονότα εκείνης της περιόδου ... αλλά θα βρεί υμνολόγια για τον “διαγραμμένο απο το ΚΚΕ Αρη” ... για να καταδικάσουν το σημερινό ΚΚΕ που δεν συμβιβάζεται με μιά “αριστερά” αλά Σύριζα. Και όταν η κουβέντα πηγαίνει ... στον ένοπλο αγώνα ... βγάζουν φλύκταινες οι "υπερασπιστές" του Αρη. 

12 σχόλια:

  1. οτι ΚΑΛΥΤΕΡΟ και αναλυτικοτερο εχει γραφτει απο τις 16-06-45 ως τα σημερα !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σωστά, απ τα καλύτερα, μόνο πες μου τι εννοείς εδώ:
    «εξαντλημένη, αυτοπαγιδευμένη και τρομοκρατημένη λαική μάζα που όπως έδειξαν οι εξελίξεις είχε πιστέψει άλλη μιά φορά στην “εθνική ενότητα” και σχεδόν τυφλή δεν έβλεπε τα σχέδια της αντίδρασης.»

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ο λαός ακόμα και μετά την Βάρκιζα πίστευε ή προσπαθούσε να πιστέψει πως θα ακολουθήσουν ομαλές εξελίξεις παρότι η ¨λευκη¨ τρομοκρατία είχε αρχίσει προ πολλού και οι ταγματασφαλίτες γινόταν μέρος του κράτους. Ακόμα πίστευε πως και αυτή η συμφωνία της Βάρκιζας θα εφαρμοστεί.

      Διαγραφή
  3. Συγχαρητήρια για τον τίτλο!
    Το κείμενο είναι μια ειλικρινής ματιά για την εποχή εκείνη, αρκετά μακρινή όμως.
    Θα πρότεινα τον εμπλουτισμό του κειμένου με πηγές και δευτερεύοντα στοιχεία ώστε να αποτυπώσουν την εποχή καλύτερα.
    Για αρχή θα παρακαλούσα να αποσαφηνιστούν τα σημεία στίξης"ένας πρώην λούμπεν (ήταν?)" και "ένας πρώην δηλωσίας (ήταν?)".
    Το Αγγλικό ερωτηματικό δεν βοηθάει.
    Αντιθέτως θα βοηθούσε η παραπομπή μέσω http://efimeris.nlg.gr/ σε φύλλα του Ριζοσπάστη της εποχής του κίναιδου υπουργού όπου ο Θανάσης Κλάρας μιλάει για την ηθική υπεροχή του ΚΚΕ που τον ξέμπλεξε από τις παραβατικές του έξεις.
    Για την "Δήλωση" είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός και στο LeninReloaded υπάρχει ο Ρούσης που μιλά για τον Κλάρα μέσω σχολίου του "Μη Απολιθωμένου" που θα πρέπει να γίνει παραπομπή ολόκληρο.

    Για Λίβανο, Καζέρτα, και γενικά Άγγλους δεν αναφέρεται συχνά και πιστεύω πως πρέπει να αρχίσει να ακούγεται η "Βαλκανική Σοσιαλιστική Συνομοσπονδία" ως υπαλλακτική επιλογή. Ο Γιάννης ο Ιωαννίδης λέει στα απομνημονεύματά του πως οι Άγγλοι υπέκλεψαν την Ελληνική προσέγγιση στο "Συμμαχικό Στρατηγείο":
    α) με την γρηγοράδα τους να αναγνωρίσουν την Ελληνική Ηγεσία ενώ η Κομιντέρν και ότι έχει απομείνει(από το 1943) προσπαθεί μέσω συνδέσμων να καταλάβει τι γίνεται με "την παλιά κεντρική επιτροπή", το ΠΓ του Μανιαδάκη και τους δραπέτες της Ακροναυπλίας.
    β) με την φυσική(;) απέχθεια των Ελλήνων Κομμουνιστών να προσδεθούν σε ΒΚΟ(Βαλκανική Κομμουνιστική Ομοσπονδία) που τόσα δεινά τους έδωσε με το "Μακεδονικό Ζήτημα".

    Η εποχή όλη που διαπνέεται από το "Παλλαϊκό Μέτωπο" το οποίο οδήγησε μέχρι και το Αμερικάνικο Κομμουνιστικό Κόμμα στην αυτοδιάλυσή του μετά το τέλος του ΒΠΠ δεν πρέπει να είναι αδιάφορη στις Ελληνικές εξελίξεις. Καλώς ή κακώς, οπωσδήποτε όμως αναμφισβήτητα, η Κομμουνιστική θεωρητική κατάρτιση και η Μ-Λ ιδεολογική θωράκιση δεν βρήκαν τον χρόνο τους για να μπολιαστούν στις πλατιές μάζες.

    Τέλος, υπάρχει και ένας ντετερμινισμός στα γεγονότα με την έννοια της αιτιοκρατίας και όχι τόσο του προκαθορισμένου αποτελέσματος.
    Ποιος αμφιβάλλει πως ΑΝ δεν είχε διαλυθεί το Κομμουνιστικό κίνημα στην Ελλάδα του Μεταξά θα υπήρχαν άλλες προοπτικές το 1943; κτλ κτλ
    Με διαφορετικά λόγια, αυτήν την ηγεσία είχαμε πρόσφορη εκείνη την εποχή, αυτά έκανε, που τα μπορούσε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @ Ιστοριοδίφης

      Γράφεις:

      … και στο LeninReloaded υπάρχει ο Ρούσης που μιλά για τον Κλάρα …

      Μια διόρθωση και μια παραπομπή επ’ αυτού.

      Η διόρθωση: το σωστό είναι Ρούσος κι όχι Ρούσης.

      Η παραπομπή στο Lenin Reloaded όπου και η υπό μορφή σχολίου («Για τον Άρη») παράθεση των δύο σχετικών με τον Άρη κεφαλαίων («Άρης Βελουχιώτης», «Οι Μαυροσκούφηδες») από τις αναμνήσεις του Πέτρου Ρούσου:

      http://leninreloaded.blogspot.com/2015/06/leftgr.html?showComment=1433231233449#c1886788972442665034

      Σημειώνω συμπληρωματικά και από μνήμης γιατί δεν έχω πρόχειρο το βιβλίο πως ο Πέτρος Ρούσος στη «Μεγάλη Πενταετία», δηλ. στις αναμνήσεις του στέκεται κι εξετάζει αναλυτικά το ζήτημα «άξιος λαός – ανάξια ηγεσία» τοποθετούμενος σχετικά. Δυστυχώς —επαναλαμβάνω— δεν έχω πρόχειρο το βιβλίο για να παραθέσω την τοποθέτησή του.

      Παρατηρητικός

      Διαγραφή
  4. 1/3

    ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΗ «ΔΗΛΩΣΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ» ΤΟΥ ΑΡΗ

    Επανέρχομαι για να συμπληρώσω μια σωστή παρατήρηση του «Ιστοριοδίφη».

    Στην ανάρτηση αμφισβητείται ότι ο Άρης έκανε «δήλωση μετάνοιας» («Το ουσιώδες γεγονός είναι πως […] και ένας πρώην δηλωσίας (ήταν?) […]») και ο «Ιστοριοδίφης» επισημαίνει ότι αυτό δε στέκεται («Για την "Δήλωση" είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός […]»).

    Πράγματι, το γεγονός ότι ο Άρης έκανε «δήλωση μετάνοιας» δεν έχει αμφισβητηθεί από κανένα. Θα αρκεστώ μόνο να παραθέσω μια σειρά από ιστορικούς και μη που δεν το έχουν αμφισβητήσει· το κάνω από μνήμης και χωρίς παραπομπές στις σελίδες, γιατί δεν έχω τα βιβλία τους πρόχειρα. Λοιπόν με χρονολογική σειρά αυτοί είναι: ο Πάνος Λαγδάς («Άρης Βελουχιώτης — Ο πρώτος του Αγώνα», 1964), ο Γιάννης Γ. Χατζηπαναγιώτου (Καπετάν Θωμάς) («Η Πολιτική Διαθήκη του Άρη Βελουχιώτη», 1976), ο Μπάμπης Δ. Κλάρας («Ο αδελφός μου ο Άρης», 1983), ο Διονύσης Χαριτόπουλος («Άρης ο Αρχηγός των ατάκτων», 1997/2001) και ο Λευτέρης Αποστόλου («Ο Άρης Βελουχιώτης όπως τον γνώρισα — 1923–1944», 2003). Απ’ αυτούς, για να είμαι ακριβοδίκαιος, ο Μπάμπης Κλάρας προσπαθεί ―για ευνόητους λόγους― να διασκεδάσει λίγο τις εντυπώσεις, χωρίς βέβαια να αρνείται το γεγονός.

    Εκεί πού διίστανται τα πνεύματα είναι αναφορικά με τα κίνητρα που οδήγησαν τον Άρη να κάνει τη «δήλωση μετάνοιας». Ο Λευτέρης Αποστόλου διατείνεται ότι ο Άρης έκανε τη «δήλωση» μετά από ρητή εντολή του Νίκου Ζαχαριάδη ώστε να βγει από τη φυλακή για να ξεκαθαρίσει τον παράνομο μηχανισμό του Κόμματος από τους χαφιέδες· σ’ αυτό συμφωνεί κι ο Γιάννης Χατζηπαναγιώτου, ενώ κάποια ανάλογα κίνητρα προβάλλει χωρίς ιδιαίτερη επιμονή κι ο Μπάμπης Κλάρας. Ενδεχομένως η δικαιολογία αυτή να πηγάζει από τον ίδιο τον Άρη κι απόηχος αυτού του ενδεχομένου μπορεί να είναι η μαρτυρία του Ανδρέα Τζήμα (Σαμαρινιώτη) σε έκθεσή του της 22/6/1960 που αναφέρεται στην αρχή της Κατοχής και λέει: «Όπως μας είπε [ο Άρης] αργότερα, όταν συναντηθήκαμε, μπορούσε να βγάλει “τη φυλακή της Κέρκυρας στηριγμένος μόνο σ’ ένα ποδάρι„. Έκαμε τη δήλωση όμως μόνο και μόνο για ν’ ανασυγκροτήσει το κόμμα.» Αντίθετα κατηγορηματικά απορρίπτουν αυτή την εκδοχή και ο Πάνος Λαγδάς κι ο Διονύσης Χαριτόπουλος, με τον τελευταίο μάλιστα να λέει πως έχουμε να κάνουμε με «μυθολογία». Κατηγορηματικός είναι επίσης ο Πέτρος Ρούσος στη «Μεγάλη Πενταετία»: «Δεν προσθέτει τίποτα στις αρετές του Άρη ο μύθος που γράφτηκε τελευταία ότι τάχα “ίσως„ ο Άρης να ενήργησε κατ’ εντολήν του Ζαχαριάδη· γιατί δεν κάθισε ούτε είκοσι μέρες στην Κέρκυρα και δεν μπορούσε να έχει συνεννοηθεί. Ούτε ποτέ μάς έκρυψε την πράξη του, όταν ανταμώσαμε το 1941.»

    Το 2005 ο Θεόδωρος Λυμπερίου δημοσίευσε ανάμεσα σε ορισμένα ντοκουμέντα του Αρχείου του Κωνσταντίνου Μανιαδάκη και φωτοτυπίες της «δήλωσης μετάνοιας» του Άρη, η οποία αποτελείται τρόπον τινά από δύο σκέλη· περισσότερες λεπτομέρειες γιατί και πώς η «δήλωση» του Άρη είναι διπλή θα βρουν οι ενδιαφερόμενοι κι οι ενδιαφερόμενες στο βιβλίο του Θ. Λυμπερίου —εδώ θυμάμαι από κάποια σημείωση που μου είναι πρόχειρη αριθμούς σελίδων— και συγκεκριμένα: Θεόδωρος Μ. Λυμπερίου: «Το Κομμουνιστικό Κίνημα στην Ελλάδα», εκδόσεις «Παπαζήση», τόμος Α΄, Αθήνα 2005, σελ. 243–247. Εγώ, κλείνοντας, περιορίζομαι στην παράθεση για λόγους ιστορικής αλήθειας του κειμένου της «Δήλωσης» και της «Συμπληρωματικής Δήλωσης» του Άρη (διατηρείται η ορθογραφία του πρωτότυπου).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. 2/3

    ΔΗΛΩΣΙΣ

    Μετανοίας τοῦ κομμουνιστοῦ Κλάρα Ἀθανασίου τοῦ Δημητρίου, γεννηθέντος καὶ κατοικοῦντος ἐν Λαμίᾳ, ἐτῶν 34, ἐπάγγελμα Δημοσιογράφος, καὶ ἤδη κρατουμένου ἐν ταῖς ’Εγκληματικαῖς Φυλακαῖς Κερκύρας πρὸς ἔκτισιν διαφόρων ποινῶν φυλακίσεως ἐπὶ παραβάσει τοῦ Ἀναγκαστικοῦ Νόμου 1075/1937 κ. λ. π.—

    ------------------------------------------------
    ------------------------------------------------

    Διὰ τὴν ἐπικράτησιν τῶν κομμουνιστικῶν ἀρχῶν εἰργάσθην συνεχῶς καὶ μετὰ δραστηριότητος ἀπὸ τὰς ἀρχὰς τοῦ 1926. Ἀρχικῶς ὡς ἁπλοῦν μέλος τῆς κομμουνιστικῆς νεολαίας τῆς γενέτειράς μου πόλεως Λαμίας καὶ κατόπιν ὡς καθοδηγητής της. Τὸν Δεκέμβριον τοῦ 1927 ἐνεγράφην καὶ εἰς τὸ κομμουνιστικὸν κόμμα καὶ εἰργαζόμην εἰς ἀμφοτέρους τοὺς ὀργανισμούς. Τὸν Ἀπρίλιον τοῦ 1928 κατῆλθα εἰς Ἀθήνας, ἔνθα καὶ εἰργάσθην, ὑπὸ τὴν αὐτὴν ὡς ἀνωτέρω ἰδιότητα μέχρι τοῦ τέλους τοῦ 1929. Τὸν Ἰανουάριον τοῦ 1930 προσελήφθην εἰς τὴν ὑπηρεσίαν τῆς συντάξεως τοῦ «Ῥιζοσπάστου», εἰς ἣν ὑπηρεσίαν καὶ παρέμεινα, ὡς ἁπλοῦν μέλος τοῦ κόμματος, – διότι εἶχον ἀποσπασθῆ ὁριστικῶς ἀπὸ τὸν τομέα τῶν νέων μέχρι καὶ τοῦ Νοεμβρίου τοῦ 1931. Ἔκτοτε, καταζητούμενος διαρκῶς ἀπὸ τὰς καταδιωκτικὰς ἀρχάς, ἐχρησιμοποιούμην ὡς Γραμματεὺς ἢ βοηθητικὸν στέλεχος διαφόρων περιφερειακῶν κομματικῶν ὀργανώσεων.—

    Ἤδη, ἀναγνωρίζων ὅτι καθ’ ὅλον αὐτὸ τό, ὁπωσδήποτε, σοβαρὸν χρονικὸν διάστημα, εὑρισκόμην ἐπὶ ἐσφαλμένης ὁδοῦ, μετανοῶ εἰλικρινῶς, ἀποβάλλω τὰς μέχρι τῆς χθὲς ἀντιλήψεις μου καὶ δηλῶ ὅτι, εἰς τὸ ἑξῆς παραμένω μακρὰν πάσης, εἴτε ἀνατρεπτικῆς, εἴτε ἄλλης, πολιτικῆς κινήσεως, θὰ ἐργασθῶ, ὡς φιλήσυχος καὶ νομοταγὴς πολίτης, ὑπὲρ τῶν ἀποκλειστικῶς ἀτομικῶν καὶ τῆς πατρικῆς μου οἰκογενείας συμφερόντων.—

    Ἡ παροῦσα συνετάγη ἐν τῷ Καταστήματι τῶν Ἐγκληματικῶν Φυλακῶν Κερκύρας καὶ ἐνώπιον τοῦ Διευθυντοῦ τούτων κ. Εὐαγγέλου Κρίτσα καὶ ἀρχιφυλακος αὐτῶν Εὐαγγέλου Βασιλάτου, σήμερον τὴν 8ην τοῦ μηνὸς Ἰουνίου τοῦ ἔτους 1939.—

    Ὁ Διευθυντής
    (ὑπογραφή)

    Ὁ Ἀρχιφύλαξ
    (ὑπογραφή)

    Ὁ Δηλῶν
    (ὑπογραφή)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. 3/3

    Συμπληρωματικὴ δήλωσις τοῦ καταδίκου Κλάρα Ἀθανασίου τοῦ Δημητρίου

    ------------------------------------------------

    Συμπληρώνων τὴν ὑποβληθεῖσαν δήλωσιν μετανοίας μου, δηλῶ ὅτι ἀποδοκιμάζω τὸ παρελθόν μου, καὶ ἀποκηρύσσω τὸν κομμουνισμὸν ὡς σύστημα ὀλέθριον διὰ τὴν Ἑλληνικὴν πραγματικότητα καὶ διαλυτικὸν τῶν μεγάλων ἠθικῶν ἐννοιῶν, Πατρίδος, Θρησκείας καὶ Οἰκογενείας, ὑπόσχομαι δὲ ὅτι θέλω ζήσει τοῦ λοιποῦ νομιμοφρόνως, μακρὰν πάσης ἀνατρεπτικῆς κινήσεως ὁπωσδήποτε στρεφομένης κατὰ τοῦ Ἐθνικοῦ ἡμῶν Κράτους.—

    Ἡ παροῦσα συνετάγη παρ’ ἐμοῦ τοῦ ἰδίου ἐνώπιον τοῦ Διευθυντοῦ τῶν Φυλακῶν Κερκύρας κ. Εὐαγγέλου Κρίτσα καὶ τοῦ Ἀρχιφύλακος τῶν ἰδίων φυλακῶν κ. Εὐαγγέλου Βασιλάτου.—

    Ἐν Κερκύρᾳ τῇ 27 Ἰουνίου 1939

    Ὁ Δηλῶν
    (ὑπογραφή)

    Ὁ Διευθυντής
    (ὑπογραφὴ καὶ σφραγίς)

    Ὁ Ἀρχιφύλαξ
    (ὑπογραφή)

    Παρατηρητικός

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ακριβώς επειδή δεν προσφέρει τίποτα σπουδαίο στην ανάλυςη της συμμετοχής του Άρη στο ελληνικό ταξικό κίνημα ... η προηγούμενη ζωή του ή οι συνθήκες της δήλωσης ... φρόντισα να τελειώσω με αυτά από την πρώτη και πιό σύντομη παράγραφο.

      Διαγραφή
  7. Δε θα συμφωνήσω μαζί σου, ειδικά στην απολυτοποίηση («επειδή δεν προσφέρει τίποτα σπουδαίο») του ζητήματος του «προτέρου βίου» του Άρη και θα σου παραθέσω μερικά κομμάτια από τη γνώμη του Πέτρου Ρούσου που έμμεσα μπορούν να συσχετιστούν με κάποια χαρακτηριστικά της προπολεμικής δράσης του Άρη (ο Ρούσος λέει ότι ο Άρης ήταν «λίγο αξέταχτος στην πολεμική του» πράγμα που στην υπόθεση Αβραάμ «στοίχισε το κλείσιμο της εφημερίδας του κόμματος και την απαγόρευση του τίτλου του “Ριζοσπάστη„ το 1931» και «τις βαριές καταδίκες των συνταχτών του, Μαρμαρέλη και άλλων»).

    Ο Άρης Βελουχιώτης, όπως θα αυτοβαφτιστεί ο ίδιος στα Βουνά, παρουσιάζει χαρίσματα οπλαρχηγού και οξεία πολεμική αντίληψη, όχι τυχαία. Ο Κρις θα τον ονομάσει στα απομνημονεύματά του «το μαχόμενο δαιμόνιο του ΕΛΑΣ». Δρούσαν άραγε μέσα του λανθάνοντα απωθημένα, «πληροφορήματα», εμπειρίες, ικανότητες ή φιλοδοξίες που θα βρίσκαν εφαρμογή μόνο σε συνθήκες πολέμου; Πώς να λύσουμε το αντιφατικό: «υποχώρηση στη φυλακή ― παλληκαριά στο βουνό», όπου βέβαια ο αγώνας, αν και λιγότερο άνισος, δεν ήταν και περίπατος; Κοινωνιολογικά; Ψυχολογικά; Ή και με τα δυο μαζί;

    Γράφτηκε από ιστορικούς μεταπολεμικά, πως δεν είχε το θάρρος απέναντι στην ηγεσία του κόμματος, εξαιτίας ενός συναισθήματος μειονεχτικότητας, λόγω της προηγούμενης στάσης του στη φυλακή. Εν μέρει μόνο είναι σωστό το επιχείρημα. Δε νομίζω πως εξηγεί όλη την υπόθεση. Ο Άρης, παρά τις άλλες ικανότητές του δεν κατόρθωνε ν’ ανεβεί ως το επίπεδο ενός ηγέτη του κόμματος της εργατικής τάξης, που ξέρει να επεξεργάζεται συλλογικά την πολιτική του μέσα στο καμίνι κοπιαστικής, πολύχρονης, υπομονητικής και πειθαρχημένης πάλης. Μιας πάλης που δεν έχει μόνον ανηφορίσματα μα κάποτε και αποτυχίες, αλλά που αντλεί πεποίθηση στην τελική νίκη από την ίδια τη θέση της εργατικής τάξης και την ιστορική της αποστολή στην κοινωνία. Ο Άρης αισθανόταν περισσότερο να βρίσκεται στα νερά του ανάμεσα στην επαναστατημένη αγροτιά παρά στην επαναστατημένη εργατιά. Είχε γλώσσα ζωντανή, που έμπαινε στην καρδιά του απλού ανθρώπου, ιδίως της επαρχίας. Και καθώς ήταν και μορφωμένος, κατόρθωνε να καταχτά τους αγρότες ιδιαίτερα. Χωρίς να τον διακρίνει ευγλωττία, μιλούσε απλά με λογικά επιχειρήματα και παραστατικές εικόνες.
    Ίσως η επιτυχία του εκείνη να του διόγκωσε ορισμένες προσωπικές ηγετικές τάσεις. Και τον οδηγούσε να καλλιεργεί ανάμεσα στους μαυροσκούφηδες ένα καθεστώς, που μαζί με την ορμητικότητα (καλό), δεν του ’λειπαν ούτε στοιχεία ανώφελης σκληράδας, ούτε ορισμένος αέρας αναρχισμού. Δεν άκουσα π. χ. να λειτούργησε πραγματικά κομματική οργάνωση στον ουλαμό του Άρη, αν και ο ίδιος έκανε όχι λίγες ομιλίες σε θέματα του επαναστατικού κινήματος.


    Ο Άρης ενσάρκωνε αναμφισβήτητα το αντάρτικο πνεύμα. Γι’ αυτό άλλωστε και έγινε καπετάνιος του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣ. Μα ο Άρης μαζί έφερνε και κάποιον ανταρτίστικο αέρα, που δε λείπει στους επαναστατικούς πολέμους μα που πρέπει να πειθαρχείται στο επαναστατικό κόμμα για να μην αφήνει περιθώρια για εκτροπές και υπερβάσεις εξουσίας. Το τελευταίο ισχύει όχι μόνο για τον Άρη αλλά με άλλη μορφή και για τον ίδιο τον Σιάντο και άλλους. Αυτό δεν μπόρεσαν να καταλάβουν ορισμένοι αντιστασιακοί, κυρίως χωρίς μεγάλη προαντιστασιακή κομματική πείρα, που τροφοδότησαν ιστορικούς μύθους και λαθεμένες θέσεις και σε έργα ξένων σχετικά με την Ελληνική Αντίσταση (ο Άρης εκπροσώπησε τάχα το γνήσιο εθνικό επαναστατικό πνεύμα του πολέμου μέχρις εσχάτων, ενώ η «δογματική» «επανάσταση των κομισαρίων» επέμενε τάχα στην κλασική ένοπλη εξέγερση και γι’ αυτό οδήγησε τον αγώνα στη συνθηκολόγηση)**

    ** Βλ. λ. χ. το βιβλίο του Ντομινίκ Εντ «Οι Καπετάνιοι», Παρίσι 1970 (στα γαλλικά). Στην Αθήνα εκδόθηκε το 1974 στα ελληνικά.


    Εν πάση περιπτώσει «διίστανται εν μέρει» οι γνώμες μας, αλλά δεν πειράζει.

    Παρατηρητικός

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. 'Ασχετο αλλά θέλω να το γράψω κάπου:

    *O (δήμαρχος Ν.Φ)Βασιλόπουλος σε συνάντηση που είχε πριν 1.5 χρόνο+ με άτομα του κλάμπ ορίτζιναλ είπε ότι δεν είναι 50 τα δέντρα που θα κοπούνε όπως λένε αυτοί αλλά 55.
    Δημοσίευσα πριν λίγο καιρό σε αριστερό γκρούπ σχόλιο - απόσπασμα απο την γουίκιπίντια που αναγράφει
    ότι είναι 15 χιλιάδες τα δέντρα του άλσους Ν.Φ.

    Κάποιος ωστόσο κατέβασε/αν το άρθρο της γουίκιπίντια
    για να μην γελοιοποιηθούνε διάφοροι και ΄οχι λίγοι.
    Αλλά δεν πειράζει βρήκα άλλα:
    Οπότε με τα νέα λίνκ που αναγράφω αποδεικνύεται ότι το άλσος διαθέτει 480 στρέμματα(!).
    http://athenshotspot.weebly.com/pi940rhokappaalpha.html
    https://foursquare.com (βάλτε στο google αυτό όπως και τις λέξεις -φράση''άλσος Ν.Φιλαδέλφειας'')
    http://wikimapia.org (ομοίως).

    Για τα στρέμματα του άλσους ,κάποιοι πρωταγωνιστές
    μιάς εφημερίδας που κάνουνε συνέχεια ρεπορτάζ για το θέμα(Χοτζικοί) γράφανε 'οτι 5 στρέμματα ότι θα πάρει η Άεκ ενώ την ίδια στιγμή ακουγόντουσαν και άλλα νούμερα -άλλοι για 2-3,4 άλλοι για 3-4. Υποθέτουμε(ας πούμε) ότι έχουνε δίκιο οι πιο σκληροί επικριτές.

    Οπως βλέπετε όμως οι βαρύγδουπες εκφράσεις ''παίρνει το άλσος η Άεκ'' κτλ δεν ισχύουν με δεδομένο το μεγάλο εύρος της επιφάνειας γής του άλσους(480στρ).Και όχι μόνο οι βαρύγδουπες ..
    Δεν θα μπορούσα φυσικά εγώ να εκτίθεμαι μιλώντας για τέτοια θέματα σε ημιδημόσιο χώρο και να αναφέρομαι με το παρόν πόστ σε αυτά τα ζητήματα αν δεν είχα δεί αυτά που λέω ή αν δεν υπήρχανε λίνκ τα οποία όμως έχουν αναγραφεί παραπάνω.
    Ανατρέξτε στο googlemaps και δείτε μόνοι σας τα μεγέθη.

    Eπίσης εξηγήστε σε άλλους οι πιο γνώστες τι σημαίνει 2 στρέμματα τι 5, τι 4 διότι δεν έχουν και τόσο μεγάλη αίσθηση αρκετοί και δεν σχηματίζεται στην φαντασία τους η παράσταση αυτή ούτε του πώς /πόσο είναι 2,4,5 στρέμματα ούτε η αναλογία συνολικού εύρους σε σχέση με αυτά που θα μειωθούνε.

    Σε προηγούμενη ανάρτηση σε χ γκρούπ είχα γράψει ότι είναι μη σωστή πράξη η κοπή των δέντρων και σαν συνάρτηση έως αμφιλεγόμενη(απο -εώς) διότι δεν είναι και πολλά τα δέντρα(και λόγω ενός κενού που υπάρχει πίσω απο το γήπεδο-στα 5 στρέμματα δίχως δέντρα).Για να είμαι σωστός και με τα νέα δεδομένα να πώ ότι το όλον είναι ζήτημα μικρής σημασίας -σούπερ υπερβολικά μικρής σημασίας έως αμελητέας.
    Ευχαριστώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

1. Δεν σχολιάζω σχολιαστές ... εκτός επιλεγμένων περιπτώσεων. Περιπτώσεων με ζουμί και ουσία και σε σχέση πάντα με το θέμα της ανάρτησης
2. Δεν με ενοχλούν τα μπινελίκια ... αρκεί να περιέχουν πολιτική ουσία
3. Επαναλαμβανόμενα στερεότυπα μηνύματα ... δεν προσφέρουν τίποτα
4. Οχι οτι τα ψευδώνυμα προσφέρουν κάτι σημαντικό ... αλλά χρειάζονται σαν ελάχιστη βάση "συννενόησης". Προτιμούνται τα ψηφιακά !!!
5. Μακρυά απο εδώ φασιστικά και κρυφοφασιστικά "τραγουδάκια" με την μορφή άποψης
6. Επιφυλάσσομαι για τον χειρισμό των τρόλ και των ερειστικών επιτηδείων ... κατά περίπτωση
7. Αλλο πολιτική αντιπαράθεση ... και άλλο παθολογικός αντικομμουνισμός. Η διαφορά βγάζει ... μάτι