Για αυτό το ιστολόγιο

Σκέψεις και δεδομένα που νομίζω πως βοηθάνε να βρούμε την πραγματική μας κοινωνική θέση ... και να αποκοπούμε απο τον ρόλο που θέλουν να μας επιβάλουν.
Ας πετάξουμε απο πάνω μας το "κουστούμι" που μας έχουν φορέσει. Δεν είναι στα μέτρα μας. Μας πνίγει.


Πέμπτη 19 Ιανουαρίου 2017

Συλλογική διάνοια

Αυτοί κάτω απο την εξέδρα δεν ήταν άβουλες μαριονέτες.
   Άλλο προσπαθώ να πείσω τον λαό για την αναγκαιότητα της επανάστασης δείχνοντας του τον δρόμο της μαζικής ταξικής οργάνωσης ... και άλλο ... ψάχνω να βρώ παράξενους τρόπους για να εξαναγκάσω το λαό να εξεγερθεί.
   Στην πρώτη περίπτωση έχουμε τον ορισμό της πραγματικής πρωτοπορίας ... και στη δεύτερη τον ορισμό της τάχα πρωτοπορίας στην οποία έχουν κατρακυλήσει και κατρακυλούν κάθε μέρα πολλοί και διάφοροι ψευτοεπαναστάτες.
 
   Οι πραγματικοί πρωτοπόροι περιμένουν απο τον λαό να μπει σε συνειδητή δράση στηριγμένη ... πάνω στην αποφασιστικότητα που προσφέρει ... μόνο η ωρίμανση των αντικειμενικών και υποκειμενικών παραγόντων, η επαναστατική τακτική και στρατηγική και βεβαίως η εύστοχη ανάλυση τους ... και τελικά η σωστή αξιολόγηση των πραγματικών συσχετισμών δύναμης της στιγμής και συνεπώς η αποτελεσματική επιλογή της ορθής στιγμής της προσωρινής υποχώρησης ή της τελικής επίθεσης.
   Το μυστικό αυτής της διαλεχτικής αλληλεξάρτησης όλων αυτών των παραγόντων που κάποια κρίσιμη και αναπόδραστη στιγμή ενώνουν και συντονίζουν τεράστιες κοινωνικές μάζες ... εμπεριέχει την θηριώδη σφραγίδα της συλλογικής διάνοιας πάνω στις τακτικές και στρατηγικές αποφάσεις δράσης ... άσχετα με τον βαθμό αποφασιστικότητας για δράση που υπάρχει μέσα στις πλατιές μάζες. Ο Βλαδίμηρος έλεγε πως την κρίσιμη στιγμή η αποφασιστικότητα της πρωτοπορίας παίζει τεράστιο ρόλο ... σε αντίθεση με την αποφασιστικότητα της μεγάλης και πλατιάς μάζας που περνάει σε δεύτερο πλάνο (την κρίσιμη στιγμή δεν είναι απολύτως απαραίτητο να είναι μαζί μας ... αρκεί να μην πάνε με το μέρος του αντιπάλου) ... αρκεί η τακτική και κυρίως ο στρατηγικός στόχος της επανάστασης να έχει περάσει απο το φίλτρο της συλλογικής διάνοιας της προεπαναστατικής μάζας. 
   Να την έχει εγκρίνει η μάζα σε επαναστατική αλληλεξάρτηση-αλληλεπίδραση με τους πρωτοπόρους και ας μην έχει κατακτήσει ακόμα επαναστατικά επίπεδα αποφασιστικότητας. Αυτό δεν μπορεί να γίνει ποτέ - και ούτε συνέβη ποτέ στην ιστορία - χωρίς την ύπαρξη ενός επαναστατικού κομμουνιστικού κόμματος, δηλαδή ενός επαναστατικού κόμματος με βαθειές ρίζες στις μάζες. Αυτό μας έμαθε ο Βλαδίμηρος ... αλλά όμως δεν σταμάτησε εκεί. 
   Όσο πλησιάζει η κρίσιμη στιγμή της επίθεσης ... τόσο αποκτά τεράστια σημασία η συλλογική διάνοια και οι αναλύσεις ενός επαναστατικού κόμματος με την μάζα που αλληλεπιδρά μαζί του. Όσο πλησιάζει η κρίσιμη στιγμή ... κανένας μεμονωμένος ανθρώπινος εγκέφαλος δεν μπορεί να συναγωνιστεί την κομματική συλλογική διάνοια ... που προκύπτει απο την συνεχή, ενιαία και αμφίδρομη αλληλεπίδραση της πρωτοπόρας ηγεσίας, του κομματικού μηχανισμού, της αντικειμενικά επαναστατικής μάζας ασχέτως σε πιό βαθμό ακολουθεί πολιτικά το κομμουνιστικό κόμμα και του αντιπάλου με κάθε πολιτική ή κοινωνική μορφή εκφρασής του. Ο Λένιν δεν θα είχε ποτέ κατακτήσει την θέση που έχει στην επαναστατική ιστορία της ανθρωπότητας ... εάν δεν είχε κατανοήσει αυτή ακριβώς την αναγκαιότητα. Στις κρίσιμες στιγμές πάλεψε με νύχια και με δόντια να πείσει το κόμμα και τις μάζες για αυτό που του έλεγε κάθε στιγμή το μυαλό του και η ανάλυση του ... αλλά πάντα δεχόταν τις αντίθετες κομματικές αποφάσεις παρότι διαφωνούσε με αυτές. Ποτέ ο Λένιν δεν θεώρησε τον εαυτό του υπεράνω της κομματικής ηγεσίας και της μάζας. Αυτό μάλλον ήταν το μυστικό του. Δεν έχασε ποτέ την ουσιώδη επαφή του με τις μάζες. Όλα τα δεινά του επαναστατικού κινήματος ... απο αυτό το χάσιμο επαφής προήλθαν τελικά.
   Ιδεολογικά ο Βλαδίμηρος σε όλες τις κρίσιμες στιγμές ... "κατακρεούργησε" όλους εκείνους που νόμισαν πως η ατομική τους διάνοια (και προφανώς οι κρυφές τους επιδιώξεις) μπορεί να εξυψώνεται πάνω απο τις συλλογικές αποφάσεις. Ακόμα στις κρίσιμες επαναστατικές στιγμές ... δεν δίστασε ποτέ να παλέψει για να τροποποιήσει τις επαναστατικές τακτικές οταν έβλεπε πως οι μάζες δε τις κατανοούσαν ή δεν τις ακολουθούσαν. Ξεχώριζε διάφανα στις αναλύσεις του πότε είναι στιγμές συγκέντρωσης αποφασισμένων επαναστατικών δυνάμεων και ποτέ είναι στιγμές κατάκτησης των πλατύτερων μαζών. Ποτέ όμως δεν έχασε απο την στόχευση του το βασικό σκοπό. Την επανάσταση ..."Πρέπει να πώ οτι όσο πλησιέστερα είναι η γενική επίθεση, τόσο πιό "οπορτουνιστικά" πρέπει εμείς να δράσουμε. ... αντικειμενικά η όλη πορεία των πραγμάτων σπρώχνει τις μάζες σ΄εμάς, που όμως αυτές μας φοβούνται. ... Στις αρχές του πολέμου εμείς, οι μπολσεβίκοι, ακολουθούσαμε μόνο ένα σύνθημα - εμφύλιος πόλεμος και μάλιστα αμείλικτος. Εμείς στιγματίζαμε σαν προδότη τον καθένα που δεν τασσόταν υπέρ του εμφυλίου πολέμου. Ομως όταν το Μάρτη του 1917 επιστέψαμε στη Ρωσία και μιλήσαμε με τους αγρότες και τους εργάτες, είδαμε οτι αυτοί όλοι τάσσονταν υπέρ της υπεράσπισης της πατρίδας, όμως, φυσικά με εντελώς άλλη έννοια απ΄ότι οι μενσεβίκοι, και δεν μπορούσαμε τους απλούς αυτούς εργάτες και αγρότες να τους αποκαλούμε παλιανθρώπους και προδότες. Αυτό το χαρακτηρίσαμε σαν "ευσυνείδητο αμυνιτισμό". ... Η αρχική μας θέση στις αρχές του πολέμου ήταν σωστή, τότε ήταν σπουδαίο να δημιουργηθεί ένας καθορισμένος, αποφασιστικός πυρήνας. Η επόμενη θέση μας ήταν επίσης σωστή. Ξεκινούσε απο το ότι χρειαζόταν να κατακτήσουμε τις μάζες. ... Στην συνδιασκεψή μας στις 22 του Απρίλη ή αριστερή κατεύθυνση απαίτησε την άμεση ανατροπή της κυβέρνησης. Η ΚΕ απεναντίας εκφράστηκε ενάντια στο σύνθημα του εμφυλίου πολέμου ... η κάθε απόπειρα να είσαι λιγάκι, έστω και στο παραμικρό, αριστερότερα απο την ΚΕ είναι ανοησία και όποιος παίρνει θέση αριστερότερα απο την ΚΕ, αυτός ήδη έχασε την απλή λογική σκέψη. ... Η μοναδική στρατηγική μας τώρα είναι να γίνουμε πιό δυνατοί, και γι΄αυτό πιό έξυπνοι, πιό συνετοί, πιό "οπορτουνιστές" και αυτό πρέπει να το πούμε στις μάζες. Ομως, αφού κατακτήσουμε τις μάζες χάρη στη συνεσή μας, μετά θα εφαρμόσουμε την τακτική της επίθεσης και μάλιστα με την πιό ακριβή έννοια της λέξης." [Απαντα Λένιν-Τόμος 44-Σελ. 57] "
    
   Οι διαφόρων αποχρώσεων ψευτοεπαναστάτες ... οι ανυπόμονοι ... βλέπουν αλλοιώς τον ρόλο της πρωτοπορίας. Αυτοί δεν πολυχρειάζονται τον λαό και τις συνειδητές του αποφάσεις σε συνεχή ταξική αλληλεπίδραση με το πρωτοπόρο κομμουνιστικό κόμμα. Αυτοί φαντασιώνονται επαναστάσεις χωρίς το κομμουνιστικό κόμμα !!! Και αν αυτό υπάρχει και μπλέκεται στα "επαναστατικά" τους βήματα ... μια επιδίωξη έχουν. Να φαίνονται πιο αριστεροί απ´ αυτό. Ακριβώς ... η ανοησία που στιγμάτισε ο Βλαδίμηρος. 
   Αυτοί οι ψευτοεπαναστάτες έχουν πολλάκις και άλλο κουσούρι που τους κατατρώει. Θεωρούν μορφή καταπιεστικής εξουσίας την οργανωμένη δομή του κομμουνιστικού κόμματος και σαν τέτοια την θεωρούν αντεπαναστατική. Απο εδώ προέρχονται όλες οι αναρχοαντιεξουσιαστικές ονειρώξεις περι αυθόρμητων και αδέσμευτων απο μηχανισμούς επαναστάσεων ... και οι καταστροφικές δράσεις της ατομικής τρομοκρατίας. Στην ουσία τέτοιες προσπάθειες βασισμένες μόνο σε μια ατομική μικροαστική ανυπομονησία ... ο αναρχισμός ειναι η τιμωρία για τα οπορτουνιστικά αμαρτήματα του εργατικού κινήματος έλεγε ο Βλαδίμηρος ... δεν θα μπορέσουν ποτέ να κατακτήσουν τα επίπεδα ανάλυσης και οργάνωσης ενός μαζικού ταξικού οργανισμού σαν εκείνο ενός κομμουνιστικού κόμματος. Αυτοί θα είναι καταδικασμένοι να περιμένουν εσαεί την ... κυριαρχία της τυφλής και τυχαίας σύμπτωσης πάνω στο μεμονωμένο άτομο.

   Υπάρχουν όμως και κάποιοι άλλοι ψευτοεπαναστάτες που δέχονται μεν τον μαζικό ταξικό δρόμο ... αλλά ως δια μαγείας και πάντα στις κρίσιμες στιγμές ... είτε υποχώρησης, είτε συγκέντρωσης δυνάμεων, είτε επίθεσης του ταξικού επαναστατικού κινήματος ... χωρίς να έχουν καμμία πραγματική επαφή με τις μάζες (για κλειστές κάστες και ομαδούλες επηρμένων ψώνιων μιλάμε) ... πάντα τοποθετούν την μίζερη υπαρξή τους ... "αριστερότερα" απο τον μηχανισμό του κομμουνιστικού κόμματος το οποίο πάντα κατακεραυνώνουν σαν συμβιβασμένο, απομονωμένο και σεχταριστικό. Διατυμπανίζουν μεγαλεπίβολα επαναστατικά σχέδια, αποστρέφονται συνειδητά το ΚΚ ... αλλά τίποτα δεν τους εμποδίζει να το νουθετούν και να το ειρωνεύονται επειδή τάχα έχει χάσει την επαναστατικότητα που βεβαίως αυτοί κατέχουν. Τελικά και στην πράξη ομαδοποιούνται με τους προηγούμενους ... και περιμένουν μοιραία και παρεούλα την κατά Λένιν ... κυριαρχία της τυφλής και τυχαίας σύμπτωσης. Περιμένουν κάθε μέρα την επανάσταση να γίνει ... και αυτή πεισματικά αρνείται.
   Ένας κοινός τόπος ενώνει όλες αυτές τις ομάδες των ψευτοεπαναστατών. Η παθολογική ιδέα πως μπορεί να κατέχουν επαναστατικές ιδιότητες και χαρακτηριστικά που θα ξεσηκώσουν τις μάζες, χαρακτηριστικά που δεν μπορεί να έχει κατά την ανάλυση τους ενα ΚΚ ... παρότι η δικιά τους επαφή και η καθημερινή αλληλεπίδραση με τις μάζες δεν μπορεί να αγγίξει ποτέ ούτε στο ελάχιστο αυτή ενός ΚΚ.

   Και όταν τους τα λες αυτά ... αρχίζουν το γνωστό παραμύθι περί οπορτουνιστικού τάχα μη επαναστατικού ΚΚ ... που "φοβάται την επανάσταση" !!!  Ποτέ αυτοί οι υπερεπαναστάτες δεν βρίσκουν επαναστατικό κανένα ΚΚ. Τέτοιοι επαναστάτες θεώρησαν τον Λένιν συμβιβασμένο ... παρόμοιοι επαναστάτες θέλησαν να τον βγάλουν απο τη μέση. Ελάτε ωρε παλληκάρια ... μπείτε στους κύκλους των φίλων των οπαδών ή ακόμα και των μελών ενός ΚΚ να το συμμορφώσετε ... να του αποκαταστήσετε τον επαναστατικό του χαρακτήρα. Μπείτε για να δείτε πόσα απίδια πιάνει ο σάκκος. "Όχι" λένε "δεν μπορούμε εμείς ηγεσίες και δημοκρατικούς συγκεντρωτισμούς στο κεφάλι μας". Να λοιπόν η πρώτη άρνηση της συλλογικής διάνοιας απο τους εκ γενετής φωστήρες της επανάστασης. Δεν μπορούν να δράσουν μαζί με το ΚΚ επειδή λένε δεν έχουν ελευθερία δράσης !!! Επειδή το ΚΚ θέλει λένε "να τους καπελώσει και να τους ελέγξει". Και αν ποτέ αναγκάζονται να βρεθούν κοντά ή μέσα στο ΚΚ ... θα διεκδικήσουν την ελευθερία φράξιας. Δηλαδή θα διεκδικήσουν το "δικαιωμά τους" στην διαλυσή του.
   Πάντα ξεχνούν βέβαια πως την κρίση για την επαναστατική φύση ενός ΚΚ ... δεν μπορεί να την δώσει κανένας άλλος ... παρά η ίδια η μάζα και η ιστορία της. Αυτοί όμως επιμένουν σαν οι αφ´ υψηλού κριτές της επαναστατικότητας. Αρνούνται ξανά την συλλογική διάνοια ενός κοινωνικού σχηματισμού ασχέτως πόσο αποτελεσματικός είναι σε δεδομένες συνθήκες. Αρνούνται το αυτονόητο.
   Πιστοί πάντα στα πραγματικά οπορτουνιστικά, μικροαστικά τους γονίδια. Τελικά ... ξεκομμένα θλιβερά άτομα χωρίς καμμία επαφή με τις μάζες ... φαντασιώνονται την επαναστατική πρωτοπορία επιδιώκοντας ... την διάλυση του μοναδικού κοινωνικού σχηματισμού πολιτικής οργάνωσης της εργατικής τάξης που μπορει ιστορικά να απειλήσει την κυριαρχία της αστικής τάξης. Συνειδητά η όχι ... παίζουν το παιχνίδι της αστικής τάξης απο την ανάποδη.

   Το σημερινό κείμενο το θεωρώ απάντηση σε κάτι τέτοιους "επαναστάτες" που στην δεδομένη στιγμή, με το δεδομένο επίπεδο λαϊκής μαζικής οργάνωσης, με τους δεδομένους συσχετισμούς ... κατακεραυνώνουν το ΚΚΕ ... επειδή δεν βγάζει - λένε - τα "ΚΝΑΤ" στους δρόμους ... για να πλακώνονται με τα αποθρασυμένα φασισταριά.
   Η πεμπτουσία της κατά φαντασίαν επανάστασης ... στην πραγματική υπηρεσία της αστικής τάξης.

3 σχόλια:

  1. Ο Στόχος όλων των Οπορτουνιστών είναι ένας και μοναδικός. Η Πρωτοπορία της Εργατικής Τάξης το Κ.Κ όταν έρθει η ώρα της Επαναστατικής κατάστασης να βρίσκεται Εγκλωβισμένο σε Πολιτικό σχηματισμό με την Σοσιαλδημοκρατία και τον Οπορτουνισμό και να συμμετέχει σε κυβερνήσεις στο έδαφος του Καπιταλισμού ωστε ΝΟΜΟΤΕΛΕΙΑΚΑ να μη διεκδικήση την εξουσία η να το κάνει σε λάθος χρόνο επειδή υπάρχει ένα ...σταδιο....και να παλεύει για ένα ποιό ...δημοκρατικό αστικό κράτος.... Το παράδειγμα της χώρας μας τον ΟΚΤΩΒΡΗ ΤΟΥ 1944 τα λέει όλα. Οσο για τον ...αντιφασισμό... απο τα τσιράκια του Καπιταλισμού η απάντηση είναι μια ΣΟΣΙΑΛΦΑΣΙΣΤΕΣ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εκτός απο την παγίδα της συμμετοχής σε κυβερνήσεις στο έδαφος του καπιταλισμού ... ειναι στημένες και οι παγίδες που στόχο έχουν να εγκλωβίσουν τις ταξικές λαϊκές δυνάμεις στα υπαρκτά σχέδια κράτους και παρακράτους. Στα σχέδια του αυταρχισμού-φασισμού. ΠΡΟΣΟΧΗ. Έχουν γνώση οι φύλακες.

      Διαγραφή
    2. Σωστό είναι και αυτό που λες Σύντροφε. Ασφαλώς και έχουνε γνώση οι φύλακες. Καλή δύναμη ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή

1. Δεν σχολιάζω σχολιαστές ... εκτός επιλεγμένων περιπτώσεων. Περιπτώσεων με ζουμί και ουσία και σε σχέση πάντα με το θέμα της ανάρτησης
2. Δεν με ενοχλούν τα μπινελίκια ... αρκεί να περιέχουν πολιτική ουσία
3. Επαναλαμβανόμενα στερεότυπα μηνύματα ... δεν προσφέρουν τίποτα
4. Οχι οτι τα ψευδώνυμα προσφέρουν κάτι σημαντικό ... αλλά χρειάζονται σαν ελάχιστη βάση "συννενόησης". Προτιμούνται τα ψηφιακά !!!
5. Μακρυά απο εδώ φασιστικά και κρυφοφασιστικά "τραγουδάκια" με την μορφή άποψης
6. Επιφυλάσσομαι για τον χειρισμό των τρόλ και των ερειστικών επιτηδείων ... κατά περίπτωση
7. Αλλο πολιτική αντιπαράθεση ... και άλλο παθολογικός αντικομμουνισμός. Η διαφορά βγάζει ... μάτι