Το 1821 ... και 4 ζητήματα που τότε δεν τους απασχόλησαν ... αλλά σήμερα μας "ταλαιπωρούν"

   Ο έλληνας πρωθυπουργός ... 195 χρόνια μετά την επανάσταση του 1821 ... μας δηλώνει πως συνεχίζει να εμπνέεται απο εκείνη και τις αξίες της. Η κατάσταση θα ήταν γελοία ... αν δεν ήταν τραγική. Τόσο τραγική ... όσο αληθινή είναι η ξυραφιά του μπάρμπα Γιάννη Σκαρίμπα για το 1821 ... "Μεταξύ δουλείας και δουλείας δεν υπάρχει καμμιά διαφορά. Με το να κάμεις μιαν επανάσταση κι αποτινάξεις το ζυγό, δεν έκαμες τίποτα. Το ’21 αυτό έκαμε. Το να μην ξαναεμπέσεις σε ζυγό - αυτό είναι επανάσταση."
   Αντιγράφω απο την ανακοίνωση του ΚΚΕ για την 25η Μαρτίου ... 

   Σε μια περίοδο σαν τη σημερινή, που ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος μαίνεται, που εκατομμύρια ξεριζωμένοι πλημμυρίζουν τα σύγχρονα σκλαβοπάζαρα της Ευρώπης, που οι ανταγωνισμοί των κεφαλαίων για κυριαρχία εκδηλώνονται με όλο και μεγαλύτερη λύσσα, ενώ η επίθεση της αστικής τάξης, της κυβέρνησής της και όλης της καπιταλιστικής αντιπολίτευσης ενάντια στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα διαρκεί, το νόημα της 25ης Μαρτίου δεν είναι η παγίδα της ''εθνικής ομοψυχίας''. Έχει σύγχρονο περιεχόμενο:

Τότε, φορέας - ηγέτης της κοινωνικής προόδου ήταν η αστική τάξη ενάντια στο φεουδαρχικό - οθωμανικό ζυγό και τους ντόπιους συμμάχους του.

Εδώ και έναν αιώνα, φορέας - ηγέτης της προόδου, σε όφελος της πλειοψηφίας του πληθυσμού, είναι η εργατική τάξη.

Η ταξική πάλη συνεχίζεται. Είναι ο μοχλός που κινεί την ιστορία μπροστά. Η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα των αυτοαπασχολούμενων, οργανώνοντας τη συμμαχία και τον αγώνα τους μπορούν να βαδίσουν σε έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης, που θα υπηρετεί τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, με την εργατική εξουσία, την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και με αποδέσμευση από τη σύγχρονη ''Ιερά Συμμαχία'', τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.

Αυτός ο δρόμος μπορεί να αντιμετωπίσει την ηττοπάθεια και τη μοιρολατρία που καλλιεργείται από εκείνους που ''εξυμνούν'' το λαό για το 1821, αλλά που σήμερα τον θέλουν στη στάση του ''σφάξε με αγά ’μ, ν’ αγιάσω''   

   

   Εχουν γραφτεί πολλά για την επανάσταση του 1821, τον χαρακτήρα της και την εξελιξή της. Το ΚΚΕ με την σύντομη ανακοινωνσή του τα λέει όλα. Τότε, το 1821 ... φορέας - ηγέτης της κοινωνικής προόδου ... ήταν η αστική τάξη ενάντια στον φεουδαρχικό - οθωμανικό ζυγό και τους ντόπιους συμμάχους του. Εδώ αρχίζει ένας ελεεινός συρφετός ... συνεργατών του οθωμανικού ζυγού που κάνει θρύψαλα τις παπαριές περί "εθνικής ομοψυχίας" ... Κοτσαμπάσηδες, προύχοντες, δεσποτάδες ... και ένας ολόκληρος στρατός "προσκυνημένων" ... στα συμφεροντά τους !!! Και η αναδυόμενη αστική τάξη ?? Τότε ήταν φορέας κοινωνικής προόδου ... ήταν ο ηγέτης της επαναστατικής διαδικασίας. Δεν υπήρχε άλλος ηγέτης, άλλη κινητήρια δύναμη. Υπήρχε μεν ο λαός, η μάζα που ρίχτηκε στην φωτιά της επανάστασης ουσιαστικά κάτω απο "ξένη" σημαία (την σημαία της αναδυόμενης αστικής τάξης) ... αλλά δεν υπήρχε ο ελληνικός καπιταλισμός και συνεπώς η οργανωμένη εργατική τάξη. Δεν μπορούσε να γίνει αλλοιώς. Αφότου η κίνηση της ιστορίας ... "γέννησε" στα μέρη μας ... τον καπιταλισμό, αναπότρεπτα γέννησε την εργατική τάξη και την οργανωσή της. Απο αυτό το σημείο και μετά οι καταστάσεις είχαν αλλάξει ανεπιστρεπτί. Αν κάποτε γίνει κάτι ... θα γίνει απο την εργατική τάξη ενάντια στην εξουσία της αστικής τάξης.
   Σε αυτό το σημείο πρέπει να σημειώσω πως δεν υπήρχε κανένας λόγος για την σημερινή ανάρτηση ... παρά μόνο για να αναδειχθεί η τακτική των μαρξιστών-λενινιστών σε μιά κατάσταση ακόμη πιό περίπλοκη απο εκείνη της επανάστασης του 1821. Σε μιά κατάσταση ... αστικής επανάστασης ... αλλά με την παρουσία του προλεταριάτου που βρισκόταν στα σπάργανα της οργανωσής του. 
         
   Στην καθυστερημένη Ρωσία των αρχών του 20ου αιώνα οι ιστορικές συνθήκες είναι ώριμες για την καταστροφή της φεουδαρχίας και την έκρηξη της αστικής επανάστασης. Αστικοδημοκρατική την λέγανε και εννοούσαν το τέλος του φεουδάρχη (οχι του καπιταλιστή ... ακόμα) και του τσάρου. 
   Σε αυτό το σημείο να κάνουμε ένα φανταστικό "πήδημα" πίσω στον χρόνο ... να βρεθούμε σε εκείνη την κατάσταση και να προσπαθήσουμε να φανταστούμε ... το τι ακριβώς ηλιθιότητες θα ακούγαμε απο διάφορα "αριστερά" φυντάνια ... απο εκείνα που ακόμα και το 2016 μας λένε πως πρέπει ο λαός να "συμμαχήσει" με τα "εξαρτημένα" (και επομένως "προοδευτικά") τμήματα της ντόπιας αστικής τάξης για να απαλλαχθεί η κοινωνία απο την ιμπεριαλιστική εξάρτηση. Για όλους αυτούς τότε ... ήταν προδοσία απέναντι στο λαό ... το να μην συνεργασθείς με την αστική τάξη. Τα ίδια μας τραγουδάνε και σήμερα παρότι η αστική τάξη έχει φορέσει προ πολλού τον αποκρουστικό αντιδραστικό της μανδύα και δε έχει τίποτα προοδευτικό να δώσει. 

   Ομως τότε υπήρχαν ... οι μπολσεβίκοι ... που έριξαν μιά τρομερή ιδέα. Μάλιστα κύριοι, η αναπόφευκτη επανάσταση που έρχεται ... θα είναι αστική ... αλλά δεν θα αφήσουμε να την κάνει η αστική τάξη !!! Το προλεταριάτο μπορεί και πρέπει να έχει την ηγεμονία αυτής της επανάστασης !!! Να φανταστούμε βεβαίως και την έκπληξη πολλών σημερινών παρδαλών "αριστερών" ... που την ηγεμονία ... την ανακάλυψαν πολύ αργότερα απο τις διαστρεβλώσεις που επιχειρούσαν στην σκέψη του Γκράμσι.

   Ο Στάλιν τον Φλεβάρη του 1907 ... στον πρόλογο μιάς μπροσούρας του Κάουτσκι (που ακόμα ήταν μαρξιστής) ... βάζει τα τέσσερα επίκαιρα ζητήματα εκείνης της αστικοδημοκρατικής επανάστασης.
   Να το πρώτο ζήτημα ...

    Μάλιστα. Η εργατική τάξη δεν μπορεί να είναι ... εξάρτημα της αστικής αντιπολίτευσης !!! 
    Πότε ?? Τότε που γαμούσε και έδερνε ο φεουδάρχης και ο απολυταρχισμός του τσαρικού μηχανισμού ... και η αστική τάξη είχε και κάποιον - θεωρητικά - "προοδευτικό" ρόλο να παίξει.
    Σήμερα ?? Εδώ είναι το πρόβλημα ... σήμερα ένα τεράστιο κομμάτι του λαού που ειλικρινά ακούει το ΚΚΕ ... αλλά όμως το θέλει τέτοιο ακριβώς εξάρτημα της αστικής αντιπολίτευσης ή προσφάτως της αστικής συμπολίτευσης ... που μοστράρει στις μάζες σαν "αριστερή". Ο λαός λοιπόν είναι με τα μπούνια χωμένος στην παγίδα να περιμένει παθητικά ... έστω και κάτι λίγο απο την σημερινή αστική τάξη ... την ίδια στιγμή που όλα μα όλα ανεξαιρέτως τα τμηματά της αντιδραστικοποιούνται ραγδαία και όχι μόνο δεν έχουν τίποτα να δώσουν στον λαό ... αλλά συσπειρωμένα επιτίθενται στον λαό.  

    Ο Στάλιν το "ψάχνει" το θέμα ... βάζοντας το δεύτερο ζήτημα ...  

    Eιδικά σήμερα ... η σκέψη πως κάποια τμήματα της αστικής τάξης μπορεί να είναι έστω και προσωρινά συμμαχικά με την εργατική τάξη ... αποτελεί μιά απραγματοποίητη και κυρίως επικίνδυνη ουτοπία. Οποιοι ειλικρινά το πιστεύουν ... θα διαψευσθούν τραγικά όταν το εργατικό κίνημα θα σημειώνει βήματα ανόδου και η συνειδητότητα και η αποτελεσματικότητα της εργατικής τάξης ... θα "σπρώχνει" τους "καλούς μας" συμμάχους ... κάτω απο τα φτερά της αντίδρασης. Εδώ σήμερα ... αντιδραστικοποιούνται ... με έναν λαό παθητικό και ένα κίνημα αδύναμο !!! Φανταστείτε τι θα γίνει όταν οξυνθεί η ταξική πάλη. Είναι λοιπόν τόσο τραγικές αυτές οι αναλύσεις ... που ισχυρίζονται πως οι συμμαχίες με κάποια τάχα "προοδευτικά" τμήματα της αστικής τάξης (ποιά είναι, τα βλέπει κανείς ??) ... θα συσπειρώσουν και θα φουντώσουν το εργατικό κίνημα !!! Τι λένε δηλαδή ?? Πως αντί να περιμένεις σε κάθε άνοδο του κινήματος την συσπειρωμένη αντιδραστική επίθεση της αστικής τάξης ... συμμάχησε μαζί της ... με την ελπίδα τάχα πως έτσι θα ανέβει το κίνημα !!! Περί αυτής της βλακώδους ουτοπίας πρόκειται ... την οποία το ΚΚΕ πάλεψε χρόνια πολλά, με νύχια και με δόντια ... να την πετάξει απο πάνω του. Ο μόνος σίγουρος τρόπος ... για να μην ανέβει το κίνημα ... είναι να ψάχνεις την "αναστασή του" στις συμμαχίες με το οποιοδήποτε τμήμα της αστικής τάξης ... και μάλιστα ελπίζοντας να βάλεις τον λαό στην ταξική πάλη με κοινοβουλευτικές συμφωνίες κορυφής. 

    Ο Στάλιν βάζει το θέμα με ευθύ τρόπο που δεν αφήνει χώρο για παρεξηγήσεις. Αν το κίνημα έχει ελπίδες, αυτές δεν μπορεί να βρεθούν αλλού παρά στην σταθερή ταξική συμμαχία της εργατικής τάξης με τις συμμαχικές κάθε φορά τάξεις που έχουν συμφέρον απο την αλλαγή εξουσίας. Το τρίτο ζήτημα ...  

  

    Διχτατορία του προλεταριάτου και της αγροτιάς το λέγανε τότε ... σαν προπαρασκευαστικό στάδιο της σοσιαλιστικής επανάστασης το υπολόγιζαν ... σαν απαραίτητο βήμα το έβλεπαν. Ενα βήμα που ... είχε ένα χαρακτηριστικό που σήμερα διαφεύγει σε πολλούς "αριστερούς". Ενα βήμα όπου ... η εξουσία δεν είναι στα χέρια της αστικής τάξης. Κάποιοι σήμερα ... το λένε λαική εξουσία στηριγμένη στην ταξική συνεργασία των εργατών και των συμμάχων τους.

   Οταν τα εργατικά κινήματα ... έχουν λυμένα τα τρία αυτά ζητήματα ... τότε είναι αυτονόητη και η απάντηση στο τέταρτο ζήτημα ...

 

    Αν λοιπόν όλη αυτή η ανάλυση ... είναι "σταλινισμός" ... τότε δεν θα υπάρξει νικηφόρο εργατικό κίνημα που δεν θα του κολλήσουν την ρετσινιά του σταλινικού. 
   Αν ένα συνειδητό και ταξικό εργατικό κίνημα δεν καταφέρνει να κατακτά την ηγεμονία του λαικού κινήματος με σκοπό να υλοποιήσει τους στόχους του μέσα απο μιά παρόμοια ("σταλινική" αλλά βαθειά λενινιστική) διαδικασία ... και αποφασίζει να αναζητά την ηγεμονία του σε δρόμους αποδεκτούς απο τον ταξικό αντίπαλο ... το μόνο που τελικά θα "κατακτά" ... θα είναι ο ρόλος του εξαρτήματος της αστικής εξουσίας και η απώλεια του ταξικού του χαρακτήρα.
   Απο την άλλη μεριά ... όσο η λαική μάζα δεν πείθεται να ακολουθήσει το ταξικά προσανατολισμένο εργατικό κίνημα ... μαθηματικά σίγουρα θα επιβαρύνει την θέση της, θα βυθίζεται στην ανέχεια και στον αυταρχισμό και ... κυρίως θα πιέζει αφόρητα, θα απογοητεύει και θα αποδιοργανώνει τις ταξικές κοινωνικές δυνάμεις. Αυτό φαίνεται πως είναι και το "γονιδιακό" πλεονέκτημα του καπιταλισμού. Οτι δηλαδή η ανατροπή του δεν θα μας προκύψει σαν την πτώση του ώριμου φρούτου. Οπως έλεγε ο Τσέ ... το φρούτο δεν θα πέσει μόνο του αν δεν κουνήσουμε το δέντρο, ή όπως έλεγε ο Στάλιν ... τον καμπούρη μόνο ο τάφος τον ισιώνει.