Το ματς του αιώνα

   Θα ξεκινήσω αντισυμβατικά προς τον τίτλο ... με μια παράξενη τοποθέτηση ... που επιμένει να αυτοπροσδιορίζεται σαν μαρξιστική-λενινιστική ... “Οι μαρξιστές-λενινιστές γνωρίζουν πολύ καλά ότι η “ουδετερότητα” δεν είναι ουδετερότητα αλλά έμμεση και αντικειμενική συστοίχιση με τον ισχυρότερο.” !!!

   Δηλαδή ?? Αυτό σημαίνει πως πρέπει να συμμαχήσω με τον πιό αδύνατο ιμπεριαλιστή για να μην δυναμώσει ο πιο ισχυρός απο την ουδετερότητα μου ?? Μήπως δεν είναι όλοι οι ιμπεριαλιστές τόσο κακοί όσο (λόγω θέσης) οι δυνατότεροι απ΄αυτούς ?? Μήπως κάποιοι ισχυροί στον πλανήτη σήμερα ... δεν είναι καν ... ιμπεριαλιστές ή είναι λιγότερο ιμπεριαλιστές ή και λιγάκι αντιιμπεριαλιστές ?? Μήπως κάποιοι απ΄αυτούς ... πρόκειται να υπερασπισθούν τα συμφέροντα των λαών ?? Ούτε για αστείο δεν τολμάει κανένας να ψιθυρίσει κάτι τέτοιο. Αρα ... 

... ντε και καλά πρέπει να διαλέξω κάποιον ιμπεριαλιστή ... για να είμαι μαρξιστής-λενινιστής ?? Και τι σημαίνει να διαλέξω ?? Να τον κάνω πιστό μου σύμμαχο ?? Να δεσμευτώ με κάποιο τρόπο απεναντί του ?? Να ταυτίσω έστω και στο ελάχιστο την τύχη και τον αυτοτελή αγώνα του εργατικού κινήματος με τις επιδιώξεις οποιουδήποτε ιμπεριαλιστή ?? Να μην προσπαθήσω απλά ... να τον "κοροϊδέψω" όταν έρθει εκείνη η ώρα ... εκμεταλλευόμενος την ανάγκη του ... για το καλό της λαϊκής πάλης και μόνο αυτό χωρίς καμμία άλλη δέσμευση ?? Δηλαδή ο Στάλιν που "συμμάχησε" στις διάφορες στροφές του Β΄παγκόσμιου πολέμου με όλους ανεξαιρέτως (ισχυρούς και λιγότερο ισχυρούς) ιμπεριαλιστές ... ήταν μαλάκας ?? Μήπως δεν ήταν καν μαρξιστής-λενινιστής ?? 

   Τι ματσάρα έγινε στην Βαρκελώνη !!! Το έκτο γκόλ σχεδόν ... το έβαλε η μάζα ... μόνη της !!! 

   Σε έναν ιμπεριαλιστικό πόλεμο υπάρχει δύναμη που συμμετέχει και έχει ταυτόχρονα το δίκιο με το μέρος της ?? Ναι !!! Μια σοσιαλιστική χώρα ή μια χώρα μη ιμπεριαλιστική που δέχεται απρόκλητη επίθεση. Και αυτό επειδή οποιαδήποτε ιμπεριαλιστική χώρα ... δεν μπορεί να συμμετέχει σε έναν πόλεμο και να δεχτεί απρόκλητη επίθεση. Κάθε επίθεση που δέχεται μια ιμπεριαλιστική χώρα δεν είναι ποτέ απρόκλητη ... επειδή τις συνθήκες του ιμπεριαλιστικού πολέμου τις ορίζουν οι συσχετισμοί και οι ανταγωνισμοί της ιμπεριαλιστικής ειρήνης. Και κάθε ιμπεριαλιστική χώρα στους ανταγωνισμούς της ιμπεριαλιστικής ειρήνης ... απο την φύση της μπορεί να δρά ... μόνο επιθετικά και άδικα σε κάθε συνθήκη. 

   Μια οποιαδήποτε ιμπεριαλιστική δύναμη ... ας υποθέσουμε βρισκόμενη σε συνθήκες σχετικής αδυναμίας ... δεν έχει ούτε καν την δυνατότητα επιλογής να αποφύγει την εμπλοκή σε έναν επερχόμενο ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Είτε είναι δύναμη της κορυφής της ιμπεριαλιστικής πυραμίδας, είτε είναι πιο μικρή δύναμη στην πυραμίδα ... άπαξ και ξεκινήσει το πανηγύρι δεν θα μείνει ποτέ αμέτοχη επειδή η αστική εξουσία γνωρίζει πως στον πόλεμο ... θα ξαναμοιραστεί η πίτα !!! Η μόνη δυνατότητα που διαθέτει είναι ... το σωστό ποντάρισμα για τον μελλοντικό νικητή. Πρέπει λοιπόν να ετοιμάσει τη μάζα για την κρεατομηχανή ... ούτως ή αλλοιώς. Εξάλλου κάθε αστική εξουσία και κάθε αστική τάξη - όπως μας διδάσκει η κακούργα η ιστορία - έχει προενεργοποιημένες δικλείδες ασφαλείας και για την περίπτωση της ήττας όπως και της νίκης. Και στα δυο σενάρια ... θα ματώσει η μάζα και θα ανοίξουν οι δουλειές του κεφαλαιοκράτη. Εκτός εαν χάσει την εξουσία. 

   Οι ΗΠΑ είναι ο κυρίαρχος του παγκόσμιου ιμπεριαλιστικού συστήματος. Η σημερινή κλιμάκωση μπορεί να σημαίνει δυο πράγματα. Ή οι ΗΠΑ βλέπουν τους συσχετισμούς να γίνονται λιγότερο ευνοϊκοί για τις ίδιες και οξύνουν την κατάσταση σε γενικό πλάνο (και όχι μόνο σε τοπικό) για να κόψουν το κεφάλι που πάει να πεταχτεί πριν να ειναι αργά για την αδιαμφισβήτητη κυριαρχία τους ... ή την όξυνση την προκαλούν άλλες δυνάμεις που βλέπουν την αποδυνάμωση των ΗΠΑ. Προφανώς αυτή την στιγμή δεν συμβαίνει το δεύτερο. Το βέβαιο είναι πως οι ΗΠΑ βρίσκονται σε μια δυνητική κατάσταση αποδυνάμωσης προφανώς ακόμα αναστρέψιμης. Αναστρέψιμης ... μόνο με όξυνση. 

   Παγκόσμια η αστική τάξη είναι παντοδύναμη αλλά βαθειά διασπασμένη ... εξαιτίας βέβαια της λενινιστικής ανισόμετρης ανάπτυξης. Brexit, Τράμπ, ενδοΕΕ καταστάσεις (το 2017 υπάρχουν εκλογές σε σχεδόν όλη την Ευρώπη), νέοι οικονομικοί σχηματισμοί ... δηλαδή ιμπεριαλιστικοί, ο μύλος στην αστική τάξη της Ρωσίας. Τα μπλοκ δεν έχουν σχηματιστεί !!!

Ποιο θα είναι το σχήμα της σύγκρουσης ?? Ποιό θα είναι το ματς του αιώνα ??

ΗΠΑ εναντίον Κίνας + Ρωσίας ή μήπως ΗΠΑ+Ρωσία εναντίον Κίνας ?? 

   Η Παρί Σεν Ζερμαίν σχεδόν έφτασε στην πηγή ... για να γευτεί το γλυκό ποτό της ευτυχίας ... της αποκαθήλωσης της Μπάρτσα !!! Τελικά έμειναν στα όνειρα. Ίδια όνειρα με αυτά που κάνουν κρυφά όλοι οι καπιταλο-ιμπεριαλιστές όλου του πλανήτη, που θέλουν δεν θέλουν βρίσκονται κάτω απο την ομπρέλλα του τρόμου της Μπάρτσα ... sorry των ΗΠΑ. Τελικά το DNA της μεγάλης ομάδας ... συνεπικουρουμένου απο τα "πιασμένα" μαύρα κοράκια (με νύχια γαμψά) του ιμπεριαλισμού ... επικράτησε ολοκληρώνοντας μια επική ανατροπή. Κάτι σαν την απίθανη και αναπάντεχη έκβαση της μάχης της Αγγλίας το 1940. Αλλά η μάχη της Αγγλίας ... δεν ήταν ποτέ ιστορικά ... ούτε Στάλινγκραντ, ούτε Κούρσκ. Αυτό και μόνο δεν μας επιτρέπει καμμία ταύτιση με το κατόρθωμα της Μπάρτσα ... ούτε καν παρομοίωση του χεριού του θεού Ντιέγκο (στην άλλη μάχη της Αγγλίας το 1986 στο Μεξικό) ... με την καραγκιοζοβουτιά του Σοάρες στο 90+. Εξάλλου ο Ντιέγκο μόλις 3 λεπτά μετά το γκολ με το χέρι του θεού ... έχωσε στα εγγλεζάκια το ... γκολ του αιώνα. Το γκολ που μετέτρεψε ... την "κλεψιά" του ... σε μία ιστορικά δικαιωμένη θεία δίκη. Κάτι αντίθετο απο τον ... ιστορικά αδικαίωτο ταξικό πόλεμο. 

   Στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο όμως ... πολεμάνε και σφάζονται οι λαοί την ώρα που οι κεφαλαιοκράτες ... απλά και μόνο διευθύνουν τις επιχειρήσεις τους και τα πολεμικά επιτελεία. Ομως μέσα στη φωτιά της μάχης πρέπει να βρίσκουμε, πρέπει να διακρίνουμε ... το πνεύμα του λαού. Του συνειδητοποιημένου ή όχι λαού. Δεν έχει ακόμα πολύ σημασία. Του μαχόμενου όμως λαού. Το πνεύμα του μαχόμενου λαού που ξέρει πως δεν έχει τύχη ... εάν δεν πολεμήσει. Στο ιστορικό ματς της Βαρκελώνης ... αυτό το πνεύμα δυστυχώς δεν το είδαμε στους παίχτες της Παρί (με εξαίρεση τον Ουρουγουανό Καβάνι) ... αλλά ούτε, όταν συσπώνταν οι σφιγκτήρες ... και στον κατά τα άλλα σπουδαίο Μέσι. Αυτό και μόνο τον “ξεχωρίζει” απ΄ τον μεγάλο Ντιέγκο. Όμως αυτό το πνεύμα ... κατά την γνώμη μου ... το είδαμε στον Βραζιλιάνο Νειμάρ και στον μαύρο Γάλλο Ουμτιτί. Οι δάφνες τους ... αξίζουν λίγο παραπάνω απο εκείνες του Μέσι, του Σοάρες, του Λουίς Ενρίκε και προπαντός του προέδρου Μπερτομέου. Αξίζουν λίγο παραπάνω ... άσχετα εάν τελικά πολέμησαν κάτω απο ξένες σημαίες. 

   Ομως η Μπάρτσα κουβαλάει και έναν άλλον βαρύ συμβολισμό. Του λαογέννητου θεσμού που σχεδόν ξεπετάχτηκε μέσα απο τις στάχτες της δημοκρατικής Ισπανίας ... άσχετα εάν σήμερα έχει υποστεί την πλήρη και ακραία ... καπιταλιστική ολοκλήρωση. Κάτι σαν τις σημερινές ΗΠΑ που γεννήθηκαν μέσα απο μια επανάσταση που όμως στα χρόνια μας έχει ξεθωριάσει ανεπιστρεπτί. Ακόμα καλύτερα η Μπάρτσα μοιάζει με κάτι σαν μια σύγχρονη ιμπεριαλιστική Κίνα ... που ξεπήδησε μέσα απο το εργατικό κράτος του Μάο. Κάτι σαν η υπερδύναμη της Μπάρτσα να κουβαλάει ... και τις ΗΠΑ και την Κίνα ... σε ένα σώμα. Σε αυτό το σημείο μπαίνει στην εξίσωση ... κατά ποσό το πνεύμα του μαχόμενου λαού κουβαλάει μαζί του και τον σπόρο της συνειδητοποίησης της κατάστασης. Μακάρι ο Νειμάρ και ο Ουμτιτί να μην πάλεψαν έτσι καλά ... για την εταιρεία ... Μπαρτσελόνα. Αλλά είπαμε ... αυτά τα περιμένεις απο συνειδητούς εργάτες ... και όχι απο κινούμενες μετοχές. Εδώ τελειώνει ο ιστορικός ρόλος του πνεύματος του μαχόμενου λαού ... αν εδώ δεν αρχίζει ... η πάλη για την σημαία του ίδιου του λαού που ποτέ δεν είχε καμμία σχέση με τα σύγχρονα καπιταλιστικά λάβαρα της Μπάρτσα ή της Παρί ή του Παναθηναϊκού ή του Ολυμπιακού ή της ΑΕΚ ... άσχετα με τι συμβολισμούς κουβαλάνε. 

   Ποιο θα είναι το σχήμα τελικά της επερχόμενης σύγκρουσης ??

ΗΠΑ ενάντια σε Κίνα + Ρωσία ... ή ... μήπως ΗΠΑ+Ρωσία ενάντια σε Κίνα ??

Ποιος θα είναι ο τελικός στο Κάρντιφ ??

Θυμηθείτε απο που ξεκινάει το σημερινό κείμενο. Σαν καλός μαρξιστής λενινιστής ... πρέπει να μην μείνω ουδέτερος επειδή έτσι θα συστοιχίζομαι με τον δυνατό ... ιμπεριαλιστή !!! Σαν ισαποστάκηδες ... κοροϊδεύουν τους κουκουέδες όταν μιλάνε για ξένες σημαίες που δεν είναι των λαών ... όταν κάποιοι καλούνε το κουκουέδικο να διαλέξει ... τον αγαπημένο του ιμπεριαλιστή ... σα να διαλέγει κάποιος το αγαπημένο του πιάτο ή το αγαπημένο του σπορ !!! Πρέπει ... σαν καλός μαρξιστής-λενινιστής ... να ζυγίσω εκείνη την ώρα τα μπλοκ του πολέμου και οποίο το βρω λιποβαρές ... να το στηρίξω !!! Και τώρα τι να κάνω ?? Να δω εαν με συμφέρει η Κίνα ή η Ρωσία ή και οι δυό ?? Να ποντάρω ποιός δεν θα με πνίξει ?? Αυτός ειναι λοιπόν ο αντιιμπεριαλισμός ?? 

   Πρέπει δηλαδή να πάρω την σημαία ... της πιο αδύναμης ομάδας στον τελικό του Κάρντιφ και να κραυγάζω ... "αντιιμπεριαλιστικά" μέχρι την τελική νίκη ?? ...

... ή να παλέψω απο τώρα συμμαχώντας με οποιονδήποτε με βολεύει ... στο πιο κρίσιμο σημείο του τελικού να μπουκάρει μέσα, ενωμένη όλη η μάζα της εξέδρας ... για να δουν όλοι τι εστί ιστορική δικαίωση ?? 

   Σήμερα ξεκίνησα απο μια κοινότυπη και απλοϊκή διατύπωση (η ουδετερότητα ενισχύει τον ισχυρό) που κάποιος επηρμένος θέλησε να της προσδώσει μαρξιστικό-λενινιστικό βάρος ... για να μπορέσει να κρύψει απο κάτω ενα σωρό αλλότριες σκέψεις ... για να καταλήξω στην πιο σημαντική και ελπιδοφόρα είδηση της μέρας που δίνει αποστομωτικές απαντήσεις. 

   Μακάρι αυτή τη στιγμή που το καπάκι του καζανιού αρχίζει να χορεύει ... να ήταν άμεσα υλοποιήσιμη μια τέτοια συμμαχία !!! Θα ήταν η μόνη πραγματικά ελπίδα των λαών. Η μόνη αντιιμπεριαλιστική συμμαχία.