Για αυτό το ιστολόγιο
Σκέψεις και δεδομένα που νομίζω πως βοηθάνε να βρούμε την πραγματική μας κοινωνική θέση ... και να αποκοπούμε απο τον ρόλο που θέλουν να μας επιβάλουν.
Ας πετάξουμε απο πάνω μας το "κουστούμι" που μας έχουν φορέσει. Δεν είναι στα μέτρα μας. Μας πνίγει.
Κι΄όμως ... ακόμα και σήμερα ο λαός αποφασίζει αν και πότε θα επαναστατήσει ... αν και πότε θα συνεχίσει μια επανάσταση ή θα την "παραδώσει" αμαχητί. Οι ηγέτες βρίσκονται ... κάπου εκεί έξω και για το ένα και για το άλλο. Αυτό και μόνο αυτό, μας λέει η ζωή του Φιντέλ ... και το μίσος που ξεχύθηκε χτές απ΄τον "θάνατο" ενός παππού 90 ετών απο τους "δημοκράτες" που ωρύονται τώρα ... αλλά ποτέ δεν ενοχλήθηκαν καθόλου απο καμμιά USA-χούντα.
Ο πανικός του συνειδητού φασίστα και του πανέτοιμου να τον καταπιεί ο φασισμός μικροαστού ... για τον επόμενο Φιντέλ που θα του σμπαραλιάσει τα όνειρα ... δεν μπορούν να κρυφτούν κάτω απο τον πόθο τους για την "δημοκρατία". Εξάλλου το είπε και ο Τράμπ ... "Ο Φιντέλ ήταν ένας στυγνός δικτάτορας" !!! Αυτή "δημοκρατία" που δεν μπορεί ... να κρύψει την απαίσια μπόχα της και το αναπόδραστο δίλημμα που μπαίνει σήμερα παντού στον καπιταλιστικό κόσμο ...
... Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα.
Ο Φιντέλ το ίδιο δίλημμα ... κλήθηκε να το απαντήσει στην ακόμα πιό απάνθρωπη μορφή του ... Βαρβαρότητα ή σοσιαλισμός με την θηλιά στο λαιμό. Στράφηκε στον λαό ... και η απάντηση που πάλεψε να δώσει έμπρακτα ... δεν επιτρέπει σε κανέναν "δημοκράτη" να τον συγχωρήσει. Για τον ίδιο λόγο δεν πρόκειται να συγχωρήσουν ποτέ ... ούτε τον Λένιν, ούτε τον Στάλιν, ούτε τον Τσέ ... ούτε και κανέναν ανώνυμο επαναστάτη.
Το τι πέτυχε (και τι δεν πέτυχε) ο κουβανικός λαός με την καθοδήγηση του Φιντέλ και με την θηλιά στο λαιμό ... δεν χρειάζεται να το αναλύσουμε. Ας κοιτάξουμε λίγο τι συμβαίνει στην καπιταλιστική γειτονιά της Κούβας και θα καταλάβουμε.
Ομως, όπως στο δίλημμα θα κληθεί να απαντήσει ολόκληρος ο καπιταλιστικός κόσμος ... αργά ή γρήγορα ... έτσι και ο κουβανικός λαός παλεύει εδώ και χρόνια να ... απαντήσει ξανά. Αποχαιρετισμός στον comandante ... με ένα κείμενο απο την εποχή του 7ου συνεδρίου του ΚΚ Κούβας ... Κούβα: Μιά επαναστατική ΝΕΠ ... ή μιά καπιταλιστική παλινδόμηση ??
Viva la revolución !!!
Hasta la victoria comandante !!!
Κάποτε ... το 1959 σε ένα νησί της Μεσογείου ... την Κύπρο ... τους είπαν: ή τις συμφωνίες ή την διχοτόμηση !!! Τι να κάμουν και αυτοί ... είπαν ... ναι στις συμφωνίες !!! Ηταν οι συμφωνίες της Ζυρίχης-Λονδίνου που είχαν σαν αποτέλεσμα τον τερματισμό στα λόγια της βρετανικής κυριαρχίας στο νησί και την ίδρυση του “ανεξάρτητου” Κυπριακού κράτους. Οι συμφωνίες αυτές γίναν νόμος του νέου κράτους με το σύνταγμα του 1960. Αυτό το σύνταγμα ... χώριζε τον λαό σε δυό κοινότητες και μοίραζε την πίτα ανάμεσά τους ... με τέτοιο τρόπο που έκανε ανεφάρμοστη την “ενότητα” που υποτίθεται επεδίωκε ... δρομολογώντας στην πράξη την νομιμοποίηση της διχοτόμησης ... την ίδια ώρα που ο κυπριακός λαός πανηγύριζε για την ενιαία και ανεξάρτητη Κύπρο !!! Ο “εθνάρχης” Καραμανλής, ο κατόπιν κρεμασμένος Μεντερές και ο Μακμίλαν ... πρωθυπουργοί όλοι της Ελλάδας, της Τουρκίας και της Αγγλίας ... φρόντισαν εκ των προτέρων για την βέβαιη διχοτόμηση του νησιού ... σε περίπτωση που το σύνταγμα του 1960 δεν κατάφερνε να την ολοκληρώσει όπως σχεδίασαν. Για να δέσει το γλυκό ... υπέγραψαν και τρείς συνθήκες ... έτσι για να βρίσκονται ... την συνθήκη εγκαθίδρυσης που φύτεψε δυό βρετανικές βάσεις στο νησί, την συνθήκη εγγύησης που έδινε το δικαίωμα στις τρείς εγγυήτριες δυνάμεις (Ελλάδα, Τουρκία, Αγγλία) να επεμβαίνουν μονομερώς για την αποκατάσταση της συνταγματικής τάξης στο νησί και την συνθήκη συμμαχίας που επιτρέπει στην Ελλάδα και την Τουρκία να αναλαμβάνουν να απωθήσουν καθε επίθεση εναντίον της ανεξαρτησίας και της εδαφικής ακεραιότητας της Κύπρου προνοώντας για την στάθμευση στρατιωτικών αποσπασμάτων της Ελλάδας και της Τουρκίας στο νησί !!! Οπως όλοι καταλαβαίνουμε, αυτά που ακολούθησαν μετά απο τέτοιο σχεδιασμό επί χάρτου ... λέγονται ... ιμπεριαλισμός στην πράξη.
Ο πρώτος αμερικανός πρόεδρος που έφτασε ποτέ στην Ελλάδα ήταν ο Αϊζενχάουερ. Κατέφθασε στην Αθήνα στις 14 Δεκέμβρη του 1959. Τον υποδέχτηκαν ο βασιλιάς Παύλος
(ο σύζυγος της Φρίκης και μπαμπάς του Κοκού) και ο Καραμανλής ... ο εθνάρχης. Ο πρόεδρος αυτός (στην δίνη του Ψυχρού Πολέμου που έστησε η Δύση για να στραγγαλίσει την ΕΣΣΔ) ... ήρθε να μας σώσει απο τον "εκ Βορρά κίνδυνο", να μας "αναπτύξει οικονομικά" και τέλος να μας "λύσει" το Κυπριακό !!!
Ο μαρξισμός-λενινισμός αποτελεί μιά ενιαία θεωρητική οντότητα. Δεν είναι ένα θεωρητικό super-market απ΄όπου μπορείς να "ψωνίσεις" ... ότι σε βολεύει. Ολα ή τίποτα.
Εχουν τελειώσει οι εκλογές στην κοιτίδα της δημοκρατίας. Σήμερα που μας τα ζαλίζουν απ΄τα άγρια χαράματα για το τί μας συμφέρει και το τι όχι ... σήμερα που οι φτωχοί και μόνοι συριζαίοι ετοιμάζονται για άλλη μιά κωλοτούμπα ... εκείνη του Trump-ικού αμερικανισμού ... Είμαι σίγουρος ... γλείφοντας θα ανακαλύψουν στην εκλογή του φαιδρού Trump κρυφά πλεονεκτήματα που θα τους βοηθήσουν να αλλάξουν τον κόσμο (!!!) ...
... σήμερα λοιπόν θα αντιγράψω
... ένα κείμενο του Λαϊκού Στρώματος απο το Ατέχνως ... που παρουσιάζει την πεμπτουσία της "δημοκρατίας" που όλοι τους ζηλεύουν. (Τα δύο μέρη θα τα κολλήσω σε μιά ανάρτηση ... Υπομονή)
Η κυβερνητική εφημερίδα "Αυγή" τις προάλλες δημοσίευσε ένα άρθρο με τίτλο ... "Ποιό είναι το νέο αριστερό υπόδειγμα;" Ενα θαυμάσιο και διδακτικό άρθρο απο το οποίο δεν μπορώ να κόψω τίποτα. Τμηματικά θα σας το παρουσιάσω ολόκληρο.
Δράστης είναι ... κάποιος Δημήτρης Χρήστου. Θα αρχίσω με τον τρόπο που τελειώνει το συγκεκριμένο άρθρο ... μάθημα μετατροπής της πολύχρωμης πεταλούδας του οπορτουνισμού στο γνωστό ... σοσιαλδημοκρατικό σκουλήκι.
Το πρώτο αυτονόητο είναι πως ο συγγραφέας του άρθρου ενδιαφέρεται και αυτός όπως και τόσοι άλλοι (με ρίγη θυμόμαστε την ζέση του Ακη του Τσοχατζόπουλου και του Γιάννου του Παπαντωνίου) για τον ... σοσιαλισμό !!! Και μάλιστα για τον σοσιαλισμό του 21ου αιώνα. Αυτό ακριβώς θα είναι το σημερινό ζητούμενο. Το δεύτερο σημείο που μας βάζει ο συγγραφέας είναι ... πως εκείνοι που περιμένουν λαικές επαναστάσεις ... είναι χέστες και φοβιτσιάρηδες κλεισμένοι σε ασφαλή ενυδρεία ... σε αντίθεση με τους μοντέρνους αγωνιστές της νέας αριστερής πρωτοπορίας του Σύριζα !!! Μάλιστα. Μιά πρώτη γεύση που μας αφήνουν τέτοιες τοποθετήσεις είναι πως το θράσος τους δεν προκαλεί τίποτα άλλο ... παρά λύπηση. Ας προσπαθήσουμε όμως να συνεχίσουμε.
