Brexit ... μπρέ χαϊβάνια !!!

   Δεν έχω τα στοιχεία και τον τρόπο να αποδείξω ποιά κομμάτια της αγγλικής αστικής τάξης πόνταραν στο Brexit και ποιά όχι ... αλλά το βέβαιο είναι πως συνέβη μια πολιτική διάσπαση της ενότητας της βρετανικής αστικής τάξης και αυτό το γεγονός δεν μπορεί να μην έχει την οικονομική του βάση. Μια πολιτική διάσπαση έστω και σαν προσωρινή εκδήλωση μιας κατάστασης όπου η αστική τάξη δεν μπορεί να επιβάλει την θέληση της ή μια ενιαία θέση με τα παλιά μέσα (δικομματικός κοινοβουλευτισμός). Ισχυροί καπιταλιστές ... πιο αδύναμοι καπιταλιστές ... καπιταλιστές του χρηματοπιστωτικού τομέα ... καπιταλιστές του βιομηχανικού τομέα ... καπιταλιστές του τριτογενή τομέα ... καπιταλιστές με δουλειές σε πολλούς τομείς και κλάδους της παραγωγής ... καπιταλιστές σε ένα μόνο κλάδο ... καπιταλιστές με την παραγωγή τους οργανωμένη σε εθνική βάση ... καπιταλιστές που συμμετέχουν σε υπερεθνικά μονοπώλια ... Και που όλα αυτά ?? Στην Βρετανία, μιά χώρα στα ανώτερα στρώματα της ιμπεριαλιστικής πυραμίδας με βαθειά εμπέδωση του μονοπωλιακού χαρακτήρα του καπιταλισμού ... το διακλαδικό και στις περισσότερες περιπτώσεις υπερεθνικό μονοπώλιο θέλει να αποκεφαλίσει τον λιγότερο ισχυρό καπιταλιστή ... το βρετανικό βιομηχανικό τράστ αποφάσισε να εκβιομηχανίσει την χώρα εκ νέου (περασμένα μεγαλεία) σε φάση οικονομικής κρίσης που τα κεφάλαια λιμνάζουν επειδή δεν βγάζουν ικανοποιητικό κέρδος και τα χρειάζονται τα καλόπαιδα του χρηματοπιστωτικού City για να παίζουν τα δικά τους παιχνιδάκια ... με την Βρετανία (μέσα ή έξω απο την ΕΕ) να ετοιμάζεται να κλιμακώσει τον ανταγωνισμό με την Γερμανία ...  Μύλος 
   Τελικά το Brexit κέρδισε.

   Μήπως ήταν απλώς ενα ατύχημα σε ένα προσυμφωνημένο παιχνιδάκι ... κάτι σαν αυτό του Τσίπρα πέρσι ?? Μήπως τελικά δεν υπάρχουν αντικρουόμενα συμφέροντα μέσα στην βρετανική αστική τάξη και απλά το βρετανικό πολιτικό σύστημα δεν κατάφερε να ελέγξει την επιρροή δυο καραγκιόζηδων ... του Φάραντζ και του Τζόνσον ?? Ούτε για αστείο.  
   Μήπως τα διάφορα τμήματα της βρετανικής αστικής τάξης παρά τις άγριες αντιθέσεις τους ... συνεκτίμησαν τελικά πως είτε Brexit βγεί, είτε Bremain (φαίνεται πως η σημαντική πλειοψηφία των αστών προτιμούσε το Bremain) ... αυτό θα είναι και έτσι και αλλοιώς ενα χοντρό διαπραγματευτικό χαρτί στα χέρια τους για την βελτίωση της θέσης της βρετανικής αστικής τάξης συνολικά, στην Ευρώπη αλλά και σε όλη την υφήλιο με την αζημίωτη συνδρομή βέβαια των υπερατλαντικών φίλων ?? Δηλαδή μήπως δεν τους ενδιέφερε ποτέ το αποτέλεσμα ... παρά μόνο το δημοψήφισμα ?? Μήπως το διαζύγιο με την ΕΕ ... καταλήξει σε ενα σύμφωνο συμβίωσης μετά από ένα γάμο που ποτέ δεν είχε ολοκληρωθεί ?? Μήπως το βρετανικό Brexit θα είναι τελικά σαν εκείνες τις φωτεινές επιγραφές exit σε διαφορά νυχτομάγαζα που πίσω απο την κουρτίνα ... υπάρχει μόνο τοίχος ... που λέει και η Κανέλλη ?? Ολα αυτά θα φανούν σύντομα. 
   Αυτά μπορούμε να πούμε βλέποντας την κατάσταση απο την σκοπιά της βρετανικής αστικής τάξης. Βλέποντας την κατάσταση απο την πλευρά του βρετανικού λαού είτε με Brexit, είτε όχι ... ο τοίχος είναι βέβαιος για τον κόσμο ... είτε τον βαφτίσουν exit είτε όχι. Άλλο όμως είναι αυτό που σχεδιάζει και υλοποιεί η αστική τάξη για το λαό ... και άλλο αυτό που έχει στο μυαλό του ο λαός όταν ψηφίζει. Πράγματι μεγάλο τμήμα της λαϊκής μάζας ... ψήφισε αποδέσμευση απο την ΕΕ. Με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο έχει μπουχτίσει. Σημαντικό αυτό το κρατούμενο ... άσχετα εάν πολλοί εργαζόμενοι ψήφισαν exit ακολουθώντας εθνικιστές και φασιστοειδή και ταυτόχρονα πολλοί εργαζόμενοι και κυρίως μετανάστες ψήφισαν Bremain τρομοκρατημένοι απο τον ρατσισμό. Κοιτάζοντας τα βρετανικά πράγματα κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί οτι αυτό το αποτέλεσμα ήταν ... αποτέλεσμα ενός δυνατού εργατικού κινήματος που στις νέες καταστάσεις κινείται μακρυά απο τον οπορτουνισμό και τελικά τον μικροαστισμό. Μόνο σαν ευχή για το μέλλον μπορεί να διατυπωθεί ... και αυτό κάνουμε όλοι μας. Δηλαδή αυτό το αποτέλεσμα να αποτελέσει την σκανδάλη τέτοιων εξελίξεων. 
   Άρα τώρα μπαίνει το κρίσιμο ερώτημα. Ποιός θα διαχειριστεί και πως αυτό το exit ?? Ο λαός θα είναι ξανά το μπαλάκι ?? ... θα καταφέρει να κερδίσει κάτι ?? ... ή μήπως το αποτέλεσμα είναι τόσο συνταρακτικό που ξαφνικά ο λαός έχει στα χέρια του το πεπόνι και το μαχαίρι ?? Καλά το τελευταίο ερώτημα είναι ρητορικό ... για να πω πως τέτοια κατάσταση είναι μόνο η κατάσταση της εργατικής-λαϊκής εξουσίας. Μόνο τότε το exit ... ταυτίζεται με το πλήρες νόημα του εργατικού exit. Με κανένα άλλο τρόπο. Ολες οι άλλες πιθανές εξελίξεις αφορούν ένα αστικό-καπιταλιστικό exit με τον λαό στημένο στον τοίχο ... που μπορεί να γλυτώσει κάτι απο την καταστροφή ή ακόμα καλύτερα να κερδίσει κάτι ... μόνο με ένα τρόπο. 
   Τον ταξικό αγώνα. Οργάνωση και κλιμάκωση του ταξικού αγώνα με στόχο την εργατική εξουσία. Ετσι ... όλο μαζί ... όχι λίγο-λίγο. Οχι άλλα στάδια ... όχι άλλο κάρβουνο. Με τα στάδια τελικά μπορείς να κοροιδέψεις τον κοσμάκη, αλλά δεν κάνεις ταξικό αγώνα. Αλλο κάνεις. Ομως για να περπατήσει μιά τέτοια ιστορία ... η ίδια η ζωή βάζει έναν απαράβατο όρο. Να τσακίσεις τον μικροαστισμό. Αλλοιώς δεν γίνεται. Δυό γραμμές ... ταλαιπωρούν τον κάθε εργαζόμενο στο καπιταλιστικό καθεστώς. Και οι δυό ξεκινάνε απο τον μικροαστισμό ... τρυπάνε σαν σουβλί το μυαλό του εργάτη ... η μιά οδηγεί κατευθείαν στον φασισμό και η άλλη στον οπορτουνισμό και στην σοσιαλδημοκρατία. Παρότι φαίνονται γραμμές ... αποκλίνουσες ... στην πραγματικότητα δεν είναι. Στο βάθος του ορίζοντα ενώνονται ... Κάποτε και κάπου, αλλά πάντα στις κρίσεις του καπιταλισμού και για συγκεκριμένους λόγους ... η γραμμή του οπορτουνισμού "καμπυλώνεται" και συναντάει εκείνη του φασισμού. Σοσιαλφασισμός. Και ω του θαύματος !!! Πάντα αυτή η γαμημένη η γραμμή ... "καμπυλώνεται" και πάει ντουγρού προς τον φασισμό ... σε φάσεις που η σοσιαλδημοκρατία και ο οπορτουνισμός είναι πολιτικά απαξιωμένα. Εδώ βρίσκεται η τεράστια παγίδα. Να νομίσεις πως ξέμπλεξες με τον μικροαστισμό. Ο μικροαστισμός δεν κατοικοεδρεύει σε απαξιωμένα πολιτικά σχήματα ... αλλά στα μυαλά των εργατών, στα μυαλά του λαού. Να νομίσεις πως η αστική εξουσία είναι αφοπλισμένη απο ένα βασικό της όπλο. Να νομίσεις πως την έχεις στο χέρι εύκολα ... χωρίς πολλά-πολλά ... χωρίς την ανάγκη ανατροπών. Να νομίζεις ακόμα πως θα φέρεις τον εργάτη με το μέρος σου μόνο με οικονομικά αιτήματα ... να φοβάσαι ακόμα μη τυχόν και φοβηθεί ο εργάτης την εργατική εξουσία (την δική του εξουσία). Μόνο εαν ο εργάτης πιστέψει σ΄αυτή την εξουσία θα έχει κάνει το κρίσιμο βήμα για να τσακίσει τον μικροαστισμό στο μυαλό του. Αλλοιώς δεν γίνεται. Να γιατί είναι κοροϊδία ... τα στάδια. Να γιατί οι άμεσοι στόχοι του ταξικού κινήματος (αποδέσμευση απο ΕΕ-ΝΑΤΟ, μονομερής διαγραφή χρέους) ... πρέπει να "μπούν" στο μυαλό του εργάτη ... "πακέτο" με την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και την εργατική εξουσία. Πως το έλεγε ο Βλαδίμηρος ?? ... "Το να πετάξεις την μαϊμού πάνω απ΄τον σβέρκο σου δεν σημαίνει οτι απαλλάχθηκες απο το τσίρκο". Ο εργάτης δεν θα πεισθεί για την εργατική εξουσία ... κρυβωντάς την. Διαφορετικά τα άμεσα ζητήματα είναι κολοβά και απονευρωμένα αιτήματα ... που  στα μάτια του λαού μοιάζουν πολύ ... με τα αιτήματα των απαξιωμένων για την ώρα οπορτουνιστικών ομάδων. Οταν σε λίγο τα αναχώματα θα αρχίσουν να ξανασηκώνονται ... αν στο μυαλό του εργάτη δεν υπάρχει το "πακέτο" ... αυτός εύκολα και μοιραία θα ευθυγραμμισθεί στην γραμμή που "καμπυλώνεται" κατευθείαν στον φασισμό. 
   Το "πακέτο" και τα μάτια μας. Να και πάλι ο Βλαδίμηρος ?? "Η κατάσταση σαπίσματος του ιμπεριαλισμού δεν οδηγεί αναπόφευκτα στην επανάσταση. Μπορεί να εξελίσσεται σε μια κατάσταση αποτελμάτωσης και σήψης (... δηλαδή πως πρέπει να μας το πεί για να το καταλάβουμε ... αντιδραστικοποίηση της αστικής εξουσίας ?? φασισμό ??), μέχρι να σπάσει το οπορτουνιστικό απόστημα μέσα στο σώμα των εργατικών κινημάτων." Οποιοι νομίζουν πως τα εργατικά κινήματα ... ξέμπλεξαν με τον μικροαστισμό-οπορτουνισμό ... είναι μακρυά νυχτωμένοι. Ολοι περιμένουμε να δούμε τι ακριβώς ανάγνωση θα κάνουν οι βρετανοί κομμουνιστές και γενικότερα οι ταξικά προσανατολισμένες δυνάμεις του βρετανικού εργατικού κινήματος στο αποτέλεσμα του Brexit. Θα το συνδέσουν με την πάλη για εργατική εξουσία ή απλά θα γίνουν και πάλι ουρές των εργατικών ?? Είδομεν.  
   Στα καθ΄ημάς για την ώρα ... αρχίζουν κάτι δειλές φωνούλες που προσπαθούν να μας πουν οτι ... "τελικά το ΚΚΕ δεν είναι πολύ σίγουρο για την θέση περί εξόδου απο ΕΕ" ... "το ξανασκέφτεται, αρχίζει να γίνεται ευρωσκεπτικιστικό" ... "σαν να βάζει προαπαιτούμενο της εξόδου την εργατική εξουσία" ... "να ο Κουτσούμπας είπε ούτε Brexit ούτε Bremain" ... "θα βγούμε απο την ΕΕ ή το ΝΑΤΟ αφού πρώτα θα κάνουμε σοσιαλισμό ??" κλπ κλπ  Για να τελειώνουμε ... τάπαμε χωρίς το "πακέτο" το εργατικό κίνημα πάει χαμένο. Ομως οι καλοθελητές προσπαθούν να καταρρίψουν αυτή την βεβαιότητα ... τεντώνοντας την σαν λάστιχο και ετεροχρονίζοντας όπως γουστάρουν μελλοντικές και απροσδιόριστες εκ των προτέρων αλληλουχίες γεγονότων. Στην εξέλιξη μιας προεπαναστατικής κατάστασης σε επαναστατική ... το πιθανότερο είναι πως τα ζητήματα εργατικής εξουσίας και αποδέσμευσης απο ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς ... ΘΑ ΜΠΟΥΝ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ή σχεδόν ταυτόχρονα. Είναι απίθανο να συμβούν αλλοιώς. Είναι απίθανο να εκδηλωθεί και να στεριώσει εργατική εξουσία μέσα σε ΕΕ/ΝΑΤΟ. Όμως δεν αποκλείεται να βρεθούμε μπροστά σε καταστάσεις ... που θέμα εξόδου απο ΕΕ/ΝΑΤΟ να τεθεί πολύ πριν μιά προ- ή επαναστατική κατάσταση. Σε τέτοια περίπτωση το θέμα είναι πως πρώτα και κύρια το ζήτημα θα το επιβάλουν τα συγκυριακά συμφέροντα (ή και η επιβίωση) της αστικής τάξης και λιγότερο η αποφασιστικότητα του ταξικού κινήματος. Και τότε τι θα είναι πιθανότερο να συμβεί ?? Ο απροετοίμαστος και αναποφάσιστος για την εργατική εξουσία εργάτης ... θα ξεπεράσει ως δια μαγείας το μικροαστικό του παρελθόν και θα στρατολογηθεί στο ταξικό κίνημα ... ή θα βολευτεί με τις εύκολες λύσεις που οδηγούν στην αγκαλιά του φασισμού ?? Εκεί και τότε αρχίζουν τα ζητήματα περί ξένης σημαίας ... και ένα ΚΚ θα κληθεί να απαντήσει με την τακτική του και με γνώμονα το συμφέρον της εργατικής τάξης. Η εργατική τάξη δεν έχει καμμία δουλειά δίπλα στην αστική τάξη ... στο όνομα τάχα "προγραμματικών" στόχων εξόδου απο ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς. Αν κάποτε η αστική τάξη αποφασίσει να βγάλει την χώρα απο ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς θα το κάνει ... για να την χώσει σε κάποιους άλλους που θα επιβάλουν τα συμφέροντα της. Η θέση της στην πυραμίδα δεν της επιτρέπει τιποτα άλλο. Αν κάποτε το κόμμα βρεθεί σε τέτοια "διλήμματα" πρέπει να βρίσκει τρόπους να περνάει στην εργατική τάξη την ανάλυση του - τον μόνο τρόπο να τραβήξει τις μάζες στην πάλη και στην μεταστροφή του υποκειμενικού παράγοντα - και όχι να την αφήνει να σέρνεται απο εδώ και απο εκεί ... στο όνομα κάποιου exit. Αν κάποτε η αστική τάξη αποφασίσει κάποιο exit, είναι προφανές οτι θα αναγκαστεί να το κάνει σε κατάσταση ακραίας κρίσης της (δεν γίνονται αυτά στα καλά καθουμενα) και το κόστος θα το χρεώσει στον λαό. Τότε πρέπει να υπάρχει ένα ΚΚ που να μπορεί να δείξει ποιό είναι το καπιταλιστικό και ποιό το εργατικό exit. Μοιραία αυτά δεν θα συμπίπτουν ποτέ. Αν τότε το εργατικό κίνημα έχει τη δύναμη να επιβάλει το εργατικό exit ... τοτε θα είμαστε μπροστά σε επαναστατική κατάσταση. Αν δεν μπορεί ... τότε θα είναι η κρίσιμη ώρα που ένα ΚΚ ή αντέχει, δυναμώνει και αποτελεί τον φάρο της εργατικής τάξης ... ή σέρνεται αδύναμο κάτω απο ξένες σημαίες στο όνομα στόχων και προγραμμάτων και καίγεται.
   Βλέπει κάποιος ... κανένα άλλο τροπο ??? 
   Άρα πουθενά δεν μπαίνει εκ μέρους του ΚΚΕ καμμία προϋπόθεση για έξοδο απο όλους τους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς. Προφανώς και ισχύουν οι πάγιες θέσεις. Μακάρι να είχαμε τελειώσει εδώ. Το ζήτημα είναι κάτω απο ποιές συνθήκες θα κληθούμε να εφαρμόσουμε τις πάγιες θέσεις. Αυτό δεν μπορούν να το προβλέψουν οι ίδιες οι θέσεις. Τις περισσότερες φορές στην ιστορία μια αστική τάξη που είχε το πάνω χέρι ... ξεσκίζει την εργατική τάξη με ... τις "θέσεις" και τα "συνθήματα" των εργατών.