Αυτή η (γαμημένη) ... η πυραμίδα

   Η πυραμίδα μας απασχολεί και μας ταλαιπωρεί απο αρχαιοτάτων χρόνων ... και όπως φαίνεται θα μας απασχολεί για πολύ ακόμα. Αποτελεί ένα κατασκεύασμα με ιδιαίτερες γεωμετρικές, μαθηματικές και μηχανικές ιδιότητες ... για τις οποίες δεν με έχει πιάσει κανένας ξαφνικός πόνος να τις αναλύσω. Χώρια που δεν μπορώ. Σε κάθε περίπτωση ... η ιδιαιτερότητα αυτής της δομής είναι ο τρόπος κατανομής των δυνάμεων στις αλλεπάλληλες στοιβάδες της κατασκευής της. Η βάση δέχεται όλο το βάρος όλων των αποπάνω ... και η κορυφή απλά κάθεται μεγαλοπρεπώς ... πάνω σε όλους τους απο κάτω. Αυτό είναι όλο ?? Είναι και άλλα. Οι στοιβάδες εκτός απ΄την κορυφή και την βάση ... και σηκώνουν βάρος και ακουμπάνε το δικό τους βάρος (σύν των αποπάνω) σε όλους τους αποκάτω. Οσο πιό ψηλά τόσο πιό "άνετα". Πάντα η κάθε στοιβάδα μεταφέρει το βάρος των αποπάνω (συν το δικό της) σε μιά μεγαλύτερη βάση απο την δικιά της. Εαν κάποιος διαλύσει μιά πυραμίδα και τα δομικά στοιχεία που θα προκύψουν τα ξαναδομήσει σε σχήμα π.χ. παραλληλόγραμμο ... τότε χάνει τις πυραμιδικές ιδιότητες. Τότε τα δομικά στοιχεία της κορυφής θα είναι τόσα όσα και τα δομικά στοιχεία της βάσης με αποτέλεσμα περισσότεροι μεν να απολαμβάνουν την κορυφή ... με αντίτιμο την τρομερή επιβάρυνση των δομικών στοιχείων της βάσης. Η τρομερή πυραμιδική ευστάθεια και στιβαρότητα ... έχει πάει περίπατο. Οταν λοιπόν σε ενδιαφέρει να εξοικονομήσεις έκταση στην βάση της κατασκευής και περισσότερα ρετιρέ ... μην σκέφτεσαι την πυραμίδα. Δεν συμφέρει !!! Εαν σε ενδιαφέρει η σταθερότητα της δομής τότε η πυραμίδα είναι η βέβαιη επιλογή.

   Αυτά όλα λειτουργούν με απλό, μαθηματικά υπολογίσιμο, μηχανικό τρόπο όταν πρόκειται για δομές όπου όλα τα δομικά στοιχεία έχουν το ίδιο σχήμα και μέγεθος, είναι φτιαγμένα απο το ίδιο υλικό και κυρίως λειτουργούν στην δομή ... κάτω απο την επίδραση δυό μονάχα δυνάμεων. Της βαρύτητας και της τριβής. Το πράγμα γίνεται πιό περίπλοκο και κεφαλαλγικό εαν κάποιος αποφασίσει να φτιάξει μιά πυραμίδα ... παίζοντας με μεγέθη, σχήματα και υλικά των δομικών της στοιχείων. Η πολυπλοκότητα εκτινάσσεται ... εαν κάποιος αποφασίσει στην θέση της βαρύτητας και της τριβής που ορίζει την κλασσική πυραμιδική δομή ... να προσθέσει και άλλες δυνάμεις. Π.χ. μερικά δομικά στοιχεία μιας κλασσικής πυραμιδικής δομής να δέχονται και να εξασκούν και μαγνητικές φερ΄ειπείν δυνάμεις κλπ κλπ. Τραβάει μακρυά το μοντελάκι. 
   
   Αλλο όμως μιά πυραμίδα στην οποία ένας μηχανικός αποφάσισε ποιά τουβλάκια θα βάλει να υποφέρουν στην βάση της και σε ποιά θα χαρίσει την μεγαλοπρέπεια της κορυφής εις τους αιώνες των αιώνων ... και άλλο μιά πυραμίδα στην οποία ... η διαστρωμάτωση δεν ορίζεται απο την θέληση κάποιου δημιουργού ... αλλά μόνο απο τους "μυστήριους" νόμους και δυνάμεις που δίνουν γέννεση στην ίδια την πυραμίδα. Εδώ λοιπόν οι πυραμιδικές ιδιότητες αρχίζουν να αποκτούν κι΄άλλες διαστάσεις. Και αν οι νόμοι που διατηρούν την πυραμιδική δομή μέσω των δυνάμεων που εξασκούν σε κάθε τούβλο χωριστά ... με την επιδρασή τους έχουν την τάση να μεταβάλλουν συνεχώς τις δυνάμεις που ασκούν σε κάθε τούβλο ... τότε τι γίνεται ?? Αν ένα γαμημένο τούβλο της πυραμιδικής βάσης ... αρχίζουν κάποιες δυνάμεις να το σπρώχνουν προς την κορυφή ... ή/και κάποιες παρόμοιες δυνάμεις ωθούν την κορυφή προς τα κάτω ... τι θα απογίνει η πυραμίδα ?? Τι θα απογίνει η πυραμίδα εαν ξαφνικά αρχίζουν να εξαφανίζονται και να εξαϋλώνονται διάφορα τούβλα ?? Αλλά αυτά ας τα αφήσουμε για αργότερα. 
   
   Ξεκινήσαμε λοιπόν απ΄τις αρχαίες μεγαλοφυείς αλλά μηχανικά στατικές και αμετάβλητες πυραμίδες και αισίως ... φτάσαμε σε κάτι "ζωντανές" συνεχώς μεταβαλλόμενες πυραμίδες που "κρατάνε" απο τις αρχαίες ... τις πυραμιδικές τους ιδιότητες επειδή οι νόμοι που ορίζουν την λειτουργία αυτών των μοντέρνων πυραμίδων ... τείνουν να λειτουργούν εύρυθμα και αποτελεσματικά μόνο μέσω της πυραμιδικής δομής.
   Να μιά τέτοια σύγχρονη και "ζωντανή" πυραμίδα ...

     Ολοζώντανη !!! Τα κοινωνικά παράσιτα ... δεν είναι όλα ίδια. Διατάσσονται σε στοιβάδες. Το καθένα έχει την θέση του. Το καθένα σηκώνει το βάρος που του αναλογεί ... και όλα μαζί ... στο σβέρκο των εκμεταλλευόμενων της τεράστιας βάσης στήριξης. Ζωντανή πυραμίδα ... όμως με τις ανειρήνευτες νομοτελειές της, τους νόμους κινησής της, τα σέα της και τα μέα της. Ο Κάρολος πρώτος είδε την ακατανίκητη νομοτέλεια της καπιταλιστικής συγκέντρωσης. Ολο και λιγότεροι θα κατέχουν τα μέσα παραγωγής και θα ιδιοποιούνται τον πλούτο στην παραγωγή του οποίου οι ίδιοι θα συμμετέχουν όλο και λιγότερο ... σε αντίθεση με τους άλλους που θα διεκπεραιώνουν την παραγωγή με την πνευματική και σωματική τους εργασία όλο και περισσότεροι και περισσότερο αποσπασμένοι απο τα ίδια τα μέσα παραγωγής. "Η ακραία συγκεντροποίηση των μέσων παραγωγής και η κοινωνικοποίηση της εργασίας φτάνουν σε σημείο που δεν μπορούν να συμβιβαστούν με το καπιταλιστικό τους περίβλημα." 

   Και οι καπιταλιστές των ισχυρών χωρών της εποχής του Μάρξ καθήσαν με τα χέρια σταυρωμένα ?? Οοοοοχι ... στήψαν το μυαλό τους και κάτι βρήκαν. Δεν πάει άλλο σκέφτηκαν να ξεζουμίζουμε τους εργάτες μας ... πέρα απο τα φυσικά όρια της αντοχής τους. Ή θα ψωφήσουν ή θα μας ξεσκίσουν. Δεν διαθέτουν απεριόριστη υπεραξία για να την κλέψουμε. Και που βρήκαν υπεραξία έτοιμη να την τσεπώσουν ?? Στους υπανάπτυκτους όλης της "παρθένας" υφηλίου. Γέμισε ο κόσμος αποικίες, ημιαποικίες και προτεκτοράτα. Γέμισε ο κόσμος με μαύρες τρύπες ρουφήγματος ιδρώτα και αίματος εργατών ... μαύρες τρύπες ρουφήγματος πρώτων υλών. Γέμισε ο κόσμος παράξενα ... παραρτήματα-εξαρτήματα της κάθε ισχυρής καπιταλιστικής χώρας ... γέμισε ο κόσμος με κοινωνίες εξαθλιωμένων εργατών και ντόπιων επιστατών. Στην ουσία κοινωνίες με εργατική τάξη χωρίς όμως αστική τάξη. Κοινωνίες ολοκληρωτικά υπόδουλες. Οι καπιταλιστές μιάς χούφτας χωρών ... όπου και να πάρκαραν τα θωρηκτά έβρισκαν έτοιμη την υπεραξία να την "εισπράξουν". Και την ξεζούμιζαν. Υπερκέρδη στα καπιταλιστικά χρηματοκιβώτια ... λίγα ψίχουλα περισσότερα για τις εργατικές τάξεις των καπιταλιστικών μητροπόλεων. Η δωροδοκία και η εξαγορά του εργάτη ... ο οπορτουνισμός. Τα μεσαία στρώματα. Η Belle Epoque των μητροπόλεων ... η ματωμένη Belle Epoque. Ομως όλη αυτή η εκρηκτική επέκταση της εκμετάλλευσης ... απλά έκρυβε προσωρινά το βασικό πρόβλημα του καπιταλισμού ... δεν το έλυνε. Η ακατανίκητη τάση συγκεντροποίησης της παραγωγής και του κεφαλαίου λάμβανε τώρα ιλιγγιώδεις διαστάσεις και ρυθμούς. Το μονοπώλιο αποκτά αποφασιστικό ρόλο στην οικονομική ζωή. Ο ελεύθερος συναγωνισμός ... πεθαίνει. Ενα νέο καθήκον προκύπτει για τον κάθε καπιταλιστή αν θέλει να επιβιώσει. Να κόψει το κεφάλι του αναδυόμενου ανταγωνιστή. Μύλος. Το ξεζούμισμα της υπεραξίας των αποικιών ... χρειάζεται κεφάλαια ... πολλά κεφάλαια. Οι εξαγωγές κεφαλαίων αποκτούν τεράστια σημασία ... οι εξαγωγές εμπορευμάτων τους ενδιαφέρουν λιγότερο ... κίνηση βιομηχανικών κεφαλαιών και τραπεζικά δάνεια προς κάθε πιθανή κατεύθυνση. Η αναγκαία συγχώνευση του τραπεζικού κεφαλαίου με το βιομηχανικό και δημιουργία μιας χρηματιστικής ολιγαρχίας πάνω στη βάση αυτού του χρηματιστικού κεφαλαίου.
   Ο μονοπωλιακός καπιταλισμός ... ο ιμπεριαλισμός. Η λενινιστική ανάλυση. Συγκροτούνται διεθνείς μονοπωλιακές ενώσεις των καπιταλιστών, οι οποίες μοιράζουν τον κόσμο. Ο Λένιν στις αρχές του 20ου αιώνα διαπιστώνει πως ... έχει τελειώσει το εδαφικό μοίρασμα της γης ανάμεσα στις μεγαλύτερες καπιταλιστικές δυνάμεις. Η κάθε μεγάλη ιμπεριαλιστική δύναμη έχει "καπαρώσει" το κομμάτι της πάνω στους παγκόσμιους χάρτες ... ελέγχει την δική της σφαίρα επιρροής. Στα χρόνια του Λένιν ... το παγκόσμιο σύστημα έχει μιά τέτοια μορφή ...

... μιά χούφτα χώρες έχουν τελειώσει το εδαφικό μοίρασμα της γής !!!

   Οι καπιταλίστες του "πολιτισμένου" αναπτυγμένου κόσμου και απο κοντά όλος ο ρεφορμισμός του μαρξισμού και ο οπορτουνισμός της εξαγορασμένης εργατικής αριστοκρατίας  ... έχουν χαρές και πανηγύρια !!! Τέρμα οι πόλεμοι !!! Οι "ισχυροί πολιτισμένοι" κάθησαν στο τραπέζι, μοίρασαν τους "υπανάπτυκτους" ... και θα ζήσουμε εμείς οι ανώτεροι καλά και οι άλλοι χειρότερα. Εξάλλου υπάρχει πολύ πράμα να μασήσουμε όλοι ... υπάρχει αστείρευτο αίμα να πίνουμε. Η Belle Epoque μας ... συνεχίζεται. Μιά χούφτα παράξενες πυραμίδες ... που σχεδόν έχουν μόνο κορφή και βάση ... εκεί που τελειώνει η μία αρχίζει η άλλη. Ο "ειρηνικός ιμπεριαλισμός", ο "υπεριμπεριαλισμός"... ο Κάουτσκι ... η ατέλειωτη εποχή της ειρήνης. Ομως ο Βλαδίμηρος δεν είχε πεί την τελευταία του λέξη ... ο νόμος της ανισόμετρης ανάπτυξης ... μέσα στην χούφτα των ιμπεριαλιστών δεν αναπτύσονται όλοι ισόμετρα ... κάποιοι συνεχώς αδυνατίζουν και κάποιοι ενισχύονται. Αυτοί οι τελευταίοι ... δεν είναι μαλάκες. Θα απαιτήσουν το μεράδι που τους αναλογεί ... αργά ή γρήγορα θα θελήσουν να το αρπάξουν απ΄τους άλλους που πριν λίγο κάναν την μοιρασιά στο ίδιο τραπέζι. Τέρμα τα τραπέζια ... η νέα μοιρασιά θα γίνει αλλοιώς. 

   Ο Πρώτος Παγκόσμιος Ιμπεριαλιστικός Πόλεμος. Σε λίγους μήνες ... η Belle Epoque ... έδωσε την θέση της στις κρεατομηχανές. Και εκεί πάνω στο νέο άγριο μοίρασμα ... η Οχτωβριανή Επανάσταση. Ολα έχουν αλλάξει. Το πρώτο εργατικό κράτος. Ο καπιταλισμός αποκτάει νέες σκοτούρες και προβλήματα. Οι εργαζόμενοι στις καπιταλιστικές χώρες έχουν τώρα αυξημένες απαιτήσεις. Στις αποικίες καταφτάνει η καπιταλιστική ανάπτυξη ... γεννιέται η ντόπια αστική τάξη που απαιτεί μερίδιο απο την πίτα. Οι καπιταλιστικές μητροπόλεις δεν μπορούν να κάνουν αλλοιώς ... Τώρα υπάρχει το αντίπαλο δέος που "αναπτύσσεται" ... σοσιαλιστικά και δεν καταλαβαίνει χριστό απο καπιταλιστικές οικονομικές κρίσεις. Στον καπιταλιστικό κόσμο αναδύονται δυνάμεις κατ΄εικόνα και καθ΄ομοίωση με τους προστάτες. Ο μονοπωλιακός χαρακτήρας του καπιταλισμού εμπεδώνεται σε όλο και μεγαλύτερες περιοχές του πλανήτη. Πρώην αποικίες αρχίζουν δειλά-δειλά κάτω απο την κηδεμονία των ισχυρών να ρουφάνε το μεδούλι άλλων αποικιών κρατώντας το μερίδιο που έχουν συμφωνήσει με τους ισχυρούς προστάτες. Για την ώρα περιορίζονται σε τομείς που δεν αποδίδουν ικανοποιητικό κέρδος για τους δυνατούς ... αλλά δεν παύουν να σχηματίζονται μικρές σφαίρες επιρροής. Νέα αδιέξοδα για τον καπιταλισμό ... Νέα όπλα για να επιβιώσει ... Ο εκφασισμός κάθε καπιταλιστικής κοινωνίας και ο ανοιχτός φασιμός σε μιά σειρά χώρες ... Νέα ανισορροπία ... Νέο μοίρασμα ... ο Δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος είναι ένας παράξενος και πρωτοφανής πόλεμος ... Ενας τυπικός ιμπεριαλιστικός πόλεμος που όμως μέσα στις φλόγες του βρίσκεται το σοβιετικό κράτος ... που τελικά επιβιώνει σαν νικητής. Ολοι οι ιμπεριαλιστές θέλανε να το ξεκάνουνε ... Αλλά !!! Το σοβιετικό κράτος υπερασπίσθηκε νικηφόρα την εργατική εξουσία και το δικαίωμα των άλλων λαών ... να επαναστατούν.
   
   Νέα δεδομένα. Το ένα τρίτο του πλανήτη έχει χαθεί για τον καπιταλισμό ... Προσωρινά ... Νέες τακτικές ένθεν και ένθεν. Η μεταπολεμική καπιταλιστική ανάπτυξη δημιουργεί σε όλο τον κόσμο περιφερειακές δυνάμεις που ζητάνε εθνική ανεξαρτησία. Ενα αντιαποικιακό κύμα σαρώνει τον καπιταλιστικό κόσμο. Αντί να πάνε στο αντίπαλο στρατόπεδο (τα γνωστά, εργατικές εξουσίες κλπ) ... είναι προτιμότερο να τους παραχωρηθεί μιά κάποια πολιτική ανεξαρτησία και μιά σφαίρα επιρροής εξασφάλισης κάποιων κερδών ... κάτω όμως απο την οικονομική και πολιτική κυριαρχία των ισχυρών. Γεμίζει ο κόσμος τοπικούς χωροφύλακες του ιμπεριαλισμού που λυμαίνοται την γειτονιά τους. Το παλιό κόλπο. Ποιού όμως ιμπεριαλισμού ?? Του ιμπεριαλισμού της μιάς χούφτας ισχυρών κρατών όπως ήταν διαμορφωμένα στην αρχή του αιώνα ?? Οχι ... αυτή την φορά ... του ιμπεριαλισμού του ενός, δηλαδή των ΗΠΑ που για συγκεκριμένους λόγους βγήκε αλώβητος απο δύο παγκόσμιους πολέμους την ίδια ώρα που οι πρώην ισχυροί ανταγωνιστές τώρα δεινοπαθούσαν να συνέλθουν παρακαλώντας για μιά ομπρέλα προστασίας τον νέο κυρίαρχο του καπιταλιστικού κόσμου. Ο κυρίαρχος δεν είναι μαλάκας. Δεν θα ξαναυπάρξει μοιρασιά στον καπιταλιστικό κόσμο ... σαν εκείνες που γινόταν πριν τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο. Οι ΗΠΑ θα κρατάνε και το μαχαίρι και το πεπόνι ... Αλλά οι ΗΠΑ δεν μπορούν να ελέγχουν όλο τον καπιταλιστικό κόσμο με τον παλιό τρόπο ... με τις κανονιοφόρους και τα αγήματα την ίδια στιγμή που πρέπει να πνίξουν το αντίπαλο δέος ... Ψυχρός πόλεμος ... Ολοι τρέχουν να κρυφτούν κάτω απ΄την ομπρέλα του κυρίαρχου που τώρα μοιράζει σφαίρες επιρροής κρατώντας τις πιό κρίσιμες και κερδοφόρες για τα δικά του μονοπώλια. Δεν υπάρχει κανένα καπιταλιστικό κράτος που να μπορεί να βγεί απο αυτή την ομπρέλα και να διεκδικήσει την δική του σφαίρα επιρροής για την πάρτι του ολόκληρη. Ούτε η πρώην κραταιά Μεγάλη Βρετανία. Ούτε τον αγώνα του ΔΣΕ στην μικρή Ελλαδίτσα δεν κατάφερε να βγάλει πέρα ... φώναξε τον κυρίαρχο. Στο νέο περιβάλλον κανένα καπιταλιστικό κράτος δεν μπορεί τώρα πιά παρά να φροντίσει για καλύτερη θέση κάτω απο την ομπρέλα των ΗΠΑ, για μιά καλύτερη σφαίρα επιρροής με το συμφερότερο νοίκι στον αμερικάνο. Τρέμουν το αντίπαλο δέος την ίδια ώρα που τρέμουν για να μην χάσουν εντελώς την επιρροή στις πρώην αποικίες. Ολες οι πρώην αποικίες που κέρδισαν με το αίμα του λαού τους την εθνική ανεξαρτησία ... δυό επιλογές έχουν ... ή να πάνε κατά την μεριά της αμερικάνικης ομπρέλας και αυτό έκαναν εκεί που οι αναδυόμενες αστικές τάξεις είχαν το πάνω χέρι έναντι των εργατικών κινημάτων ... ή όπου τα εργατικά κινήματα βγήκαν δυνατά απο τον αντιαποικιακό αγώνα να τραβήξουν ρότα προς τον σοσιαλιστικό κόσμο. 
   Σιγά-σιγά στον μεταπολεμικό κόσμο ... όλες οι παλιές πυραμίδες εκείνης της χούφτας των παλιών ιμπεριαλιστών και εκείνες οι πυραμιδούλες των νέων χωροφυλάκων ... μπήκαν μέσα στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα που στην κορυφή της δεσπόζει απο τότε ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός. 

   Είχε σχηματισθεί η μοντέρνα ιμπεριαλιστική πυραμίδα ... την ίδια στιγμή που ο σοσιαλιστικός κόσμος στέναζε κάτω απο το βάρος του ψυχρού πολέμου και της μεταπολεμικής ανοικοδόμησης. Θέλανε περίοδο ειρήνης ... και είχαν τα δίκια τους. "Διάβασαν" την νέα κατάσταση στον ιμπεριαλιστικό κόσμο ...αλλά όπως αποδείχθηκε ήταν μιά ανάγνωση με προβλήματα. Την είδαν την αμερικάνικη αστική τάξη στην κορυφή - και είχαν δίκιο - ... αλλά νόμισαν πως οι άλλες αστικές τάξεις στενάζουν ανυπόφορα κάτω απο τον αμερικάνικο ζυγό. Προφανώς συνέβαινε ... αλλά δεν συνέβαινε μόνο αυτό. Αν ήταν έτσι απλά τα πράγματα ... καλά έκαναν και σκέφτηκαν πως έπρεπε να προσπαθήσουν να στρέψουν τις αστικές τάξεις όλου του κόσμου ενάντια στην αμερικάνικη !!! Αλλά δεν ήταν τόσο απλά τα πράγματα ... οι άλλοι καπιταλιστές-ιμπεριαλιστές δεν ήταν υπόδουλοι στους αμερικάνους ... ήταν εθελόδουλοι για να μπορούν να το παίζουν "μικρές ΗΠΑ" στην δική τους σφαίρα επιρροής κάτω βεβαίως απο την μεγάλη ομπρέλα των ΗΠΑ. Παραχωρούσαν κομμάτι της ανεξαρτησίας τους για να κάνουν την δουλειά τους ενάντια στους λαούς και να εδραιώνουν την εξουσία τους. Απο την άλλη πλευρά οι ΗΠΑ παρότι προφανώς επικυρίαρχος της πυραμίδας ... δεν ήταν ποτέ σε θέση να ελέγχουν την παγκόσμια ιμπεριαλιστική πυραμίδα παρά μόνο με την διαμεσολάβηση και την εκδούλευση των αποκάτω. Είχε σχηματιστεί και στεκόταν στα πόδια της μιά πυραμίδα ... στενότατης και αναπόφευκτης αλληλεξάρτησης όσων συμμετείχαν (διαφορετικά δεν θα μπορούσε να σταθεί) ... με τον βαθμό εξάρτησης να μεγαλώνει και τις σφαίρες επιρροής να συρρικνώνονται όσο κατεβαίνουμε απο την κορφή προς την βάση. Εκεί στη βάση σήμερα βλέπουμε να στριμώχνεται μιά μεγάλη ομάδα χωρών που βεβαίως έχουν καραμπινάτο καπιταλισμό (ή και μερικές να είναι ακόμα μισοαποικίες, κατεχόμενες κλπ κλπ αλλά με καπιταλισμό, στα σπάργανα ή οχι) αλλά που οι αστικές τους τάξεις δεν "διαθέτουν" σφαίρες επιρροής για να ελέγξουν μέσω της εξαγωγής κεφαλαίων ή δεν διαθέτουν τα ανάλογα κεφάλαια ... για να συμπεριφερθούν σαν ιμπεριαλιστές με την οικονομική λενινιστική έννοια του όρου. Μπορεί αυτές οι χώρες να μην μπορούν να δράσουν ιμπεριαλιστικά με την οικονομική έννοια του όρου ... άρα μπορεί κάποιος να μην τις χαρακτηρίζει σαν ιμπεριαλιστικές ... αλλά οι ίδιες μετέχουν συνειδητά και με την θέληση της αστικής τους τάξης στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα που δεν μπορεί να σταθεί ούτε μιά ώρα στα πόδια της χωρίς αυτή την τεράστια βάση στήριξης και εκμετάλλευσης. Με αυτή την έννοια αυτές οι χώρες είναι ... καραιμπεριαλιστικές που ελπίζουν να ανέβουν τα σκαλιά της πυραμίδας. Ολες οι άλλες αστικές τάξεις της πυραμίδας είναι ιμπεριαλιστές (λίγο ή πολύ με την λενινιστική έννοια του όρου) ... και ταυτόχρονα εξαρτημένες απο οποιαδήποτε αστική τάξη βρίσκεται απο πάνω στην πυραμίδα και κυρίως απο τις ΗΠΑ.
   
   Είναι και ιμπεριαλιστές και εξαρτημένοι ταυτόχρονα αλλά αυτό δεν χωράει με τίποτα στο μυαλό ορισμένων. Ετσι δεν χωρούσε και στο μυαλό των σοβιετικών ... απ΄ότι φαίνεται μετά τον θάνατο του Στάλιν ... και πίστεψαν πως θα επιβιώσουν καταφέρνοντας να στρέψουν τις άλλες καπιταλιστικές χώρες (όσο περισσότερες τόσο καλύτερα) ... ενάντια στις ΗΠΑ. Δεν είχαν υπολογίσει καλά ... Είχαν ξεχάσει τον Λένιν που τους έλεγε οτι παρά τις ενδοιμπεριαλιστικές αντιθέσεις οι αστικές τάξεις όλου του κόσμου αποτελούν ... αλυσίδα !!! Τι τους ενώνει ?? Το υπέρτατο στρατηγικό συμφέρον να επιβιώσει ο καπιταλισμός ... ποτέ οι καπιταλιστές δεν θα βγάλουν μόνοι τους τα μάτια τους ... ο μόνος που μπορεί να σπάσει αυτή την αλυσίδα είναι ο επαναστατημένος λαός ενός ή περισσότερων κρίκων προφανώς σε κάποια άγρια ενδοιμπεριαλιστική φαγωμάρα. Εκείνοι οι σοβιετικοί είχαν διαβάσει λάθος τις καταστάσεις ... πίστεψαν πως ο σοσιαλισμός θα "καταπιεί" τον ιμπεριαλισμό ... ειρηνικά ... αλλά σιγά-σιγά κατάλαβαν πως κάτι άλλο θα έπρεπε να κάνουν. Και πάλι δεν άκουσαν τον Λένιν και τον μακαρίτη (και αποκαθηλωμένο) πιά Στάλιν. Πως ότι και να έκαναν, έπρεπε να το κάνουν επαναστατικοποιώντας και πάλι τον λαό. Αυτοί, αντίθετα ... το έκαναν αδρανοποιώντας το λαό με τα γνωστά αποτελέσματα. Και τότε μιά σειρά χώρες - πρώην σοσιαλιστικές - με ντούρες αστικές τάξεις (που γεννήθηκαν μέσα στον σοσιαλισμό προφανώς όχι με παρθενογέννεση) ... με πολλά "πλεονεκτήματα" που κουβαλούσαν απο το σοσιαλιστικό παρελθόν, αλλά και ένα σωρό προβλήματα δεν είχαν τίποτα άλλο να κάνουν παρά να μπούν κάτω απο την αμερικάνικη ομπρέλα στην παγκόσμια ιμπεριαλιστική πυραμίδα. Απο τότε κύλισαν σχεδόν τριάντα χρόνια ... η δομή της ιμπεριαλιστικής πυραμίδας καλά κρατεί ... αλλά ποτέ δεν έπαψε να λειτουργεί και να συμπεριφέρεται σαν πραγματικά ιμπεριαλιστική. Η ανισόμετρη ανάπτυξη συγκεντρώνει τεκτονικές δυνάμεις που ... "φωνάζουν" οτι πλησιάζουμε σε νέο ξαναμοίρασμα ρόλων και σφαιρών επιρροής. Εκεί βρισκόμαστε σήμερα ... και όλα μοιάζουν με την περγραφή του Καρόλου ... "το μπλέξιμο όλων των λαών στο δίχτυ της παγκόσμιας αγοράς και μαζί με αυτό ο διεθνής χαρακτήρας του καπιταλιστικού καθεστώτος." 

   Η αλυσίδα που κρατάει την πυραμίδα στα πόδια της έχει αδύναμο κρίκο. Ο κάθε καπιταλιστικός-ιμπεριαλιστικός σχηματισμός εδραιωμένος στην εξουσία του σε εθνική βάση συμμετέχει σε αυτή την αλυσίδα με την κρατική του δομή. Συμμετέχει κουβαλώντας μαζί του κάθε ταξική αντίθεση που υπάρχει. Στις απάνω στοιβάδες της πυραμίδας ... κυριαρχεί ο οπορτουνισμός μέσα στις τάξεις των εργατών ... επιβεβαιώνοντας τον Λένιν που εννοούσε πως η δύναμη του οπορτουνισμού είναι ευθέως ανάλογη των υπερκερδών των μονοπωλίων. Και είναι να απορεί κανείς πως κάποιοι σημερινοί λενινιστές (?!) ... ενώ σε μιά σειρά χώρες τα εργατικά κινήματα βολοδέρνονται απ΄τον οπορτουνισμό αυτοί εξακολουθούν να τις βαφτίζουν μη ιμπεριαλιστικές χώρες ... αποικίες !!! Περιμένουν αυτοί οι λενινιστές να συμβούν αντιιμπεριαλιστικά-εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα (που προφανώς δεν θα είναι αμιγώς ταξικά κινήματα) που θα μας διαλύσουν τον αδύναμο κρίκο της ιμπεριαλιστικής αλυσίδας. Περιμένουν κινήματα σε χώρες που οι αστικές τους τάξεις θα θυσιάσουν κάθε κυριαρχικό λαικό δικαίωμα με σκοπό να διατηρήσουν την εξουσία τους ... όσο εξαρτημένοι και να χρειαστεί να γίνουν. Ποντάρουν σε εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα ... που πριν γίνουν είναι φως φανάρι πως θα φορέσουν στο σβέρκο εκείνων των λαών ξεγυρισμένους καπιταλισμούς που θα ψάχνονται να χωθούν όλο και πιό βαθειά όλο και πιό ψηλά στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα. Πιστεύουν πως αν κάθε κίνημα το βαφτίσεις εθνικοαπελευθερωτικό-αντιιμπεριαλιστικό ... μπορεί με τρόπους μαγικούς να μετατραπεί σε ταξικό κίνημα εργατικής εξουσίας. Απλά ονειρεύονται ... απλά προσεύχονται. Πάλι ξέχασαν τον Λένιν που ακόμα και στα χρόνια του (όταν το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου ήταν μιά απέραντη αποικία) ... έλεγε πως όσο ενισχύεται ο μονοπωλιακός χαρακτήρας του καπιταλισμού τόσο θα εξαφανίζονται τα εθνικά και τα αστικοδημοκρατικά καθήκοντα κάθε αστικής τάξης. Δεν είναι ταξικό κίνημα ένα κίνημα που στο όνομα του αντιιμπεριαλισμού ... στηρίζει τον Καντάφι ή τον κάθε Καντάφι και την εξουσία του που ρουφάει το αίμα του λαού ... ταξικό κίνημα θα είναι εαν βρεί τρόπους να στηρίξει και να συμμαχεί με τον λαό του κάθε Καντάφι. 

   Αλλο αυτό και άλλο οτι η εργατική τάξη με τους συμμάχους της - που γιά τα μέτρα και για τις μέρες μας δεν μπορεί να είναι ποτέ κανένας αστός - στον δικό της αγώνα για την δικιά της εξουσία ... θα χρειαστεί να "συμμαχήσει" ... δηλαδή να εκμεταλλευτεί προς οφελός της "συμμαχίες" ... προσωρινά και ευκαιριακά με αστούς και ιμπεριαλιστές. Δεν υπάρχουν ιμπεριαλιστές που να είναι και ... αντιιμπεριαλιστές. Δεν υπάρχει πουθενά ο κανόνας πως πρέπει να συμμαχείς με τον πιό αδύναμο ιμπεριαλιστή ... στο όνομα τάχα του αντιιμπεριαλισμού ενάντια στον ισχυρό ιμπεριαλιστή ...και κυρίως μην ταυτίζεις τον αγώνα σου και την τύχη σου με κανέναν ιμπεριαλιστή και με κανένα τμήμα οποιασδήποτε αστικής τάξης. Θα μετρήσεις καταστάσεις και θα αποφασίσεις ποιό θα πρέπει να είναι το αποφασιστικό βήμα. Δηλαδή ο Στάλιν ... μαλακία έκανε που "συμμάχησε" με όλους τους ιμπεριαλιστές του καιρού του ?? Τέτοιες καταστάσεις καμμιά αγωνιζόμενη εργατική τάξη δεν θα μπορέσει να τις αποφύγει. Αρκεί να μην ξεχνάει το βασικό. Πως ο μόνος πιστός σύμμαχος στον αγώνα της εργατικής τάξης για την δική της εξουσία ... δεν μπορεί να είναι παρά μόνο η εργατική τάξη των άλλων χωρών. Τα εθνικά σύνορα και τα εθνικά κράτη ... μπορεί να εμποδίζουν ως ένα βαθμό τον καπιταλιστή στην αναζήτηση του κέρδους και γι΄αυτό όλο και πιό συχνά καταφεύγει στους υπερεθνικούς ιμπεριαλιστικούς σχηματισμούς που του παρέχουν την δυνατότητα να παίζει στο παγκόσμιο παιχνίδι ... αλλά απο την άλλη του είναι απαραίτητα αφενός σαν μηχανισμός διατήρησης της εξουσίας του και αφετέρου σαν ο ζωτικός και βασικός μηχανισμός καπιταλιστικής συσσώρευσης. Οσο η καπιταλιστική συσσώρευση θα εξακολουθεί να γίνεται σε εθνική βάση ... στην ίδια βάση θα διεξάγεται και ο ταξικός αγώνας. Οσο θα συμβαίνει αυτό ... ο αδύναμος κρίκος της ιμπεριαλιστικής αλυσίδας θα είναι καταδικασμένος σε ρήξη και η ίδια η πυραμίδα σε κατάρρευση. 

   Οι μόνες ελπίδες του καπιταλισμού ακόμα παραμένουν  ...

... απο την μία ο βρωμερός οπορτουνισμός που εμποδίζει την ωρίμανση του υποκειμενικού παράγοντα. Να τι γράφει ο Λένιν στον "Ιμπεριαλισμό" γι΄αυτό το ιμπεριαλιστικό "εξάρτημα" ... "Η κατάσταση σαπίσματος του ιμπεριαλισμού δεν οδηγεί αναπόφευκτα στην επανάσταση. Μπορεί να εξελίσσεται σε μια κατάσταση αποτελμάτωσης και σήψης, μέχρι να σπάσει το οπορτουνιστικό απόστημα μέσα στο σώμα των εργατικών κινημάτων"

... και απο την άλλη οι απέλπιδες προσπάθειες του παγκόσμιου καπιταλισμού να συσσωρεύουν τα καπιταλιστικά κέρδη ισόμετρα (σε εθνικό ή υπερεθνικό επίπεδο) χωρίς ανισορροπίες και ανταγωνισμούς που κάθε τόσο απειλεί με γκρέμισμα την ιμπεριαλιστική πυραμίδα ... πράγμα άτοπο στα πλαίσια του μονοπωλιακού καπιταλισμού.

   Αυτά μας δείχνει η "γαμημένη" ιμπεριαλιστική πυραμίδα ... και εμείς δυσκολευόμαστε να τα δούμε.